Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Χρήστης:K kaponi"
| Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
{{{top_heading|==}}}[[Βοτανικά χαρακτηριστικά Παπάγιας]]{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}[[Βοτανικά χαρακτηριστικά Παπάγιας]]{{{top_heading|==}}} | ||
{{:Βοτανικά χαρακτηριστικά Παπάγιας|top_heading={{{top_heading|==}}}=}} | {{:Βοτανικά χαρακτηριστικά Παπάγιας|top_heading={{{top_heading|==}}}=}} | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}[[Επικονίαση-γονιμοποίηση και πολλαπλασιασμός της παπάγιας]]{{{top_heading|==}}} | ||
| + | {{:Επικονίαση-γονιμοποίηση και πολλαπλασιασμός της παπάγιας|top_heading={{{top_heading|==}}}=}} | ||
==Πληροφοριακά στοιχεία== | ==Πληροφοριακά στοιχεία== | ||
| Γραμμή 20: | Γραμμή 23: | ||
*[[Παπάγια]] | *[[Παπάγια]] | ||
*[[Βοτανικά χαρακτηριστικά Παπάγιας]] | *[[Βοτανικά χαρακτηριστικά Παπάγιας]] | ||
| + | *[[Επικονίαση-γονιμοποίηση και πολλαπλασιασμός της παπάγιας]] | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Αναθεώρηση της 11:24, 21 Μαΐου 2015
Γενικά στοιχεία
Η παπάγια κατάγεται από την τροπική Αμερική και από εκεί διαδόθηκε σε όλες τις τροπικές χώρες της υφηλίου. Οι κυριότερες παραγωγικές χώρες της παπάγιας είναι η Ινδία (225.000 τόνους), το Μεξικό (200.000 τόνους), η Βραζιλία (115.000 τόνους), το Περού (66.000 τόνους), η Βενεζουέλα (65.000 τόνους) και οι Φιλιππίνες (55.000 τόνους). Η παγκόσμια ετήσια παραγωγή ανέρχεται σε 3.683.000 τόνους (FAO, 1988). Στην Ελλάδα δεν καλλιεργείται συστηματικά, αλλά απαντάται στην Κρήτη.
Βοτανικά χαρακτηριστικά Παπάγιας
Η παπάγια ανήκει στην οικογένεια Caricaceae [1] και το επιστημονικό της όνομα είναι Carica papaya L. Θεωρείται φυτό δίοικο αλλά, για πρακτικούς σκοπούς, τα δένδρα γενικά ταξινομούνται σε τρεις φυλετικούς τύπους. Τρεις τύποι φυτών παπάγιας μπορεί να παραχθούν από τη σπορά σπόρων της.
- Ο πρώτος τύπος παράγει μόνο αρσενικά άνθη. Ο τύπος αυτός διακρίνεται εύκολα από τις ανθικές ταξιανθίες που παράγονται σ' ένα μακρό λεπτό στέλεχος, που βγαίνει από τις μασχάλες των φύλλων. Τα φυτά αυτά αποκόπτονται γενικά μόλις καθοριστεί το φύλο, γιατί δεν παράγουν καρπούς.
- Ο δεύτερος τύπος παράγει μόνο θηλυκά άνθη, τα οποία δίνουν καρπούς. Τα άνθη σχηματίζονται στη μασχάλη των φύλλων, μονήρη ή σε βραχείες ταξιανθίες. Τα άνθη αυτά σπάνια φέρουν στήμονες.
- Ο τρίτος τύπος του φυτού φέρει ερμαφρόδιτα (τέλεια) άνθη, με θηλυκά και αρσενικά μέρη. Τα σπορόφυτα από την ποικιλία Solo εξελίσσονται σε δένδρα που παράγουν θηλυκά άνθη και ερμαφρόδιτα σε διαφορετικά άτομα. Οι καρποί, που αναπτύσσονται από τα ερμαφρόδιτα άνθη προτιμώνται, γιατί έχουν ένα επιθυμητό αχλαδόμορφο σχήμα, ενώ εκείνοι από τα θηλυκά έχουν σχήμα σφαιρικό. Επομένως τα θηλυκά δένδρα της ποικιλίας Solo γενικά αποκόπτονται μόλις καθοριστεί το φύλο τους.
Η παπάγια κανονικά είναι ένα μικρό αδιακλάδωτο, με μαλακό ξύλο δένδρο, μάλλον πόα, με χυμώδη αγγεία σ' όλα τα μέρη του. Μερικές φορές μπορεί να φθάσει σε ύψος μέχρι 8 μέτρων, καρποφορεί ικανοποιητικά για 3-4 χρόνια, αλλά, μετά χάνει την παραγωγική του αξία. Μπαίνει δε σε καρποφορία ένα χρόνο μετά τη σπορά των σπόρων. Τα πολύ μεγάλα της φύλλα, της δίνουν τη μορφή δένδρου και κατά συνέπεια οι αποστάσεις φύτευσης είναι παρόμοιες με εκείνες μερικών άλλων καρποφόρων δένδρων. Το ριζικό της σύστημα είναι πλούσιο και μάλλον επιφανειακό.
Ο καρπός της παπάγιας σχηματίζεται στις μασχάλες των φύλλων και κυρίως προς την κορυφή του δένδρου. Καθώς το δένδρο ενηλικιώνεται και αυξάνει σε ύψος, οι καρποί συγκομίζονται δύσκολα και γι' αυτό τα δένδρα αυτά αποκόπτονται και αντικαθίστανται από νέα φυτεία. Βοτανικά ο καρπός της παπάγιας είναι ράγα. Το εδώδιμο μέρος είναι το μαλακό σαρκώδες μεσοκάρπιο και ενδοκάρπιο του ωοθηκικού τοιχώματος. Ο λεπτός, δερματώδης φλοιός (εξωκάρπιο) δεν τρώγεται. Στο εσωτερικό του καρπού υπάρχουν πολυάριθμοι σπόροι. Οι σπόροι απομακρύνονται πριν ο καρπός σερβιριστεί για φάγωμα. Το βάρος των καρπών κυμαίνεται από 0.5-2kg.
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.
Επικονίαση-γονιμοποίηση και πολλαπλασιασμός της παπάγιας
Τα θηλυκά φυτά παπάγιας [1] χρειάζονται επικονίαση και η μεταφορά της γύρης γίνεται με τα έντομα. Στην περίπτωση αυτή η αναλογία αρσενικών φυτών προς θηλυκά είναι: 1:10-20. Αν τα φυτά φέρουν ερμαφρόδιτα άνθη τότε μπορεί να καλλιεργηθούν ως αμιγείς φυτείες. Υπάρχουν όμως και παρθενοκαρπικές ποικιλίες.
Όσον αφορά στον πολλαπλασιασμό του φυτού η παπάγια πολλαπλασιάζεται με σπόρο, που φυτεύεται κατευθείαν στον αγρό, σε σπορεία ή σε γλαστράκια από τύρφη για κατευθείαν μεταφύτευση στον αγρό. Ο φρέσκος σπόρος βλαστάνει σε δυο εβδομάδες με επαρκή υγρασία και ευνοϊκή θερμοκρασία. Η μεταφύτευση των φυτών γίνεται όταν αποκτήσουν ύψος 20cm περίπου. Το πότε θα μπούν σε καρποφορία αυτό εξαρτάται από την ποικιλία. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι η ποικιλία Betty ανθίζει όταν σχηματίσει τον 24o κόμβο κατά την ανάπτυξή της ως φυτό, η Solo τον 49o και τα υβρίδιά τους τον 32o.
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.
Πληροφοριακά στοιχεία
Ευδοκιμεί στις περιοχές
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.
