Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ενδολήθαργος οφθαλμών"
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η μείωση του μήκους της ημέρας κατά τα τέλη του φθινοπώρου δίνει το έναυσμα να σταματήσει η βλάστηση σε πολλά είδη. Τα [[Φύλλα|φύλλα]] είναι οι αποδέκτες του ερεθίσματος της βραχυημέρου διάρκειας, ο δε ενεργός μηχανισμός η μετατροπή του έγχρωμου φυτοχρώματος από τον ένα τύπο στον άλλο, αλλά όταν ένα είδος ανταποκρίνεται στο μήκος της ημέρας, ο οικολήθαργος αρχίζει σε κάποιο χρόνο από τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου. | + | Η μείωση του μήκους της ημέρας κατά τα τέλη του φθινοπώρου δίνει το έναυσμα να σταματήσει η βλάστηση σε πολλά είδη. Τα [[Φύλλα|φύλλα]] είναι οι αποδέκτες του ερεθίσματος της βραχυημέρου διάρκειας, ο δε ενεργός μηχανισμός η μετατροπή του έγχρωμου φυτοχρώματος από τον ένα τύπο στον άλλο, αλλά όταν ένα είδος ανταποκρίνεται στο μήκος της ημέρας, ο οικολήθαργος αρχίζει σε κάποιο χρόνο από τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου. Για παράδειγμα, τα ενήλικα [[Δενδρώδεις καλλιέργειες|δένδρα]] [[Μηλιά|μηλιάς]] τείνουν να σχηματίσουν επάκριους [[Οφθαλμοί|οφθαλμούς]] νωρίς, ενώ η [[Βερυκοκκιά|βερικοκκιά]] σταματάει τη βλάστηση αρκετές εβδομάδες αργότερα. Μερικά είδη συνεχίζουν να βλαστάνουν το φθινόπωρο μέχρις ότου οι χαμηλές θερμοκρασίες σταματήσουν τη βλάστηση. |
| − | + | Η μετάβαση από τον [[Εισαγωγή στο λήθαργο|οικολήθαργο στον ενδολήθαργο]] συνήθως συμπληρώνεται κατά τον Οκτώμβριο ή Νοέμβριο. Η φυλλόπτωση κανονικά επισυμβαίνει κατά τη μετάβαση αυτή. Οι περίοδοι εκδήλωσης του οικοληθάργου, ενδοληθάργου και διακοπής του ενδοληθάργου συνοδεύονται από μεταβολές στις αυξητικές ρυθμιστικές ορμόνες και στον μεταβολισμό. | |
| − | Η | + | Η έρευνα έδειξε ότι οι παρεμποδιστές, όπως το αμπσισικό οξύ (ΑΒΑ), τείνουν να αυξηθούν ενώ οι προωθητικές ουσίες και η αναπνοή μειώνονται καθώς οι οφθαλμοί εισέρχονται στον ενδολήθαργο. Κατά τα τέλη του ενδοληθάργου, παρατηρείται μια απότομη αύξηση των προωθητικών ουσιών, σχετικά με τους παρεμποδιστές και η αναπνοή αυξάνει απότομα. Το ψύχος, που απαιτείται για τη διακοπή του ενδοληθάργου, ποικίλλει από λίγες ώρες, στην [[Αμυγδαλιά|αμυγδαλιά]] μέχρι πάνω από 2000 ώρες για το μάξιμουμ της βλάστησης σε μερικές [[Ποικιλίες αμπέλου|ποικιλίες της αμπέλου]] (η άμπελος έχει ανάγκη λίγες ώρες ψύχους για να βλαστήσει, αλλά βλαστάνει ταχύτερα, όταν έχει συμπληρώσει πάρα πολλές ώρες σε ψύχος). |
| − | Οι | + | Οι οφθαλμοί των καρποφόρων δένδρων χρειάζονται περισσότερες ώρες ψύχους, όταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα επικρατήσουν ζεστές και ψυχρές περίοδοι, απ' ότι αν επικρατούσε συνεχές ψύχος. Θερμοκρασίες πάνω από 45<sup>0</sup>C είναι γνωστό ότι διακόπτουν τον ενδολήθαργο.<ref name="Ενδολήθαργος οφθαλμών"/> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | <ref name="Ενδολήθαργος οφθαλμών"/> | + | |
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:08, 15 Σεπτεμβρίου 2016
Η μείωση του μήκους της ημέρας κατά τα τέλη του φθινοπώρου δίνει το έναυσμα να σταματήσει η βλάστηση σε πολλά είδη. Τα φύλλα είναι οι αποδέκτες του ερεθίσματος της βραχυημέρου διάρκειας, ο δε ενεργός μηχανισμός η μετατροπή του έγχρωμου φυτοχρώματος από τον ένα τύπο στον άλλο, αλλά όταν ένα είδος ανταποκρίνεται στο μήκος της ημέρας, ο οικολήθαργος αρχίζει σε κάποιο χρόνο από τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου. Για παράδειγμα, τα ενήλικα δένδρα μηλιάς τείνουν να σχηματίσουν επάκριους οφθαλμούς νωρίς, ενώ η βερικοκκιά σταματάει τη βλάστηση αρκετές εβδομάδες αργότερα. Μερικά είδη συνεχίζουν να βλαστάνουν το φθινόπωρο μέχρις ότου οι χαμηλές θερμοκρασίες σταματήσουν τη βλάστηση.
Η μετάβαση από τον οικολήθαργο στον ενδολήθαργο συνήθως συμπληρώνεται κατά τον Οκτώμβριο ή Νοέμβριο. Η φυλλόπτωση κανονικά επισυμβαίνει κατά τη μετάβαση αυτή. Οι περίοδοι εκδήλωσης του οικοληθάργου, ενδοληθάργου και διακοπής του ενδοληθάργου συνοδεύονται από μεταβολές στις αυξητικές ρυθμιστικές ορμόνες και στον μεταβολισμό.
Η έρευνα έδειξε ότι οι παρεμποδιστές, όπως το αμπσισικό οξύ (ΑΒΑ), τείνουν να αυξηθούν ενώ οι προωθητικές ουσίες και η αναπνοή μειώνονται καθώς οι οφθαλμοί εισέρχονται στον ενδολήθαργο. Κατά τα τέλη του ενδοληθάργου, παρατηρείται μια απότομη αύξηση των προωθητικών ουσιών, σχετικά με τους παρεμποδιστές και η αναπνοή αυξάνει απότομα. Το ψύχος, που απαιτείται για τη διακοπή του ενδοληθάργου, ποικίλλει από λίγες ώρες, στην αμυγδαλιά μέχρι πάνω από 2000 ώρες για το μάξιμουμ της βλάστησης σε μερικές ποικιλίες της αμπέλου (η άμπελος έχει ανάγκη λίγες ώρες ψύχους για να βλαστήσει, αλλά βλαστάνει ταχύτερα, όταν έχει συμπληρώσει πάρα πολλές ώρες σε ψύχος).
Οι οφθαλμοί των καρποφόρων δένδρων χρειάζονται περισσότερες ώρες ψύχους, όταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα επικρατήσουν ζεστές και ψυχρές περίοδοι, απ' ότι αν επικρατούσε συνεχές ψύχος. Θερμοκρασίες πάνω από 450C είναι γνωστό ότι διακόπτουν τον ενδολήθαργο.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997
