Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Θερμοκρασία του εδάφους"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Τα ριζικά συστήματα είναι πολύ ευαίσθητα στις αλλαγές της [[Θερμοκρασία εδάφους|θερμοκρασίας του εδάφους]]. Η κανονική θερμοκρασία για την αύξηση της [[Ρίζες|ρίζας]] κυμαίνεται από 20<sup>0</sup>-25<sup>0</sup>C. Πάνω από 35<sup>0</sup>C ο σχηματισμός νέων ριζών στη [[Μηλιά|μηλιά]] και [[Ροδακινιά|ροδακινιά]] σταματά. Το θυσσανώδες ριζικό σύστημα μπορεί ν' αντέξει σ' αυτή τη θερμοκρασία, αλλά με κάποια εσωτερική ζημιά. Πάνω από 24<sup>0</sup>C οι ρίζες δεν είναι χυμώδεις, το ποσοστό % της ξηράς ουσίας αυξάνει η ξυλοποίηση είναι εντονότερη και παρατηρείται πρόωρη αποσύνθεση του φλοιού. Ο αριθμός των ενεργών ριζών στα πρώτα 30 cm του [[Εδαφολογία|εδάφους]] μπορεί να μειωθεί σε περιοχές με υψηλές εδαφικές θερμοκρασίες. Αποτελεί κανόνα οι ρίζες αυτών, που ευδοκιμούν στα πιο ζεστά κλίματα σταματούν να αυξάνουν σε υψηλότερες θερμοκρασίες συγκριτικά μ' εκείνα ψυχρότερων κλιμάτων. Η αύξηση των ριζών αρχίζει, όταν η θερμοκρασία του εδάφους φθάσει στο κρίσιμο επίπεδο αυτής. Το κρίσιμο αυτό επίπεδο ποικίλει μεταξύ των καρποφόρων δένδρων π.χ. μηλιά και [[Αχλαδιά|αχλαδιά]] είναι 7<sup>0</sup>-9<sup>0</sup>C στη ροδακινιά και [[Δαμασκηνιά|δαμασκηνιά]] 4<sup>0</sup>-5<sup>0</sup>C | + | Τα ριζικά συστήματα είναι πολύ ευαίσθητα στις αλλαγές της [[Θερμοκρασία εδάφους|θερμοκρασίας του εδάφους]]. Η κανονική θερμοκρασία για την αύξηση της [[Ρίζες|ρίζας]] κυμαίνεται από 20<sup>0</sup>-25<sup>0</sup>C. Πάνω από 35<sup>0</sup>C ο σχηματισμός νέων ριζών στη [[Μηλιά|μηλιά]] και [[Ροδακινιά|ροδακινιά]] σταματά. Το θυσσανώδες ριζικό σύστημα μπορεί ν' αντέξει σ' αυτή τη θερμοκρασία, αλλά με κάποια εσωτερική ζημιά. Πάνω από 24<sup>0</sup>C οι ρίζες δεν είναι χυμώδεις, το ποσοστό % της ξηράς ουσίας αυξάνει η ξυλοποίηση είναι εντονότερη και παρατηρείται πρόωρη αποσύνθεση του φλοιού. Ο αριθμός των ενεργών ριζών στα πρώτα 30 cm του [[Εδαφολογία|εδάφους]] μπορεί να μειωθεί σε περιοχές με υψηλές εδαφικές θερμοκρασίες. Αποτελεί κανόνα οι ρίζες αυτών, που ευδοκιμούν στα πιο ζεστά κλίματα σταματούν να αυξάνουν σε υψηλότερες θερμοκρασίες συγκριτικά μ' εκείνα ψυχρότερων κλιμάτων. Η αύξηση των ριζών αρχίζει, όταν η θερμοκρασία του εδάφους φθάσει στο κρίσιμο επίπεδο αυτής. Το κρίσιμο αυτό επίπεδο ποικίλει μεταξύ των καρποφόρων δένδρων π.χ. μηλιά και [[Αχλαδιά|αχλαδιά]] είναι 7<sup>0</sup>-9<sup>0</sup>C στη ροδακινιά και [[Δαμασκηνιά|δαμασκηνιά]] 4<sup>0</sup>-5<sup>0</sup>C και στα Εσπεριδοειδή 16<sup>0</sup>-18<sup>0</sup>C |
Αναθεώρηση της 12:57, 8 Ιουνίου 2016
Τα ριζικά συστήματα είναι πολύ ευαίσθητα στις αλλαγές της θερμοκρασίας του εδάφους. Η κανονική θερμοκρασία για την αύξηση της ρίζας κυμαίνεται από 200-250C. Πάνω από 350C ο σχηματισμός νέων ριζών στη μηλιά και ροδακινιά σταματά. Το θυσσανώδες ριζικό σύστημα μπορεί ν' αντέξει σ' αυτή τη θερμοκρασία, αλλά με κάποια εσωτερική ζημιά. Πάνω από 240C οι ρίζες δεν είναι χυμώδεις, το ποσοστό % της ξηράς ουσίας αυξάνει η ξυλοποίηση είναι εντονότερη και παρατηρείται πρόωρη αποσύνθεση του φλοιού. Ο αριθμός των ενεργών ριζών στα πρώτα 30 cm του εδάφους μπορεί να μειωθεί σε περιοχές με υψηλές εδαφικές θερμοκρασίες. Αποτελεί κανόνα οι ρίζες αυτών, που ευδοκιμούν στα πιο ζεστά κλίματα σταματούν να αυξάνουν σε υψηλότερες θερμοκρασίες συγκριτικά μ' εκείνα ψυχρότερων κλιμάτων. Η αύξηση των ριζών αρχίζει, όταν η θερμοκρασία του εδάφους φθάσει στο κρίσιμο επίπεδο αυτής. Το κρίσιμο αυτό επίπεδο ποικίλει μεταξύ των καρποφόρων δένδρων π.χ. μηλιά και αχλαδιά είναι 70-90C στη ροδακινιά και δαμασκηνιά 40-50C και στα Εσπεριδοειδή 160-180C
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997.
