Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καρπόδεση"
| Γραμμή 27: | Γραμμή 27: | ||
{{{top_heading|===}}}Η Επικονίαση{{{top_heading|===}}} | {{{top_heading|===}}}Η Επικονίαση{{{top_heading|===}}} | ||
| + | Η μεταφορά της γύρης από τους ανθήρες στο στίγμα ονομάζεται ονομάζεται επικονίαση. Η μεταφορά της γύρης από [[Άνθη|άνθη]] μιας ποικιλίας σε άνθη διαφορετικής ποικιλίας του ιδίου ή συγγενούς είδους ονομάζεται σταυρεπικονίαση, ενώ η μεταφορά γύρης μεταξύ ανθέων της ίδιας ποικιλίας ονομάζεται αυτεπικονίαση. | ||
| + | |||
| + | Τα περισσότερα καρποφόρα [[Δενδρώδεις καλλιέργειες|δένδρα]] χρειάζονται [[Επικονίαση|επικονίαση]] και ακολούθως γονιμοποίηση του ωαρίου, για το δέσιμο του άνθους και την ανάπτυξη του σε καρπό. Τα άνθη, τα οποία δεν επικονιάζονται μαραίνονται συνήθως και πέφτουν, με εξαίρεση τις παρθενοκαρπικές ποικιλίες (η [[Ξενική ποικιλία συκιάς Mission|Mission της συκιάς]], η [[Ποικιλία λωτού Hachiya|Hachiya του λωτού]] κ.α.) | ||
| + | |||
| + | Οι περισσότερες [[Ποικιλίες βερυκοκκιάς|ποικιλίες της βερικοκκιάς]], της [[Ποικιλίες δεσπολιάς|μουσμουλιάς της Ιαπωνικής]] της [[Ποικιλίες ροδακινιάς|ροδακινιάς]] και της [[Ποικιλίες καρυδιάς|καρυδιάς]], οι οποίες σχηματίζουν σπέρματα με αυτεπικονίαση και με ή σταυρεπικονίαση, θεωρούνται ως αυτογόνιμες και ως / ή σταυρογόνιμες. | ||
| + | |||
| + | Όλες σχεδόν οι εμπορικά [[Καλλιέργειες|καλλιεργούμενες]] [[Ποικιλίες κερασιάς|ποικιλίες της κερασιάς]] και [[Ποικιλίες αμυγδαλιάς|αμυγδαλιάς]] είναι αυτοάκαρπες και αυτοασυμβίβαστες, αν και η γύρη τους είναι ζωτική και λειτουργική. | ||
| + | |||
| + | Εντός των ειδών αυτών, οι ποικιλίες των οποίων η γύρη δεν δένει καρπούς, μετά από αμοιβαία σταυρεπικονίαση, ονομάζονται σταυροασυμβίβαστες. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των ανωτέρων [[Κατάλογος φυτών|φυτών]], αναπτύσσονται ορισμένοι γενετικοί μηχανισμοί, σύμφωνα με τους οποίους η ομομιξία, με αυτογονιμοποίηση ή σταυρεπικονίαση μεταξύ στενά συγγενών καλλιεργούμενων ποικιλιών, έδωσε τη θέση της στην ετερομιξία. | ||
| + | |||
| + | Η ομομιξία οδηγεί στην ομοζυγωτία και τείνει να εξασθενίσει τα είδη, ενώ η ετερομιξία παρέχει περισσότερες ευκαιρίες στα είδη να παραμείνουν ετεροζυγωτά και να προάγουν την υβριδική ζωηρότητα. | ||
| + | |||
| + | Η διαδικασία δια της οποίας εμποδίζεται η ομομιξία ονομάζεται γαμετοφυτική ασυμβιβαστότητα. Ο μηχανισμός, που είναι γνωστός ως σποροφυτική ασυμβιβαστότητα, εμποδίζει το φυσικό υβριδισμό μεταξύ μη συγγενών ατόμων. Επίσης παρέχει σταθερότητα στα είδη.<ref name="Καρπόδεση"/> | ||
{{{top_heading|====}}}Γαμετοφυτική Ασυμβιβαστότητα{{{top_heading|====}}} | {{{top_heading|====}}}Γαμετοφυτική Ασυμβιβαστότητα{{{top_heading|====}}} | ||
Αναθεώρηση της 11:39, 13 Σεπτεμβρίου 2016
Εισαγωγή στην Καρπόδεση
Η καρπόδεση παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη σύγχρονη καλλιέργεια των καρποφόρων δένδρων. Ικανοποιητική παραγωγή επιτυγχάνεται μόνον, αν οι συνθήκες επικονιάσεως και καρποδέσεως είναι ευνοϊκές.
Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει μια σειρά από γεγονότα, από τα οποία κανένα δε θα πρέπει να βρίσκεται σε περιοριστική κατάσταση , καθόλη τη διάρκεια της επικονιάσεως και καρποδέσεως. Η γύρη πρέπει να είναι ζωτική και να μεταφερθεί στο στίγμα.
Στη συνέχεια πρέπει να βλαστήσει και να αναπτυχθεί ο γυρεοσωλήνας. Οι διαδικασίες αυτές επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς παράγοντες, τη θρεπτική κατάσταση και γενετική σύσταση του δένδρου. Επί πλέον ο ώριμος εμβρυόσακος πρέπει να αναπτυχθεί στη του στύλου.
Στη συνέχεια πρέπει να γίνει η γονιμοποίηση και ακολούθως η ανάπτυξη του εμβρύου. Αν συμβούν όλα αυτά, τότε οι καρποί διατηρούνται στο δένδρο. Η όλη διαδικασία ονομάζεται καρπόδεση. Γενικά οι παράγοντες, που εμπλέκονται στην καρπόδεση, μπορεί να καταταγούν σε τρεις ομάδες:
- Σ' αυτούς που σχετίζονται με την πορεία της άνθησης,
- Σ' εκείνους που επηρεάζουν την ομαλή πορεία της επικονιάσεως και γονιμοποιήσεως
- Και στις συνθήκες που καθορίζουν την καρπόδεση χωρίς να λάβει χώρα γονιμοποίηση.
Όλες οι διαδικασίες που συνδέονται με την γονιμοποίηση, επηρεάζονται από τους αυξητικούς ρυθμιστές, τη θρέψη και το είδος του υποκειμένου, το οποίο ελέγχεται από τον παραγωγό.[1]
Βιολογία της Άνθησης
Κατά την άνοιξη, τούτου εξαρτώμενου από το είδος, τα δένδρα είναι έτοιμα για ν' ανθίσουν. Άνθηση δε είναι η διαδικασία κατά την οποία τα σέπαλα και τα πέταλα των ανθέων σιγά σιγά μεγαλώνουν, διαχωρίζονται και εμφανίζονται το στίγμα και οι στήμονες.
Όταν ανοίξει το 12-15% των ανθέων του δένδρου, το στάδιο αυτό ορίζεται ως έναρξη της άνθησης, ενώ όταν έχει ανοίξει το 95-100% των ανθέων, ως πέρας της άνθησης. Οι ποικιλίες ενός είδους συνήθως δεν ανθίζουν κατά τον ίδιο χρόνο.
Σ' ένα είδος οι ποικιλίες κατατάσσονται σε πρωϊανθείς, μεσανθείς και οψιμανθείς. Για να επικονιάσει η μια ποικιλία την άλλη, πρέπει να συνανθούν ή να έχουν τουλάχιστον επαρκή επικάλυψη ανθοφορίας.
Στις βορειότερες περιοχές η άνθηση των δένδρων λαμβάνει χώρα οψιμότερα. Όταν όμως η άνθηση είναι όψιμη, η περίοδος ανθοφορίας επιβραχύνεται και σ' αυτές τις περιπτώσεις οι διαφορές μεταξύ των ποικιλιών σχετικά με το χρόνο άνθησης τείνει να ελαχιστοποιηθεί.[1]
Η Επικονίαση
Η μεταφορά της γύρης από τους ανθήρες στο στίγμα ονομάζεται ονομάζεται επικονίαση. Η μεταφορά της γύρης από άνθη μιας ποικιλίας σε άνθη διαφορετικής ποικιλίας του ιδίου ή συγγενούς είδους ονομάζεται σταυρεπικονίαση, ενώ η μεταφορά γύρης μεταξύ ανθέων της ίδιας ποικιλίας ονομάζεται αυτεπικονίαση.
Τα περισσότερα καρποφόρα δένδρα χρειάζονται επικονίαση και ακολούθως γονιμοποίηση του ωαρίου, για το δέσιμο του άνθους και την ανάπτυξη του σε καρπό. Τα άνθη, τα οποία δεν επικονιάζονται μαραίνονται συνήθως και πέφτουν, με εξαίρεση τις παρθενοκαρπικές ποικιλίες (η Mission της συκιάς, η Hachiya του λωτού κ.α.)
Οι περισσότερες ποικιλίες της βερικοκκιάς, της μουσμουλιάς της Ιαπωνικής της ροδακινιάς και της καρυδιάς, οι οποίες σχηματίζουν σπέρματα με αυτεπικονίαση και με ή σταυρεπικονίαση, θεωρούνται ως αυτογόνιμες και ως / ή σταυρογόνιμες.
Όλες σχεδόν οι εμπορικά καλλιεργούμενες ποικιλίες της κερασιάς και αμυγδαλιάς είναι αυτοάκαρπες και αυτοασυμβίβαστες, αν και η γύρη τους είναι ζωτική και λειτουργική.
Εντός των ειδών αυτών, οι ποικιλίες των οποίων η γύρη δεν δένει καρπούς, μετά από αμοιβαία σταυρεπικονίαση, ονομάζονται σταυροασυμβίβαστες. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των ανωτέρων φυτών, αναπτύσσονται ορισμένοι γενετικοί μηχανισμοί, σύμφωνα με τους οποίους η ομομιξία, με αυτογονιμοποίηση ή σταυρεπικονίαση μεταξύ στενά συγγενών καλλιεργούμενων ποικιλιών, έδωσε τη θέση της στην ετερομιξία.
Η ομομιξία οδηγεί στην ομοζυγωτία και τείνει να εξασθενίσει τα είδη, ενώ η ετερομιξία παρέχει περισσότερες ευκαιρίες στα είδη να παραμείνουν ετεροζυγωτά και να προάγουν την υβριδική ζωηρότητα.
Η διαδικασία δια της οποίας εμποδίζεται η ομομιξία ονομάζεται γαμετοφυτική ασυμβιβαστότητα. Ο μηχανισμός, που είναι γνωστός ως σποροφυτική ασυμβιβαστότητα, εμποδίζει το φυσικό υβριδισμό μεταξύ μη συγγενών ατόμων. Επίσης παρέχει σταθερότητα στα είδη.[1]
Γαμετοφυτική Ασυμβιβαστότητα
Σποροφυτική Ασυμβιβαστότητα
Ανάπτυξη Γυρεοσωλήνα και Γονιμοποίηση
Αποτελεσματική Περίοδος Επικονιάσεως
Παράγοντες που Επηρεάζουν την Επικονίαση και Γονιμοποίηση των Ανθέων
Σχετικές σελίδες
Ανάπτυξη Γυρεοσωλήνα και Γονιμοποίηση
Αποτελεσματική Περίοδος Επικονιάσεως
Παράγοντες που Επηρεάζουν την Επικονίαση και Γονιμοποίηση των Ανθέων
