Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Επίδραση του pH"
| (12 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Το pH του εδάφους επιδρά ρυθμιστικά στη διαθεσιμότητα των [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών]] στα [[Κατάλογος φυτών|φυτά]]. Κατά συνέπεια, οι μεταβολές του pH συνεπάγονται σημαντικές αυξομειώσεις της περιεκτικότητας των θρεπτικών, ανάλογα με το εάν η μεταβολή είναι προς την όξινη ή βασική κατεύθυνση και βεβαίως σύμφωνα με το είδος του θρεπτικού, π.χ. μείωση του pH αυξάνει τη διαθεσιμότητα του [[Βόριο|βορίου]], [[Χαλκός|χαλκού]], [[Σίδηρος|σιδήρου]], [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]] και [[Ψευδάργυρος|ψευδάργυρου]], ενώ αντίθετα μειώνει εκείνη του Mo. Έτσι, τα όξινα εδάφη είναι κατά κανόνα επαρκώς εφοδιασμένα με [[Αργίλιο|αργίλιο]] και σίδηρο και συνήθως ανεπαρκώς με | + | Το pH του εδάφους επιδρά ρυθμιστικά στη διαθεσιμότητα των [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών]] στα [[Κατάλογος φυτών|φυτά]]. Κατά συνέπεια, οι μεταβολές του pH συνεπάγονται σημαντικές αυξομειώσεις της περιεκτικότητας των θρεπτικών, ανάλογα με το εάν η μεταβολή είναι προς την όξινη ή βασική κατεύθυνση και βεβαίως σύμφωνα με το είδος του θρεπτικού, π.χ. μείωση του pH αυξάνει τη διαθεσιμότητα του [[Βόριο|βορίου]], [[Χαλκός|χαλκού]], [[Σίδηρος|σιδήρου]], [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]] και [[Ψευδάργυρος|ψευδάργυρου]], ενώ αντίθετα μειώνει εκείνη του [[Μολυβδένιο|Mo]]. Έτσι, τα όξινα εδάφη είναι κατά κανόνα επαρκώς εφοδιασμένα με [[Αργίλιο|αργίλιο]] και σίδηρο και συνήθως ανεπαρκώς με [[Φώσφορος|φώσφορο]], λόγω δέσμευσης του υπό τη δυσδιάλυτη μορφή του φωσφορικού σιδήρου και αργιλίου. Επίσης, αύξηση του pH πέραν του 7,50 συνεπάγεται μείωση της διαθεσιμότητας του φωσφόρου λόγω ωσταύτως της δέσμευσης υπό την μορφή του δυσδιάλυτου φωσφορικού ασβεστίου (απατίτη). |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | Αντίθετα, η αύξηση της τιμής του pH συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση της διαθεσιμότητας του Μο. Ως προς το [[Άζωτο|άζωτο]], αν και προσλαμβάνεται από τα φυτά ανεξάρτητα από τις μεταβολές του pH, το ΝΗ<sub>4</sub>-N προσροφάται περισσότερο αποτελεσματικά σε pH 7,0, ενώ η πρόσληψη του μειώνεται σε όξινο pH το οποίο ευνοεί την πρόσληψη του ΝΟ<sub>3</sub>-N. Oρισμένα φυτά επειδή παράγουν ιόντα Η<sup>+</sup> στη ριζοσφαίρα τους μπορούν να επηρεάζουν την πρόσληψη των θρεπτικών και ως εκ τούτου τη συγκέντρωση τους στους φυτικούς ιστούς, λόγω μεταβολής (οξίνισης) του pH. Εξάλλου, οι μεταβολές του pH επιδρούν άμεσα στην νιτροποίηση, δεδομένου ότι σε χαμηλά pH (<6,0) αδρανοποιούνται σε μεγάλο βαθμό οι νιτροποιητικοί μικροοργανισμοί (νιτροβακτηρίδιο και αζωτοβακτηρίδιο), ενώ σε υψηλό pH εξαερώνεται το | ||
| + | ΝΗ<sub>4</sub><sup>+</sup> προς ΝΗ<sub>3</sub> με συνέπεια να λαμβάνουν χώρα απώλειες του αζώτου. Το γεγονός αυτό επιδρά στην περιεκτικότητα του αζώτου στο φυτό. Τέλος, σε pH > 6,0-8,0 η αζωτοδεσμευτική ικανότητα των μικροοργανισμών μειώνεται προοδευτικά με συνέπεια τον ανεπαρκή εφοδιασμό των [[Ψυχανθή|ψυχανθών]] με άζωτο.<ref name="Επίδραση του pH"/> | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:46, 5 Μαΐου 2016
Το pH του εδάφους επιδρά ρυθμιστικά στη διαθεσιμότητα των θρεπτικών στα φυτά. Κατά συνέπεια, οι μεταβολές του pH συνεπάγονται σημαντικές αυξομειώσεις της περιεκτικότητας των θρεπτικών, ανάλογα με το εάν η μεταβολή είναι προς την όξινη ή βασική κατεύθυνση και βεβαίως σύμφωνα με το είδος του θρεπτικού, π.χ. μείωση του pH αυξάνει τη διαθεσιμότητα του βορίου, χαλκού, σιδήρου, μαγγανίου και ψευδάργυρου, ενώ αντίθετα μειώνει εκείνη του Mo. Έτσι, τα όξινα εδάφη είναι κατά κανόνα επαρκώς εφοδιασμένα με αργίλιο και σίδηρο και συνήθως ανεπαρκώς με φώσφορο, λόγω δέσμευσης του υπό τη δυσδιάλυτη μορφή του φωσφορικού σιδήρου και αργιλίου. Επίσης, αύξηση του pH πέραν του 7,50 συνεπάγεται μείωση της διαθεσιμότητας του φωσφόρου λόγω ωσταύτως της δέσμευσης υπό την μορφή του δυσδιάλυτου φωσφορικού ασβεστίου (απατίτη).
Αντίθετα, η αύξηση της τιμής του pH συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση της διαθεσιμότητας του Μο. Ως προς το άζωτο, αν και προσλαμβάνεται από τα φυτά ανεξάρτητα από τις μεταβολές του pH, το ΝΗ4-N προσροφάται περισσότερο αποτελεσματικά σε pH 7,0, ενώ η πρόσληψη του μειώνεται σε όξινο pH το οποίο ευνοεί την πρόσληψη του ΝΟ3-N. Oρισμένα φυτά επειδή παράγουν ιόντα Η+ στη ριζοσφαίρα τους μπορούν να επηρεάζουν την πρόσληψη των θρεπτικών και ως εκ τούτου τη συγκέντρωση τους στους φυτικούς ιστούς, λόγω μεταβολής (οξίνισης) του pH. Εξάλλου, οι μεταβολές του pH επιδρούν άμεσα στην νιτροποίηση, δεδομένου ότι σε χαμηλά pH (<6,0) αδρανοποιούνται σε μεγάλο βαθμό οι νιτροποιητικοί μικροοργανισμοί (νιτροβακτηρίδιο και αζωτοβακτηρίδιο), ενώ σε υψηλό pH εξαερώνεται το ΝΗ4+ προς ΝΗ3 με συνέπεια να λαμβάνουν χώρα απώλειες του αζώτου. Το γεγονός αυτό επιδρά στην περιεκτικότητα του αζώτου στο φυτό. Τέλος, σε pH > 6,0-8,0 η αζωτοδεσμευτική ικανότητα των μικροοργανισμών μειώνεται προοδευτικά με συνέπεια τον ανεπαρκή εφοδιασμό των ψυχανθών με άζωτο.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η ερμηνεία της φυλλοδιαγνωστικής, των Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, 2003.
