Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ατρακτυλίδα"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{{top_heading|==}}}Γενικά στοιχεία{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Γενικά στοιχεία{{{top_heading|==}}} | ||
Καλλιεργείται στην Ινδία κυρίως, αλλά και στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Β. Αφρική και την Αυστραλία. Στις Η.Π.Α. καταλαμβάνει κάθε χρόνο έκταση περίπου 1 εκατομμύριο στρέμματα. Στη χώρα μας έχει καλλιεργηθεί δοκιμαστικά. | Καλλιεργείται στην Ινδία κυρίως, αλλά και στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Β. Αφρική και την Αυστραλία. Στις Η.Π.Α. καταλαμβάνει κάθε χρόνο έκταση περίπου 1 εκατομμύριο στρέμματα. Στη χώρα μας έχει καλλιεργηθεί δοκιμαστικά. | ||
| − | Η ατρακτυλίδα καλλιεργείται για τα ελαιούχα σπέρματα της. Το λάδι χρησιμοποιείται στη βιομηχανία, για την παρασκευή χρωμάτων, βερνικιών και σαπουνιών. Είναι όμως και βρώσιμο από τον άνθρωπο, πλούσιο σε πολυακόρεστα, περισσότερο από άλλα φυτικά λάδια. Οι σπόροι της είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνη (18-24%), με την περιεκτικότητα τους να φτάνει το 25-50%, όταν αποφλοιωθούν. Τα άνθη της περιέχουν μια κόκκινη χρωστική, την καρδαμίνη, που για πολλά χρόνια τη χρησιμοποιούσαν για τη βαφή υφασμάτων. Η περιεκτικότητα του σπόρου σε λάδι είναι 32-40%. | + | Η ατρακτυλίδα καλλιεργείται για τα ελαιούχα σπέρματα της. Το λάδι χρησιμοποιείται στη βιομηχανία, για την παρασκευή χρωμάτων, βερνικιών και σαπουνιών. Είναι όμως και βρώσιμο από τον άνθρωπο, πλούσιο σε πολυακόρεστα, περισσότερο από άλλα φυτικά λάδια. Οι σπόροι της είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνη (18-24%), με την περιεκτικότητα τους να φτάνει το 25-50%, όταν αποφλοιωθούν. Τα άνθη της περιέχουν μια κόκκινη χρωστική, την καρδαμίνη, που για πολλά χρόνια τη χρησιμοποιούσαν για τη βαφή υφασμάτων. Η περιεκτικότητα του σπόρου σε λάδι είναι 32-40%.<ref name="Ατρακτυλίδα"/> |
{{{top_heading|==}}}Βοτανικά χαρακτηριστικά{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Βοτανικά χαρακτηριστικά{{{top_heading|==}}} | ||
| − | Είναι φυτό ετήσιο, ποώδες με βαθύ και πλούσιο, πασσαλώδες ριζικό σύστημα και στέλεχος όρθιο, ύψους 0,30-1,00 μέτρου. Το στέλεχος διακλαδίζεται προς την κορυφή σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες κλάδους. Τα φύλλα και τα εξωτερικά βράκτεια των ταξιανθιών στις περισσότερες ποικιλίες, έχουν κοντά αγκάθια. Γι' αυτό, όπου η ατρακτυλίδα χρησιμοποιείται ως κτηνοτροφικό φυτό και χορηγείται στα ζώα ως χλωρή νομή, αυτό γίνεται, όταν τα φυτά είναι νεαρά και τα αγκάθια δεν έχουν σχηματισθεί ακόμη. Οι ταξιανθίες σχηματίζονται στην κορυφή των κλάδων έχουν σχήμα σφαιρικό και διάμετρο 1,5-4,0 εκατοστά. Τα άνθη ποικίλλουν σε χρωματισμό από το άσπρο, το κίτρινο, το πορτοκαλί ως το κόκκινο. Οι σπόροι έχουν χρώμα άσπρο ή κιτρινωπό. Μοιάζουν με τους σπόρους του ηλιάνθου, είναι όμως μικρότεροι και το περικάρπιο τους είναι πιο σκληρό. Φυτρώνουν με αύξηση του υποκοτυλίου. | + | Είναι φυτό ετήσιο, ποώδες με βαθύ και πλούσιο, πασσαλώδες ριζικό σύστημα και στέλεχος όρθιο, ύψους 0,30-1,00 μέτρου. Το στέλεχος διακλαδίζεται προς την κορυφή σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες κλάδους. Τα φύλλα και τα εξωτερικά βράκτεια των ταξιανθιών στις περισσότερες ποικιλίες, έχουν κοντά αγκάθια. Γι' αυτό, όπου η ατρακτυλίδα χρησιμοποιείται ως κτηνοτροφικό φυτό και χορηγείται στα ζώα ως χλωρή νομή, αυτό γίνεται, όταν τα φυτά είναι νεαρά και τα αγκάθια δεν έχουν σχηματισθεί ακόμη. Οι ταξιανθίες σχηματίζονται στην κορυφή των κλάδων έχουν σχήμα σφαιρικό και διάμετρο 1,5-4,0 εκατοστά. Τα άνθη ποικίλλουν σε χρωματισμό από το άσπρο, το κίτρινο, το πορτοκαλί ως το κόκκινο. Οι σπόροι έχουν χρώμα άσπρο ή κιτρινωπό. Μοιάζουν με τους σπόρους του ηλιάνθου, είναι όμως μικρότεροι και το περικάρπιο τους είναι πιο σκληρό. Φυτρώνουν με αύξηση του υποκοτυλίου.<ref name="Ατρακτυλίδα"/> |
{{{top_heading|==}}}Κλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Κλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας{{{top_heading|==}}} | ||
Το φυτό κατάγεται από την Ινδία και τη Β. Αφρική. Η ατρακτυλίδα προτιμά τα θερμά, ξηρά κλίματα, με αρκετή υγρασία στο έδαφος. | Το φυτό κατάγεται από την Ινδία και τη Β. Αφρική. Η ατρακτυλίδα προτιμά τα θερμά, ξηρά κλίματα, με αρκετή υγρασία στο έδαφος. | ||
| − | Η απαραίτητη θερμοκρασία για το φύτρωμα του σπόρου είναι 5<sup>0</sup>C. Σπέρνεται και το φθινόπωρο και την άνοιξη. Στη χώρα μας προσιδιάζει η φθινοπωρινή σπορά. Στην ανοιξιάτικη σπορά η περίοδος ανάπτυξης διαρκεί 110-150 ημέρες, ενώ στη φθινοπωρινή διαρκεί περίπου 200 ημέρες. Η ατρακτυλίδα αντέχει στην ξηρασία, γιατί έχει βαθύ και πλούσιο ριζικό σύστημα, που τη βοηθά να αποδίδει ικανοποιητικά και σε εδάφη άγονα. Οι ανάγκες της σε νερό, σ' όλη τη διάρκεια του βιολογικού της κύκλου, φτάνουν τα 400 χιλιοστά (400 κυβικά μέτρα ανά στρέμμα). | + | Η απαραίτητη θερμοκρασία για το φύτρωμα του σπόρου είναι 5<sup>0</sup>C. Σπέρνεται και το φθινόπωρο και την άνοιξη. Στη χώρα μας προσιδιάζει η φθινοπωρινή σπορά. Στην ανοιξιάτικη σπορά η περίοδος ανάπτυξης διαρκεί 110-150 ημέρες, ενώ στη φθινοπωρινή διαρκεί περίπου 200 ημέρες. Η ατρακτυλίδα αντέχει στην ξηρασία, γιατί έχει βαθύ και πλούσιο ριζικό σύστημα, που τη βοηθά να αποδίδει ικανοποιητικά και σε εδάφη άγονα. Οι ανάγκες της σε νερό, σ' όλη τη διάρκεια του βιολογικού της κύκλου, φτάνουν τα 400 χιλιοστά (400 κυβικά μέτρα ανά στρέμμα).<ref name="Ατρακτυλίδα"/> |
{{{top_heading|==}}}Εδαφικές συνθήκες ατρακτυλίδας{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Εδαφικές συνθήκες ατρακτυλίδας{{{top_heading|==}}} | ||
Αναθεώρηση της 14:27, 16 Φεβρουαρίου 2015
Περιεχόμενα
Γενικά στοιχεία
Καλλιεργείται στην Ινδία κυρίως, αλλά και στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Β. Αφρική και την Αυστραλία. Στις Η.Π.Α. καταλαμβάνει κάθε χρόνο έκταση περίπου 1 εκατομμύριο στρέμματα. Στη χώρα μας έχει καλλιεργηθεί δοκιμαστικά. Η ατρακτυλίδα καλλιεργείται για τα ελαιούχα σπέρματα της. Το λάδι χρησιμοποιείται στη βιομηχανία, για την παρασκευή χρωμάτων, βερνικιών και σαπουνιών. Είναι όμως και βρώσιμο από τον άνθρωπο, πλούσιο σε πολυακόρεστα, περισσότερο από άλλα φυτικά λάδια. Οι σπόροι της είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνη (18-24%), με την περιεκτικότητα τους να φτάνει το 25-50%, όταν αποφλοιωθούν. Τα άνθη της περιέχουν μια κόκκινη χρωστική, την καρδαμίνη, που για πολλά χρόνια τη χρησιμοποιούσαν για τη βαφή υφασμάτων. Η περιεκτικότητα του σπόρου σε λάδι είναι 32-40%.[1]
Βοτανικά χαρακτηριστικά
Είναι φυτό ετήσιο, ποώδες με βαθύ και πλούσιο, πασσαλώδες ριζικό σύστημα και στέλεχος όρθιο, ύψους 0,30-1,00 μέτρου. Το στέλεχος διακλαδίζεται προς την κορυφή σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες κλάδους. Τα φύλλα και τα εξωτερικά βράκτεια των ταξιανθιών στις περισσότερες ποικιλίες, έχουν κοντά αγκάθια. Γι' αυτό, όπου η ατρακτυλίδα χρησιμοποιείται ως κτηνοτροφικό φυτό και χορηγείται στα ζώα ως χλωρή νομή, αυτό γίνεται, όταν τα φυτά είναι νεαρά και τα αγκάθια δεν έχουν σχηματισθεί ακόμη. Οι ταξιανθίες σχηματίζονται στην κορυφή των κλάδων έχουν σχήμα σφαιρικό και διάμετρο 1,5-4,0 εκατοστά. Τα άνθη ποικίλλουν σε χρωματισμό από το άσπρο, το κίτρινο, το πορτοκαλί ως το κόκκινο. Οι σπόροι έχουν χρώμα άσπρο ή κιτρινωπό. Μοιάζουν με τους σπόρους του ηλιάνθου, είναι όμως μικρότεροι και το περικάρπιο τους είναι πιο σκληρό. Φυτρώνουν με αύξηση του υποκοτυλίου.[1]
Κλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας
Το φυτό κατάγεται από την Ινδία και τη Β. Αφρική. Η ατρακτυλίδα προτιμά τα θερμά, ξηρά κλίματα, με αρκετή υγρασία στο έδαφος. Η απαραίτητη θερμοκρασία για το φύτρωμα του σπόρου είναι 50C. Σπέρνεται και το φθινόπωρο και την άνοιξη. Στη χώρα μας προσιδιάζει η φθινοπωρινή σπορά. Στην ανοιξιάτικη σπορά η περίοδος ανάπτυξης διαρκεί 110-150 ημέρες, ενώ στη φθινοπωρινή διαρκεί περίπου 200 ημέρες. Η ατρακτυλίδα αντέχει στην ξηρασία, γιατί έχει βαθύ και πλούσιο ριζικό σύστημα, που τη βοηθά να αποδίδει ικανοποιητικά και σε εδάφη άγονα. Οι ανάγκες της σε νερό, σ' όλη τη διάρκεια του βιολογικού της κύκλου, φτάνουν τα 400 χιλιοστά (400 κυβικά μέτρα ανά στρέμμα).[1]
Εδαφικές συνθήκες ατρακτυλίδας
Η ατρακτυλίδα απαιτεί εδάφη βαθιά, γόνιμα, ουδέτερα σε αντίδραση, με καλή στράγγιση. Σε έδαφος βαθύ, μεγάλης υδατοϊκανότητας και με απόθεμα υγρασίας ή υψηλή υπόγεια στάθμη νερού, μπορέι να αποδώσει και ως ξηρική. Δεν αντέχει στην κατάκλυση και τα όξινα εδάφη.
Ποικιλίες ατρακτυλίδας
Εχθροί ατρακτυλίδας
Ασθένειες ατρακτυλίδας
Σχετικές σελίδες
