Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ρόβι φυτό"

Αναθεώρηση της 08:53, 21 Οκτωβρίου 2013

Το φυτό του ροβιού

Το ρόβι ^[1] είναι ένα καλλιεργούμενο είδος του γένους Vicia. Η παλαιότερη ονομασία του ήταν Ervum ervilia L. σήμερα όμως αναφέρεται ως Vicia ervilia (L.) Wild. Ως κέντρο καταγωγής του θεωρείται η περιοχή της Μεσογείου και η Εγγύς Ανατολή. Στη χώρα μας η καλλιέργειά του ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Περιγράφεται από το Θεόφραστο και το Διοσκουρίδη. Στο είδος αυτό αναφέρεται ο όροβος των αρχαίων Ελλήνων, ο καρπός του οποίου χορηγούνταν στα ζώα, κυρίως στα βόδια και στις κότες, ενώ το άχυρο μετά τον αλωνισμό αποτελούσε θρεπτικότατη τροφή για τα αιγοπρόβατα. Επίσης το αλεύρι του καρπού χρησιμοποιούνταν ως ζυμωτική ύλη στην αρτοποιία.

Παρ'όλο ότι το ρόβι παρουσιάζει πλεονεκτήματα, όπως αντοχή στην ξηρασία και το κρύο, καλλιεργείται σε περιορισμένη έκταση κυρίως στην Τουρκία, στις χώρες της Μεσογείου (κυρίως την Κ. και Ν. Ισπανία) και σε περιοχές των δυτικών Η.Π.Α. Στη χώρα μας καλλιεργείται σήμερα σε ελάχιστη έκταση στις ορεινές περιοχές, κυρίως για την παραγωγή καρπού για τα ζώα και σπάνια για σανό επειδή έχει μικρή βλαστική ανάπτυξη.

Βοτανικά χαρακτηριστικά ροβιού

Φύλλα, άνθος, μίσχος, λοβοί και καρποί ροβιού

Το ρόβι είναι φυτό ετήσιο, ποώδες, με όρθια ανάπτυξη.

Έχει πλούσια αναπτυγμένο ριζικό σύστημα. Το ύψος του κυμαίνεται από 20 έως 60cm και έχει περιορισμένο αριθμό διακλαδώσεων. Τα φύλλα είναι σύνθετα με πολλά ζεύγη (8-14) γραμμοειδών—λογχοειδών φυλλαρίων. Το άκρο των φύλλων δεν καταλήγει σε έλικα. Στη βάση κάθε φύλλου βρίσκονται δύο οδοντωτά παράφυλλα.

Οι ταξιανθίες εκφύονται από τις μασχάλες των φύλλων και έχουν 1-4 κρεμαστά άνθη, τα οποία συνδέονται στον άξονα της ταξιανθίας με έναν μικρό ποδίσκο. Το χρώμα των ανθέων είναι λευκό, μερικές όμως φορές έχουν ροδόχροη απόχρωση.

Οι λοβοί έχουν μήκος 2-3cm και φέρουν 2-4 σπόρους. Οι σπόροι είναι εμφανείς, καθώς στο λοβό στη θέση των σπόρων υπάρχουν συσφίξεις. Το σχήμα των σπόρων είναι γωνιώδες, το χρώμα τους ανοικτό μπεζ ως ερυθροκαφέ και το βάρος 1000 σπόρων ισούται με 28-40g.

Εδαφοκλιματικές συνθήκες ροβιού

Το ρόβι χαρακτηρίζεται από μεγάλη αντοχή στην ξηρασία, ακόμη και κατά την άνοιξη. Έχει την ικανότητα και στα πολύ ξηρά έτη να δίνει παραγωγή. Σε ευνοϊκές συνθήκες οι αποδόσεις είναι υψηλές. Αντέχει αρκετά στο κρύο καθ' όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης. Θερμοκρασίες μικρότερες από -10^oC, είναι δυνατόν να προκαλέσουν ζημιές στα νεαρά φυτά και για το λόγο αυτό σε πολύ ορεινές περιοχές σπέρνεται την άνοιξη.

Έχει ελάχιστες απαιτήσεις σε έδαφος. Μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερα από κάθε άλλο ψυχανθές τα φτωχά και ξηρά εδάφη των ορεινών περιοχών, Σ' αυτές τις περιοχές αντικαθιστά το κτηνοτροφικό μπιζέλι. Προσαρμόζεται στα ουδέτερα ή ελαφρώς όξινα εδάφη (pH=6-7). Δεν αντέχει στα άλατα. Ανέχεται ασβεστούχα εδάφη, αρκεί να μην είναι πολύ βαριά πηλώδη.

Αύξηση και ανάπτυξη του φυτού του ροβιού

Το ρόβι έχει υπόγειο φύτρωμα και συνεχή ανάπτυξη. Είναι φυτό μακράς φωτοπεριόδου (>14 ώρες). Αναπτύσσεται γρήγορα κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης. Ανθίζει και ωιμάζει νωρίτερα από το βίκο. Η άνθηση διαρκεί για λιγότερο από ένα μήνα. Έχει μικρότερη βλαστική ανάπτυξη από το βίκο, μεγαλύτερο όμως δείκτη συγκομιδής.

Εχθροί κι ασθένειες ροβιού

Σημαντικότερος εχθρός για την καλλιέργεια του ροβιού είναι ο βρούχος (Bruchus spp.).

Δεν αναφέρθηκαν ιδιαίτερα προβλήματα ασθενειών στο ρόβι, λόγω κυρίως της πολύ περιορισμένης καλλιεργούμενης έκτασης. Πιθανές είναι οι κοινές ασθένειες των περισσότερων χειμερινών ψυχανθών.

Πληροφοριακά στοιχεία

Ευδοκιμεί στις περιοχές

Σχετικές σελίδες

• Καλλιέργεια ροβιού
• Βοοειδή
• Αιγοπρόβατα
• Όρνιθες
• Βοτανικά χαρακτηριστικά ροβιού
• Βίκος
• Εδαφοκλιματικές συνθήκες ροβιού

Βιβλιογραφία

1. ↑ "Ειδική γεωργία, Σιτηρά και ψυχανθή", Δέσποινα Παπακώστα-Τασοπούλου, Καθηγήτρια Γεωπονικής Σχολής Α.Π.Θ.

Σύνδεσμοι