Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελιτζάνας Περονόσπορος"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Προσβολή καρπού μελιτζάνας από Περονόσπορο.jpg|thumb|px100|Προσβολή καρπού μελιτζάνας από Περονόσπορο]] | [[Image:Προσβολή καρπού μελιτζάνας από Περονόσπορο.jpg|thumb|px100|Προσβολή καρπού μελιτζάνας από Περονόσπορο]] | ||
| − | Ο περονόσπορος της [[Μελιτζάνα φυτό|μελιτζάνας]], που οφείλεται στο μύκητα Phytophthora infestans, προσβάλει κυρίως φυτά της οικογένειας Solanaceae (τομάτα, μελιτζάνα, πατάτα κ.α.). Εναλλαγή ψυχρού και θερμού [[Κλιματικές συνθήκες μελιτζάνας|καιρού]] (δροσερές νύκτες με θερμές σχετικά ημέρες), υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία (100%) και συννεφιά, είναι συνθήκες ευνοϊκές για την εμφάνιση και εξάπλωση του περονοσπόρου. Άριστη θερμοκρασία 18-22<sup>o</sup>C. Το παθογόνο επιβιώνει συνήθως στα μολυσμένα φυτικά υπολείμματα [[Καλλιέργεια μελιτζάνας|καλλιεργούμενων]] φυτών, σε ζιζάνια και σε σπόρο τομάτας με τη μορφή μυκηλίου. Αν η θερμοκρασία είναι 5-15<sup>o</sup>C, οι πρωτογενείς μολύνσεις γίνονται με ζωοσπόρια, ενώ αν είναι πάνω από 15<sup>o</sup>C οι πρωτογενείς μολύνσεις γίνονται με ζωοσποριάγγεια. Ο περονόσπορος της μελιτζάνας μπορεί να προσβάλει όλα τα εναέρια μέρη των φυτών. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στα κατώτερα και αργότερα στα ανώτερα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|φύλλα]], με τη μορφή ακανόνιστου σχήματος υδαρών κηλίδων, που αργότερα έχουν χρώμα υποκίτρινο και μετά καστανό. Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, στις κηλίδες αυτές στην κάτω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζεται λευκή εξάνθηση. Παρόμοιες κηλίδες εμφανίζονται στους μίσχους των φύλλων και στα στελέχη των φυτών. Τα συμπτώματα στους [[Μελιτζάνα προϊόν|καρπούς]] εμφανίζονται συνήθως γύρω από το σημείο πρόσφυσης του ποδίσκου με τη μορφή σκούρων καστανών και ελαφρά βυθισμένων περιοχών. Οι ιστοί στις περιοχές αυτές εμφανίζουν μαλακή σήψη, που οφείλεται στη δράση δευτερογενών μικροοργανισμών. Η σήψη αυτή μπορεί να επεκταθεί και να καταστρέψει ολοσχερώς τον καρπό. Οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης του περονόσπορου είναι: | + | Ο [[περονόσπορος]] της [[Μελιτζάνα φυτό|μελιτζάνας]], που οφείλεται στο [[Μύκητες|μύκητα]] Phytophthora infestans, προσβάλει κυρίως φυτά της οικογένειας Solanaceae ([[Ντομάτα φυτό|τομάτα]], [[Μελιτζάνα φυτό|μελιτζάνα]], [[Πατάτα φυτό|πατάτα]] κ.α.). Εναλλαγή ψυχρού και θερμού [[Κλιματικές συνθήκες μελιτζάνας|καιρού]] (δροσερές νύκτες με θερμές σχετικά ημέρες), υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία (100%) και συννεφιά, είναι συνθήκες ευνοϊκές για την εμφάνιση και εξάπλωση του περονοσπόρου. Άριστη θερμοκρασία 18-22<sup>o</sup>C. Το παθογόνο επιβιώνει συνήθως στα μολυσμένα φυτικά υπολείμματα [[Καλλιέργεια μελιτζάνας|καλλιεργούμενων]] φυτών, σε ζιζάνια και σε σπόρο τομάτας με τη μορφή μυκηλίου. Αν η θερμοκρασία είναι 5-15<sup>o</sup>C, οι πρωτογενείς μολύνσεις γίνονται με ζωοσπόρια, ενώ αν είναι πάνω από 15<sup>o</sup>C οι πρωτογενείς μολύνσεις γίνονται με ζωοσποριάγγεια. Ο περονόσπορος της μελιτζάνας μπορεί να προσβάλει όλα τα εναέρια μέρη των φυτών. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στα κατώτερα και αργότερα στα ανώτερα [[Βοτανικά χαρακτηριστικά μελιτζάνας|φύλλα]], με τη μορφή ακανόνιστου σχήματος υδαρών κηλίδων, που αργότερα έχουν χρώμα υποκίτρινο και μετά καστανό. Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, στις κηλίδες αυτές στην κάτω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζεται λευκή εξάνθηση. Παρόμοιες κηλίδες εμφανίζονται στους μίσχους των φύλλων και στα στελέχη των φυτών. Τα συμπτώματα στους [[Μελιτζάνα προϊόν|καρπούς]] εμφανίζονται συνήθως γύρω από το σημείο πρόσφυσης του ποδίσκου με τη μορφή σκούρων καστανών και ελαφρά βυθισμένων περιοχών. Οι ιστοί στις περιοχές αυτές εμφανίζουν μαλακή σήψη, που οφείλεται στη δράση δευτερογενών μικροοργανισμών. Η σήψη αυτή μπορεί να επεκταθεί και να καταστρέψει ολοσχερώς τον καρπό. Οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης του περονόσπορου είναι: |
* Ανθεκτικές [[Ποικιλίες μελιτζάνας|ποικιλίες]]. | * Ανθεκτικές [[Ποικιλίες μελιτζάνας|ποικιλίες]]. | ||
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
* Διασυστηματικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ριζοποτίσματα. | * Διασυστηματικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ριζοποτίσματα. | ||
| − | * Τα χαλκούχα δίνουν καλά αποτελέσματα και δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στα ωφέλιμα έντομα. | + | * Τα χαλκούχα δίνουν καλά αποτελέσματα και δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στα [[ωφέλιμα έντομα]]. |
* Το chlorothalonil δίνει καλά αποτελέσματα. | * Το chlorothalonil δίνει καλά αποτελέσματα. | ||
| Γραμμή 21: | Γραμμή 21: | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Μελιτζάνα φυτό| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Μελιτζάνα φυτό| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του καρπού::Μελιτζάνα προϊόν| ]] | [[είναι ασθένεια του καρπού::Μελιτζάνα προϊόν| ]] | ||
| + | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Περονόσπορος| ]] | ||
Αναθεώρηση της 13:14, 2 Αυγούστου 2013
Ο περονόσπορος της μελιτζάνας, που οφείλεται στο μύκητα Phytophthora infestans, προσβάλει κυρίως φυτά της οικογένειας Solanaceae (τομάτα, μελιτζάνα, πατάτα κ.α.). Εναλλαγή ψυχρού και θερμού καιρού (δροσερές νύκτες με θερμές σχετικά ημέρες), υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία (100%) και συννεφιά, είναι συνθήκες ευνοϊκές για την εμφάνιση και εξάπλωση του περονοσπόρου. Άριστη θερμοκρασία 18-22oC. Το παθογόνο επιβιώνει συνήθως στα μολυσμένα φυτικά υπολείμματα καλλιεργούμενων φυτών, σε ζιζάνια και σε σπόρο τομάτας με τη μορφή μυκηλίου. Αν η θερμοκρασία είναι 5-15oC, οι πρωτογενείς μολύνσεις γίνονται με ζωοσπόρια, ενώ αν είναι πάνω από 15oC οι πρωτογενείς μολύνσεις γίνονται με ζωοσποριάγγεια. Ο περονόσπορος της μελιτζάνας μπορεί να προσβάλει όλα τα εναέρια μέρη των φυτών. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στα κατώτερα και αργότερα στα ανώτερα φύλλα, με τη μορφή ακανόνιστου σχήματος υδαρών κηλίδων, που αργότερα έχουν χρώμα υποκίτρινο και μετά καστανό. Σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, στις κηλίδες αυτές στην κάτω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζεται λευκή εξάνθηση. Παρόμοιες κηλίδες εμφανίζονται στους μίσχους των φύλλων και στα στελέχη των φυτών. Τα συμπτώματα στους καρπούς εμφανίζονται συνήθως γύρω από το σημείο πρόσφυσης του ποδίσκου με τη μορφή σκούρων καστανών και ελαφρά βυθισμένων περιοχών. Οι ιστοί στις περιοχές αυτές εμφανίζουν μαλακή σήψη, που οφείλεται στη δράση δευτερογενών μικροοργανισμών. Η σήψη αυτή μπορεί να επεκταθεί και να καταστρέψει ολοσχερώς τον καρπό. Οι βασικοί τρόποι αντιμετώπισης του περονόσπορου είναι:
- Ανθεκτικές ποικιλίες.
- Ρύθμιση της σχετικής υγρασίας με καλό αερισμό.
- Συλλογή απομάκρυνση και καταστροφή των υπολειμμάτων της καλλιέργειας.
- Αποφυγή αρδεύσεων σε χαμηλές θερμοκρασίες.
- Διασυστηματικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ριζοποτίσματα.
- Τα χαλκούχα δίνουν καλά αποτελέσματα και δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στα ωφέλιμα έντομα.
- Το chlorothalonil δίνει καλά αποτελέσματα.
