Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αλιεία"

Αναθεώρηση της 10:02, 30 Ιουνίου 2015

Αλιεία

Αλιεία

Με τον όρο αλιεία, κοινώς ψάρεμα, χαρακτηρίζεται γενικά τόσο η άγρα (το ψάρεμα δηλαδή) όσο και η τέχνη (τρόπος) της όλης δραστηριότητας, με την οποία γίνεται η σύλληψη και απόσπαση των ιχθύων και άλλων υδροβίων ζώων από τον βιότοπό τους, (θάλασσες, λίμνες, ποτάμια, ιχθυογενετικούς σταθμούς κ.λπ.), είτε για τροφή είτε για βιομηχανικούς σκοπούς (παραγωγή ιχθυαλεύρων, ελαίων, λιπασμάτων κ.λπ.).

Η Ελλάδα είναι χώρα με μεγάλη παράδοση στην αλιεία. ^[1] Τα 4.000 χιλιόμετρα ακτογραμμής της ηπειρωτικής χώρας και τα 11.000 χλμ. ακτογραμμής των νησιών ευνοούν εξαιρετικά την αλιεία. Τα ελληνικά θαλάσσια ύδατα φιλοξενούν περίπου 250 θαλάσσια είδη.

Μαρτυρίες σε χειρόγραφα που χρονολογούνται από τον 5^o αιώνα, αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες απολάμβαναν τα ψάρια και τα συμπεριλάμβαναν στα πιο ποιοτικά πιάτα τους. Ο Όμηρος αναφέρει τα ψάρια σαν εξαιρετικά ποιοτική τροφή, ενώ ο Πλούταρχος στα κείμενά του καταγράφει συμβουλές προς τους ψαράδες.

Σήμερα, η τεράστια ποικιλία την ελληνικών ιχθυηρών και η εξαιρετική τους ποιότητα επιβάλλει την διεθνή τους αναγνώριση. Οι λάτρεις των ψαριών ανά τον κόσμο τα συμπεριλαμβάνουν στις επιλογές τους, τιμώντας τα έτσι με την προτίμησή τους. Παρόλο που η σύγχρονη τεχνολογία έχει αλλάξει τη βιομηχανία αλιείας παγκοσμίως, η πλειοψηφία των Ελλήνων παράκτιων ψαράδων συνεχίζει να ψαρεύει με τις παραδοσιακές μεθόδους, χρησιμοποιώντας τις πεντάμετρες η εξάμετρες βάρκες τους, οι οποίες αποτελούν το 90% του συνολικού ελληνικού στόλου.

Η ελληνική αλιεία προσφέρει περίπου 130.000-160.000 τόνους ψαριών και θαλασσινών κάθε χρόνο. Περίπου το 90% αυτού του συνόλου αλιεύεται στο Αιγαίο Πέλαγος. Τα σημαντικότερα είδη είναι σαρδέλες^[2], αντζούγιες, συναγρίδες, λαβράκια και μεσογειακά μύδια. Από το Ιόνιο πέλαγος στη δυτική Ελλάδα αλιεύονται κυρίως ευρωπαϊκές σαρδέλες, αντζούγιες και μαρίδες, ενώ από τις θαλάσσιες περιοχές της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας προέρχονται αρκετές χιλιάδες τόνοι ξιφία και τόνου. Η ελληνική αλιεία του γλυκού νερού της ενδοχώρας διοχετεύει στην αγορά περίπου 20.000-30.000 τόνους ψαριών ετησίως. Όσον αφορά την ποικιλία των αλιευμάτων, η αντσούγια^[3] και τα μεσογειακά μύδια είναι τα κύρια είδη που ακολουθούνται από τη σαρδέλα. Ο υπόλοιπος όγκος αλιεύματος αποτελείται από μια μεγάλη ποικιλία θαλασσίων ψαριών.

Υφιστάμενη κατάσταση αλιείας

Ψάρια στα δίχτυα

Ψάρια σε τελάρο

Η αλιεία έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στην οικονομική και κοινωνική ζωή των Ελλήνων.

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα ^[4] είναι ότι, αν και η συμβολή της στην εθνική οικονομία θεωρείται σχετικά μικρή, η αλιεία συμβάλλει καθοριστικά στην κοινωνική και οικονομική συνοχή πολλών κοινοτήτων της χώρας αφού παρέχει περίπου 40,000 θέσεις εργασίας κυρίως σε παράκτιες και νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους.

Εξελισσόμενος στη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας του, ο αλιευτικός τομέας της Ελλάδας έχει ταυτιστεί με τον ιδιαίτερο παράκτιο και νησιωτικό χαρακτήρα της χώρας και της ζωής των ανθρώπων.

Ο αλιευτικός τομέας στην Ελλάδα, όπως εξάλλου συμβαίνει και σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε σημαντική κρίση.

Αυτό που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την ήδη δύσκολη οικονομική κατάσταση των αλιέων, είναι τα εγγενή προβλήματα του κλάδου, όπως η παλαιότητα του αλιευτικού στόλου, η έλλειψη σαφών κριτηρίων επαγγελματικότητας, οι ιδιαίτερα περιορισμένες υποδομές σε αλιευτικά λιμάνια, ιχθυόσκαλες και στους τομείς της συντήρησης και μεταποίησης των αλιευμάτων, τα περιορισμένα αλιευτικά πεδία και η τοπογραφία του ελληνικού βυθού.

Μέσα σε αυτό το ιδιαίτερα προβληματικό πλαίσιο οι ψαράδες υφίστανται περαιτέρω μείωση εισοδήματος από τη σχέση αλληλεπίδρασης με τα θαλάσσια θηλαστικά, αφού μοιράζονται τους ίδιους πόρους επιβίωσης.

Ιχθυόσκαλες - Αλιευτικά Καταφύγια

Ιχθυόσκαλα

Σύμφωνα με τη σχετική ελληνική νομοθεσία (Ν. 4457/65 αρθ.1, παρ.1) ως Ιχθυόσκαλα ^[5] χαρακτηρίζεται το σύνολο των πάσης φύσεως λιμενικών εγκαταστάσεων (προβλήτες, κρηπιδώματα, κτίρια, μηχανολογικές εγκαταστάσεις (ψυγεία) καθώς και με τον συναφή προς αυτά συγκεκριμένο χώρο της χερσαίας ζώνης των λιμένων που αποσκοπούν και μόνο στην εξυπηρέτηση της αλιευτικής δραστηριότητας (διακίνησης αλιευμάτων), στο λιμένα που βρίσκεται ή που κατασκευάζεται η ιχθυόσκαλα.

Ο τρόπος λειτουργίας τους πρωτορυθμίστηκε με το Β.Δ. 939/65, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα.

Σε λιμένες περιορισμένης αλιευτικής δραστηριότητας ή σε μικρούς λιμένες, λεγόμενοι "αλιευτικά καταφύγια", η διακίνηση και διάθεση των αλιευμάτων γίνεται στις προβλήτες των εγκαταστάσεων αυτών που πολλές φορές χαρακτηρίζονται τοπικές "ιχθυόσκαλες".

Προστασία Ειδών Αλιευμάτων - Αλιεία Οστράκων

Σχετικά με την προστασία των ειδών αλιευμάτων^[6] σύμφωνα με το Π.Δ. 86/1998 (ΦΕΚ/78/Α’/1998) και όπως αυτό τροποποιήθηκε με το Π.Δ. 227/2003 (ΦΕΚ/198/Α’/2003) απαγορεύεται η αλιεία, η διατήρηση επί του σκάφους, η μεταφόρτωση, η εκφόρτωση, η μεταφορά, η αποθήκευση, η έκθεση με σκοπό την πώληση, η διάθεση προς πώληση και εμπορία οποιουδήποτε είδους οστράκου που δεν αναφέρονται στη λίστα.

Επιπλέον, απαγορεύεται η διακίνηση και η εμπορία εντός της χώρας των ζώντων οστράκων που προέρχονται από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από Τρίτες Χώρες, εφόσον δεν περιλαμβάνονται στα είδη της παραγράφου 2, του άρθρου 2 του Π.Δ. 86/1998 (ΦΕΚ/78/Α’/1998), όπως αυτό τροποποιήθηκε με το Π.Δ. 227/2003 (ΦΕΚ/198/Α’/2003) και δεν έχουν τα οριζόμενα ελάχιστα μεγέθη της εν λόγω παραγράφου.

Σπογγαλιεία

Εργαζόμενοι στην σπογγαλιεία

Σπογγαλιεία^[7] ονομάζεται η εξειδικευμένη αλιεία σπόγγων. Η σπογγαλιεία αποτελεί ιδιαίτερη πηγή εθνικού πλούτου. Για πολλές δεκαετίες υπήρξε συναλλαγματοφόρα πηγή του κράτους, ανεξάρτητα του αριθμού των απασχολουμένων αλιεργατών του κλάδου αυτού, σπογγαλιέων, ναυτών, δυτών και σπογγεμπόρων.

Η Μεσόγειος θάλασσα και ειδικότερα η ανατολική της λεκάνη είναι η κατεξοχήν τροφοδότης σπόγγων της ευρωπαϊκής αγοράς. Το Αιγαίο Πέλαγος και ειδικότερα οι Σποράδες, από Σκύρο και Άγιο Ευστράτιο μέχρι Σαμοθράκη και Τένεδο, παρέχουν θαυμάσια είδη σπόγγων όπως «χονδρά», «λαγόφυτα», «σκάρτα» και «τζιμούχες» όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι οι σπογγαλιείς. Το Κρητικό και Καρπάθιο πέλαγος παρέχουν άριστα είδη χονδρών μεν όπως στις Κυκλάδες αλλά και «ψιλά» (λεγόμενα τουαλέτας) και «μπιμπερόν» στις περιοχές Κάσου, Κάρπαθου, Κρήτης και τις μικρασιατικές ακτές. Άφθαστοι ακόμη από άποψης σχήματος, αντοχής και υφής είναι οι παραγόμενοι στις ακτές της Συρίας σπόγγοι, αποκαλούμενοι πολυτελείας, όπως οι «φορμίτες», τα «χονδρά» αλλά και τα «ψιλά». Θεωρούνται οι ακριβότεροι σπόγγοι, ενώ αμέσως μετά στην κατηγορία έρχονται οι αλιευόμενοι στα αφρικανικά παράλια όπως της «Μάρσα-Ματρούχ» της Τυνησίας και των ακτών της Τρίπολης της Λιβύης.

Οστρακαλιεία

Οστρακαλιεία^[8] είναι η αλιεία των οστρακοειδών.

Αχιβάδες

Η οστρακαλιεία διέπεται κυρίως από τις διατάξεις των Π.Δ. 86/98 και Π.Δ. 227/03. Η άσκηση οστρακαλιείας διενεργείται από επαγγελματίες αλιείς που είναι εφοδιασμένοι με ειδική άδεια. Ως όστρακα θεωρούνται τα δίθυρα μαλάκια (BIVALVIA) και τα γαστερόποδα (GASTEROPODA). Η αλιεία των ανωτέρω οστράκων και μόνο αυτών, αποκλειόμενης της αλιείας οποιουδήποτε άλλου υδρόβιου οργανισμού, διενεργείται σε όλη την επικράτεια αποκλειστικά με κωπήλατα και μηχανοκίνητα σκάφη της επαγγελματικής παράκτιας αλιείας με τα αλιευτικά εργαλεία: «Αργαλειό», «Τσουγκράνα» και τέλος από δύτη που ασκεί υποβρύχια αλιεία και συλλέγει τα ανωτέρω όστρακα χρησιμοποιώντας μόνιμο σύστημα παροχής αέρα (αεροσυμπιεστής) που τοποθετείται στο σκάφος (καταδυτική μηχανή.

Απαγορεύεται:

1. Η αλιεία οστράκων μία (1) ώρα πριν τη δύση του ηλίου και μία (1) ώρα μετά την ανατολή του.
2. Σε απόσταση μεγαλύτερη από 200 μέτρα από τα όρια των υδατοκαλλιεργητικών μονάδων και 500 μέτρα ακτινοειδώς από θυννεία και στόμια λιμνοθαλασσών ή δημόσιων ιχθυοτροφείων.
3. Σε θαλάσσιες περιοχές εκτός λιμανιών, των όρμων με μόνιμα αγκυροβόλια πλοίων, ως και ναυαγίων, ναρκοπεδίων, στη γραμμή πορείας πλοίων, ενάλιων αρχαίων, σε ειδικά απαγορευμένες για την αλιεία περιοχές, όπως καθορίζονται από τις εκάστοτε ισχύουσες υγειονομικές διατάξεις.

Αχινοί

Τα κυριότερα οστρακοειδή είναι τα εξής:

• Αχιβάδες,
• Αχινοί,
• Κυδώνια,
• Μύδια,
• Στρείδια και
• Χτένια.

Αλιεία κοραλλιών

Κοράλια, τα πολύτιμα "κοσμήματα" του βυθού

Αλιεία κοραλιών

Τα κοράλια έχουν εντυπωσιακούς χρωματισμούς

Ο υδρόβιος οργανισμός κοράλλι ^[9] έχει δεντρόμορφο σχήμα ύψους 10–30 εκ. (που αποτελείται εσωτερικά από σκληρή ασβεστολιθική ουσία με αποχρώσεις από βαθύ μέχρι πολύ ανοιχτό κόκκινο).

Πάνω στο εξωτερικό περίβλημα, που λέγεται και κοινοσάρκιο, βρίσκονται σκορπισμένα μικρά πολυποειδή ζωάκια, που είναι και τα πραγματικά κοράλλια, που δημιουργούν το σκελετό.

Τα κοράλλια ζουν σε αποικίες και αναπαράγονται με βλαστικό και με εγγενή πολλαπλασιασμό. Στον εγγενή πολλαπλασιασμό, από το αβγό βγαίνει η προνύμφη που, αφού περιπλανηθεί στη θάλασσα, προσκολλάται σε ένα πετρώδες μέρος του βυθού.

Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει ο βλαστικός πολλαπλασιασμός και δημιουργείται ολόκληρη αποικία κοραλλιών κι ο σχηματισμός τεράστιων κοραλλιογενών υφάλων.

Στην Ελλάδα οι υδρόβιοι αυτοί οργανισμοί αποτελούν εθνικό πλούτο και η ελεύθερη αλιεία κοραλιών απαγορεύεται αυστηρά. Επιτρέπεται η φωτογράφησή τους μόνο κατόπιν σχετικής αδείας.

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, από την κλιματική αλλαγή.

Τα 10 σημαντικότερα είδη κοραλλιών στον κόσμο είναι^[10]:

• Elegance coral,
• Crisp pillow coral,
• Horastrea coral,
• Pillar coral,
• Elliptical star coral,
• Mushroom coral,
• Parasimplastrea coral,
• Pearl bubble coral,
• Ctenella coral και
• Elkhorn coral.

Όποιος επαγγελματίας συλλέκτης κοραλλιών εφοδιασμένος με την προβλεπόμενη άδεια κατά τη διάρκεια των εργασιών εντοπίσει κοραλλιογενείς σχηματισμούς, είναι υποχρεωμένος να το δηλώσει αμέσως στην πλησιέστερη Λιμενική Αρχή.

Η χρονική περίοδος^[11] για την εκμετάλλευση των ζωνών ποικίλει ανάλογα με την πυκνότητα του κοραλλιού και δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη, μετά την πάροδο της οποίας αρχίζει απαγορευτική περίοδος είκοσι πέντε (25) ετών.

Ταμείο Ενάλιο

Το Ταμείο Χαρτοφυλακίου (Κεφαλαίου) με την επωνυμία «Ταμείο ΕΝΑΛΙΟ» συστάθηκε ως χωριστή λογιστικά χρηματοδοτική μονάδα, εντός του Εθνικού Ταμείου Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (ΕΤΕΑΝ Α.Ε.), με σκοπό την μόχλευση των κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση των δανείων των επενδυτικών σχεδίων που θα ενταχθούν στα μέτρα 1.3, 2.1 και 2.3 και 4.1 του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας (Ε.Π.ΑΛ).

Το Ταμείο Ενάλιο^[12] συστάθηκε με τη μορφή Ταμείου Χαρτοφυλακίου για την ενίσχυση επαγγελματιών αλιέων και βιώσιμων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή, μεταποίηση και εμπορία προϊόντων αλιείας, καθώς και επιχειρήσεων εγκατεστημένων σε επιλεγμένες αλιευτικές περιοχές.

Βασικός στρατηγικός στόχος του Ταμείου είναι η δημιουργία χαρτοφυλακίου με ποικιλία μέσων χρηματοοικονομικής τεχνικής, που θα εξασφαλίζουν την επανείσπραξη των επενδυόμενων σ’ αυτά κεφαλαίων, τη βιωσιμότητα του Ταμείου «ΕΝΑΛΙΟ», τη δυνατότητα ώστε τα κεφάλαιά του να μπορούν να ανακυκλωθούν και να χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση και νέων Δράσεων, προκειμένου για την ενίσχυση επιχειρήσεων στον τομέα της αλιείας και υδατοκαλλιέργειας, μέσω και πάλι επιστρεπτέων επενδύσεων ή εγγυήσεων για επιστρεπτέες επενδύσεις, ή άλλων χρηματοοικονομικών εργαλείων.

Το έργο συγχρηματοδοτείται από το Ελληνικό Δημόσιο (Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας Ε.Π.ΑΛ) και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας).

Τύποι αλιείας

Η αλιεία στη χώρα μας διακρίνεται σε τρεις τύπους ^[13]: στην παράκτια, τη μέση και την υπερπόντια αλιεία. Αυτή η διάκριση είναι εμπειρική και καθιερώθηκε τα πρώτα χρόνια της διοικητικής οργάνωσης του τομέα και ήταν σχετική με την θαλάσσια περιοχή που αυτή ασκείται. Παράκτια αλιεία ονομάστηκε αυτή που λάμβανε χώρα κοντά στις ακτές, μέση αλιεία εκείνη που ασκούνταν πιο μακριά από τις ακτές και υπερπόντια αλιεία αυτή που ασκούνταν σε χωρικά ύδατα τρίτων χωρών και κυρίως της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής όπου τις δεκαετίες 60 και 70 η παρουσία ελληνικών αλιευτικών σκαφών ήταν έντονη.

Η αλιεία εκτός από παράκτια, μέση και υπερπόντια διακρίνεται επίσης σε επαγγελματική^[14] και ερασιτεχνική^[15] αλιεία.

Αλιευτικά εργαλεία

Βιντζότρατα

Γρι-γρι Ημέρας

Μια διάκριση για την αλιεία είναι αυτή ανάλογα με το αλιευτικό εργαλείο.

Με τον αδόκιμο για τα σημερινά δεδομένα όρο Μέση Αλιεία χαρακτηρίζουμε εκείνο το κομμάτι του αλιευτικού στόλου που χρησιμοποιεί τις αλιευτικές μεθόδους-εργαλεία της Τράτας του βυθού (μηχανότρατα) και του γρι-γρι που είναι και τα πιο δυναμικά εργαλεία.

Στην παράκτια αλιεία ανήκουν όλα τα υπόλοιπα σκάφη που χρησιμοποιούν στατικά εργαλεία (δίχτυα, παραγάδια, παγίδες, κ.λπ.), συρτή, παραγάδια αφρού, βιντζότρατα καθώς και όσα όσα ασχολούνται με την οστρακαλιεία, την αλιεία δολωμάτων.

Αναλόγως του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα αλιευτικά εργαλεία μπορούμε να τα διακρίνουμε σε τρεις ομάδες:

1. Δυναμικά εργαλεία (Μηχανότρατα^[16], Γρι-γρι^[17], Βιντζότρατα, Εργαλεία αλιείας οστράκων, κοραλλιών και σπόγγων ^[18] κ.λπ.),
2. Στατικά εργαλεία (Δίχτυα, Παραγάδια, Ιχθυοπαγίδες κ.λπ.)^[19],
3. Μόνιμες ή ημιμόνιμες αλιευτικές εγκαταστάσεις.

Ανάλογα με το υλικό κατασκευής τα διακρίνουμε σε:

• Διχτυωτά εργαλεία,
• Αγκιστρωτά εργαλεία καθώς και
• Λοιπά εργαλεία και μέθοδοι που δεν μπορούν να ενταχθούν στις παραπάνω κατηγορίες.

Θέματα υγείας αλιέων

Πέραν από το περιβάλλον της κατοικίας, ο εργασιακός χώρος είναι εκείνος στον οποίο πολλοί άνθρωποι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Υπό ευνοικές συνθήκες, η εργασία συνεισφέρει στην καλύτερη υγεία και στα οικονομικά επιτεύγματα του ανθρώπου. Παρόλα αυτά, το εργασιακό περιβάλλον εκθέτει πολλούς εργαζόμενους σε κινδύνους της υγείας τους και συνεισφέρει σε κτυπήματα, αναπνευστικές παθήσεις, καρκίνους, μυοσκελετικές παθήσεις, αναπνευστικά προβλήματα, αναπαραγωγικά, ασθένειες του κυκλοφορικού και του καρδιακού συστήματος, ασθένειες δοντιών και νευρικού συστήματος, απώλεια όρασης και ακοής, κ.ά.

Ο κλάδος της επαγγελματικής ασφάλειας και υγιεινής του ILO (International Labor Organization) εκτιμά ότι η αλιεία έχει, σε παγκόσμιο επίπεδο, μία θνησιμότητα της τάξης του 80% ανά 100 000 εργαζόμενους και περίπου 24.000 θανάτους ετησίως. Επίσης εκτιμά ότι ετησίως υπάρχουν 24 εκατ/ρια μη θανατηφόρα ατυχήματα στο κλάδο. Οι αρθμοί αυτοί είναι απόλυτα ενδεικτικοί της επικινδυνότητας του αλιευτικού επαγγέλματος.

Σε πινακοποιημένα στοιχεία του ILO (1997) για επιλεγμένες χώρες με αλιευτική παράδοση καθίσταται σαφές ότι στη χώρα μας δε διατίθενται στοιχεία για ασθένειες και ατυχήματα των Ελλήνων αλιέων. Το ίδιο παρατηρείται για την Κολομβία, τον Παναμά, την Πορτογαλία και τη Νέα Ζηλανδία σε αντίθεση με την Κορέα, την Εσθονία, τη Φινλανδία, την Ιταλία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Ισπανία και τη Σουηδία.

Εκτός από τα ατυχήματα, υπάρχουν και άλλες επαγγελματικές ασθένειες και προβλήματα υγείας^[20]. Από επιθεώρηση του ILO (1999), προκύπτει ότι πολλοί ψαράδες πάσχουν από παθήσεις του δέρματος και του αναπνευστικού συστήματος, καθώς επίσης και από την επίδραση του θορύβου και της δόνησης. Υπέρταση, παθήσεις της στεφανιαίας, καρκίνος στομάχου και πνευμόνων καταγράφονται σα σημαντικά προβλήματα. Σαν κοινά προβλήματα επίσης καταγράφονται το επαγγελματικό άσθμα, η απώλεια ακοής, οι δηλητηριάσεις, η ασφυξία, οι δερματίτιδες, οι καρκίνοι χειλέων-στομάχου και πνευμόνων. Ειδικά για το επαγγελματικό άσθμα, καταγράφεται η σύνδεσή του με διάφορους τύπους αλιείας, κυρίως όμως με crustaceans and mollusks.

^{[21] [22] [23] [24]}

Σχετικές σελίδες

• Ιχθυηρά
• Σαρδέλα (Sardina pilchardus)
• Συναγρίδα (Dentex dentex)
• Λαυράκι (Dicentrarchus labrax)
• Μύδια (Mytilus edulis)
• Ξιφίας (Xiphias gladius)
• Τόνος (Thunnus thunnus)
• Γαύρος (Engraulis encrasicolus)
• Υφιστάμενη κατάσταση αλιείας
• Ιχθυόσκαλες - Αλιευτικά Καταφύγια
• Προστασία Ειδών Αλιευμάτων - Αλιεία Οστράκων
• Σπογγαλιεία
• Οστρακαλιεία
• Επαγγελματική αλιεία
• Εργαλεία αλιείας οστράκων, κοραλλιών και σπόγγων
• Αλιεία κοραλλιών
• Μέτρο 1.3 "Επενδύσεις επι αλιευτικών σκαφών και επιλεκτικότητα των αλιευτικών εργαλείων"
• Μέτρο 2.1 "Υδατοκαλλιέργεια"
• Μέτρο 2.3 "Μέτρα για τη δημόσια υγεία"
• Μέτρο 4.1 "Ανάπτυξη αλιευτικών περιοχών"
• Ταμείο Ενάλιο
• Τύποι αλιείας
• Ερασιτεχνική αλιεία
• Αλιευτικά εργαλεία
• Μηχανότρατα
• Γρι-γρι
• Αλιευτικά εργαλεία και μέθοδοι αλιείας παράκτιας αλιείας
• Θέματα υγείας αλιέων

Βιβλιογραφία

1. ↑ Η Ελλάδα εχει παράδοση στην αλιεία
2. ↑ Σαρδέλα
3. ↑ Γαύρος
4. ↑ Ιστοσελίδα MOFI, Μεσογειακή φώκια κι αλιεία, Η αλιεία στην Ελλάδα
5. ↑ Ιστοσελίδα Wikipedia, Ιχθυόσκαλα
6. ↑ Προστασία Ειδών Αλιευμάτων-Αλιεία Οστράκων
7. ↑ Ιστοσελίδα Wikipedia, Σπογγαλιεία
8. ↑ Ιστοσελίδα Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου, Οστρακαλιεία
9. ↑ Ιστοσελίδα Eviewelle.gr, Ο υδρόβιος οργανισμός κοράλλι
10. ↑ Ιστοσελίδα Econews.gr, Τα 10 σημαντικότερα είδη κοραλλιών
11. ↑ Ιστοσελίδα Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου, Αλιεία Κοραλλιών
12. ↑ Ιστοσελίδα ΕΤΕΑΝ Α.Ε., Ταμείο Ενάλιο
13. ↑ Τύποι αλιείας
14. ↑ Επαγγελματική αλιεία
15. ↑ Ερασιτεχνική αλιεία
16. ↑ Μηχανότρατα
17. ↑ Γρι-γρι
18. ↑ Εργαλεία αλιείας οστράκων, κοραλλιών και σπόγγων
19. ↑ Αλιευτικά εργαλεία παράκτιας αλιείας
20. ↑ Θέματα Υγείας Αλιέων
21. ↑ Γκαγκάβα
22. ↑ Σπογγαλιεία
23. ↑ Ιστοσελίδα ΥΠΑΑΤ, Γενική διεύθυνση βιώσιμης αλιείας, Ιχθυόσκαλες
24. ↑ (ΦΕΚ 27/Α/31-1-1970)

Σύνδεσμοι

• Αλιεία
• Βιντζότρατα
• Κατάλογος ελληνικών αλιευμάτων
• Σπόγγος
• Αχιβάδες
• Αχινοί
• Κυδώνια
• Μύδια
• Στρείδια
• Χτένια