Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφικές συνθήκες μηλιάς"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Η μηλιά ευδοκιμεί σε εδάφη που έχουν διάφορη σύσταση. Η φύση όμως του υπεδάφους έχει μεγαλύτερη σημασία από το είδος και την ποιότητα του επιφανειακού εδάφους. Το υπέδαφος πρέπει να αποστραγγίζεται καλά, γιατί οι ρίζες της μηλιάς είναι πολύ ευαίσθητες σε περίσσεια [[Άρδευση μηλιάς|νερού]]. | Η μηλιά ευδοκιμεί σε εδάφη που έχουν διάφορη σύσταση. Η φύση όμως του υπεδάφους έχει μεγαλύτερη σημασία από το είδος και την ποιότητα του επιφανειακού εδάφους. Το υπέδαφος πρέπει να αποστραγγίζεται καλά, γιατί οι ρίζες της μηλιάς είναι πολύ ευαίσθητες σε περίσσεια [[Άρδευση μηλιάς|νερού]]. | ||
| − | Το κατάλληλο έδαφος πρέπει να έχει [[Αμμώδη εδάφη|αμμοπηλώδη σύσταση]]. Τα εδάφη με πολύ [[Αργιλώδη εδάφη|άργιλλο]] ή με συνεκτικό υπέδαφος πρέπει να αποφεύγονται. Σαν καταλληλότερο έδαφος θεωρείται εκείνο που έχει σύσταση αμμοπηλώδη και βάθος 2-3m. Το ρΗ του εδάφους πρέπει να κυµαίνεται µεταξύ 6,5-6,8. Τα εδάφη που θα επιλεγούν για την [[Εγκατάσταση μηλεώνα|εγκατάσταση]] του μηλεώνα πρέπει να αποστραγγίζουν καλά κυρίως κατά τα τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης. Οι µεγαλύτερες αποδόσεις επιτυγχάνονται στις πεδινές περιοχές, όπου υπάρχει η δυνατότητα εντατικής εκµετάλλευσης και η καλύτερη ποιότητα στις ηµιορεινές ή ορεινές περιοχές λόγω πιο ευνοϊκού κλίµατος. Έτσι έχει καθιερωθεί στις πεδινές περιοχές, που έχουν γόνιµα εδάφη και κλίµα όχι άριστο, να [[Καλλιέργεια μηλιάς|καλλιεργούνται]] κίτρινα µήλα και πράσινα,ενώ στις ορεινές και ηµιορεινές περιοχές, που έχουν εδάφη φτωχά και άριστο κλίµα, να καλλιεργούνται κόκκινα µήλα υψηλής ποιότητας και µεγάλης ικανότητας [[Συντήρηση μήλων|συντήρησης]] στα ψυγεία. | + | Το κατάλληλο έδαφος πρέπει να έχει [[Αμμώδη εδάφη|αμμοπηλώδη σύσταση]]. Τα εδάφη με πολύ [[Αργιλώδη εδάφη|άργιλλο]] ή με συνεκτικό υπέδαφος πρέπει να αποφεύγονται. Σαν καταλληλότερο έδαφος θεωρείται εκείνο που έχει σύσταση αμμοπηλώδη και βάθος 2-3m. Το ρΗ του εδάφους πρέπει να κυµαίνεται µεταξύ 6,5-6,8. Τα εδάφη που θα επιλεγούν για την [[Εγκατάσταση μηλεώνα|εγκατάσταση]] του μηλεώνα πρέπει να αποστραγγίζουν καλά κυρίως κατά τα τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης. Οι µεγαλύτερες αποδόσεις επιτυγχάνονται στις πεδινές περιοχές, όπου υπάρχει η δυνατότητα εντατικής εκµετάλλευσης και η καλύτερη ποιότητα στις ηµιορεινές ή ορεινές περιοχές λόγω πιο ευνοϊκού κλίµατος. Έτσι έχει καθιερωθεί στις πεδινές περιοχές, που έχουν γόνιµα εδάφη και κλίµα όχι άριστο, να [[Καλλιέργεια μηλιάς|καλλιεργούνται]] κίτρινα µήλα και πράσινα,ενώ στις ορεινές και ηµιορεινές περιοχές, που έχουν εδάφη φτωχά και άριστο κλίµα, να καλλιεργούνται κόκκινα µήλα υψηλής ποιότητας και µεγάλης ικανότητας [[Συντήρηση μήλων|συντήρησης]] στα ψυγεία.<ref name="Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους"/> |
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους">. Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους, πτυχιακή εργασία της Μηνοπούλου Χαρίκλειας, Θεσσαλονίκη 2007. | ||
| + | </references> | ||
| + | |||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
[[σχετίζεται με::Μηλιά| ]] | [[σχετίζεται με::Μηλιά| ]] | ||
[[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::6.5| ]] | [[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::6.5| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 13:04, 10 Ιουνίου 2015
Η μηλιά ευδοκιμεί σε εδάφη που έχουν διάφορη σύσταση. Η φύση όμως του υπεδάφους έχει μεγαλύτερη σημασία από το είδος και την ποιότητα του επιφανειακού εδάφους. Το υπέδαφος πρέπει να αποστραγγίζεται καλά, γιατί οι ρίζες της μηλιάς είναι πολύ ευαίσθητες σε περίσσεια νερού.
Το κατάλληλο έδαφος πρέπει να έχει αμμοπηλώδη σύσταση. Τα εδάφη με πολύ άργιλλο ή με συνεκτικό υπέδαφος πρέπει να αποφεύγονται. Σαν καταλληλότερο έδαφος θεωρείται εκείνο που έχει σύσταση αμμοπηλώδη και βάθος 2-3m. Το ρΗ του εδάφους πρέπει να κυµαίνεται µεταξύ 6,5-6,8. Τα εδάφη που θα επιλεγούν για την εγκατάσταση του μηλεώνα πρέπει να αποστραγγίζουν καλά κυρίως κατά τα τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης. Οι µεγαλύτερες αποδόσεις επιτυγχάνονται στις πεδινές περιοχές, όπου υπάρχει η δυνατότητα εντατικής εκµετάλλευσης και η καλύτερη ποιότητα στις ηµιορεινές ή ορεινές περιοχές λόγω πιο ευνοϊκού κλίµατος. Έτσι έχει καθιερωθεί στις πεδινές περιοχές, που έχουν γόνιµα εδάφη και κλίµα όχι άριστο, να καλλιεργούνται κίτρινα µήλα και πράσινα,ενώ στις ορεινές και ηµιορεινές περιοχές, που έχουν εδάφη φτωχά και άριστο κλίµα, να καλλιεργούνται κόκκινα µήλα υψηλής ποιότητας και µεγάλης ικανότητας συντήρησης στα ψυγεία.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ . Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους, πτυχιακή εργασία της Μηνοπούλου Χαρίκλειας, Θεσσαλονίκη 2007.
