Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια αγγουριάς Βακτηριακή κηλίδωση φύλλων"
(Νέα σελίδα με 'Η βακτηριακή κηλίδωση των φύλλων προσβάλλει τα φύλλα ...') |
|||
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η βακτηριακή κηλίδωση των [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγγουριάς|φύλλων]] προσβάλλει τα φύλλα της [[Αγγουριά|αγγουριάς]]. Στη χώρα μας και κυρίως στην Κρήτη, προκαλεί ζημιές κυρίως στις [[Καλλιέργεια αγγουριάς θερμοκηπίου|θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς]], όπου τα θερμοκήπια είναι χαμηλά. Το παθογόνο προσβάλλει κατά τη διάρκεια του χειμώνα τα αναπτυγμένα φυτά, που βρίσκονται στο θερμοκήπιο. Στα φύλλα αρχικά στα κατώτερα και έπειτα στα ανώτερα σχηματίζονται υδαρείς, χλωρωτικές κηλίδες με χλωρωτικό στεφάνι σε σημεία του ελάσματος, όπως στην περιφέρεια και στις πτυχώσεις, που συγκεντρώνεται υγρασία. Αργότερα οι κηλίδες αυτές μεγαλώνουν, γίνονται καστανές, νεκρώνονται και ξεραίνονται και καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα του φύλλου. Στους [[Αγγούρι|καρπούς]] σχηματίζονται στρογγυλές ελαιώδεις κηλίδες. Στο κέντρο των κηλίδων παρατηρείται κίτρινο ξερό βακτηριακό έκκριμα. Όταν οι καρποί πλησιάζουν το στάδιο της ωρίμανσης οι κηλίδες εξελίσσονται σε ελκώδεις. Αναπτύσσονται σε βάθος προκαλώντας καστανή σήψη της σάρκας των καρπών. Πολλές φορές σάπιοι καρποί όταν βρίσκονται σε επαφή με υγιείς καταστρέφουν τη παραγωγή κυρίως κατά την αποθήκευση. Το βακτήριο Pseudomonas viridiflava είναι το παθογόνο αίτιο της ασθένειας. Είναι υποχρεωτικό αερόβιο, ραβδοειδές και ανήκει στην κατηγορία των κατά Gram αρνητικών βακτηρίων. Διατηρείται σε μολυσμένα φυτικά υπολείμματα, στο νερό, σε ζιζάνια, στα γεωργικά εργαλεία και μηχανήματα και στο σπόρο. Οι καρποί που παραμένουν στους αγρούς είναι το καλύτερο μέσο διαιώνισης του παθογόνου. Για την ανάπτυξη της ασθένειας πρέπει ο καιρός να είναι υγρός και να υπάρχουν συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας και παρουσία ελεύθερου νερού στα φύλλα. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 10-25<sup>o</sup>C. Η είσοδός του στα φύλλα γίνεται από τα στομάτια και στους καρπούς από τις πληγές και τα φακοειδή. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το σπόρο ιδιαίτερα όταν συλλέγεται παραδοσιακά από τον ίδιο τον παραγωγό, τις [[Καλλιέργεια αγγουριάς|καλλιεργητικές]] εργασίες, την [[Άρδευση αγγουριάς|άρδευση]] με [[Τεχνητή βροχή|καταιονισμό]], τον αέρα και τη [[Κλιματικές | + | [[Image:Βακτηριακή κηλίδωση φύλλου αγγουριάς.png|thumb|px100|Βακτηριακή κηλίδωση φύλλου αγγουριάς]] |
| + | Η βακτηριακή κηλίδωση των [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγγουριάς|φύλλων]] προσβάλλει τα φύλλα της [[Αγγουριά|αγγουριάς]]. Στη χώρα μας και κυρίως στην Κρήτη, προκαλεί ζημιές κυρίως στις [[Καλλιέργεια αγγουριάς θερμοκηπίου|θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς]], όπου τα [[θερμοκήπια]] είναι χαμηλά. Το παθογόνο προσβάλλει κατά τη διάρκεια του χειμώνα τα αναπτυγμένα φυτά, που βρίσκονται στο θερμοκήπιο. Στα φύλλα αρχικά στα κατώτερα και έπειτα στα ανώτερα σχηματίζονται υδαρείς, χλωρωτικές κηλίδες με χλωρωτικό στεφάνι σε σημεία του ελάσματος, όπως στην περιφέρεια και στις πτυχώσεις, που συγκεντρώνεται υγρασία. Αργότερα οι κηλίδες αυτές μεγαλώνουν, γίνονται καστανές, νεκρώνονται και ξεραίνονται και καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα του φύλλου. Στους [[Αγγούρι|καρπούς]] σχηματίζονται στρογγυλές ελαιώδεις κηλίδες. Στο κέντρο των κηλίδων παρατηρείται κίτρινο ξερό βακτηριακό έκκριμα. Όταν οι καρποί πλησιάζουν το στάδιο της ωρίμανσης οι κηλίδες εξελίσσονται σε ελκώδεις. Αναπτύσσονται σε βάθος προκαλώντας καστανή σήψη της σάρκας των καρπών. Πολλές φορές σάπιοι καρποί όταν βρίσκονται σε επαφή με υγιείς καταστρέφουν τη παραγωγή κυρίως κατά την αποθήκευση. Το βακτήριο Pseudomonas viridiflava είναι το παθογόνο αίτιο της ασθένειας. Είναι υποχρεωτικό αερόβιο, ραβδοειδές και ανήκει στην κατηγορία των κατά Gram αρνητικών [[Βακτήρια|βακτηρίων]]. Διατηρείται σε μολυσμένα φυτικά υπολείμματα, στο νερό, σε ζιζάνια, στα γεωργικά εργαλεία και μηχανήματα και στο σπόρο. Οι καρποί που παραμένουν στους αγρούς είναι το καλύτερο μέσο διαιώνισης του παθογόνου. Για την ανάπτυξη της ασθένειας πρέπει ο καιρός να είναι υγρός και να υπάρχουν συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας και παρουσία ελεύθερου νερού στα φύλλα. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 10-25<sup>o</sup>C. Η είσοδός του στα φύλλα γίνεται από τα στομάτια και στους καρπούς από τις πληγές και τα φακοειδή. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το σπόρο ιδιαίτερα όταν συλλέγεται παραδοσιακά από τον ίδιο τον παραγωγό, τις [[Καλλιέργεια αγγουριάς|καλλιεργητικές]] εργασίες, την [[Άρδευση αγγουριάς|άρδευση]] με [[Τεχνητή βροχή|καταιονισμό]], τον αέρα και τη [[Κλιματικές συνθήκες αγγουριάς|βροχή]]. Η βακτηριακή κηλίδωση των φύλλων της αγγουριάς αντιμετωπίζεται ως εξής: | ||
* Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. | * Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας. | ||
| Γραμμή 13: | Γραμμή 14: | ||
[[είναι ασθένεια της::Αγγουριά| ]] | [[είναι ασθένεια της::Αγγουριά| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια της::Αγγουριά θερμοκηπίου| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του φυτού::Αγγουριά θερμοκηπίου| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του καρπού::Αγγούρι θερμοκηπίου| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Προκαρυωτικές ασθένειες φυτών| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 15:05, 27 Νοεμβρίου 2013
Η βακτηριακή κηλίδωση των φύλλων προσβάλλει τα φύλλα της αγγουριάς. Στη χώρα μας και κυρίως στην Κρήτη, προκαλεί ζημιές κυρίως στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες αγγουριάς, όπου τα θερμοκήπια είναι χαμηλά. Το παθογόνο προσβάλλει κατά τη διάρκεια του χειμώνα τα αναπτυγμένα φυτά, που βρίσκονται στο θερμοκήπιο. Στα φύλλα αρχικά στα κατώτερα και έπειτα στα ανώτερα σχηματίζονται υδαρείς, χλωρωτικές κηλίδες με χλωρωτικό στεφάνι σε σημεία του ελάσματος, όπως στην περιφέρεια και στις πτυχώσεις, που συγκεντρώνεται υγρασία. Αργότερα οι κηλίδες αυτές μεγαλώνουν, γίνονται καστανές, νεκρώνονται και ξεραίνονται και καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα του φύλλου. Στους καρπούς σχηματίζονται στρογγυλές ελαιώδεις κηλίδες. Στο κέντρο των κηλίδων παρατηρείται κίτρινο ξερό βακτηριακό έκκριμα. Όταν οι καρποί πλησιάζουν το στάδιο της ωρίμανσης οι κηλίδες εξελίσσονται σε ελκώδεις. Αναπτύσσονται σε βάθος προκαλώντας καστανή σήψη της σάρκας των καρπών. Πολλές φορές σάπιοι καρποί όταν βρίσκονται σε επαφή με υγιείς καταστρέφουν τη παραγωγή κυρίως κατά την αποθήκευση. Το βακτήριο Pseudomonas viridiflava είναι το παθογόνο αίτιο της ασθένειας. Είναι υποχρεωτικό αερόβιο, ραβδοειδές και ανήκει στην κατηγορία των κατά Gram αρνητικών βακτηρίων. Διατηρείται σε μολυσμένα φυτικά υπολείμματα, στο νερό, σε ζιζάνια, στα γεωργικά εργαλεία και μηχανήματα και στο σπόρο. Οι καρποί που παραμένουν στους αγρούς είναι το καλύτερο μέσο διαιώνισης του παθογόνου. Για την ανάπτυξη της ασθένειας πρέπει ο καιρός να είναι υγρός και να υπάρχουν συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας και παρουσία ελεύθερου νερού στα φύλλα. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 10-25oC. Η είσοδός του στα φύλλα γίνεται από τα στομάτια και στους καρπούς από τις πληγές και τα φακοειδή. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το σπόρο ιδιαίτερα όταν συλλέγεται παραδοσιακά από τον ίδιο τον παραγωγό, τις καλλιεργητικές εργασίες, την άρδευση με καταιονισμό, τον αέρα και τη βροχή. Η βακτηριακή κηλίδωση των φύλλων της αγγουριάς αντιμετωπίζεται ως εξής:
- Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας.
- Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου.
- Αραιή φύτευση.
- Σωστό κλάδεμα.
- Αποφυγή άρδευσης με τεχνητή βροχή. Αν δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα τότε να εφαρμόζεται μόνο τις πρωινές ώρες.
- Μείωση της υπερβολικής υγρασίας.
- Σωστό αερισμό (θερμοκήπια με εξαεριστήρες).
