Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λίπανση αγγουριάς θερμοκηπίου"

Τελευταία αναθεώρηση της 14:30, 26 Νοεμβρίου 2013

Η λίπανση των φυτών στα θερμοκήπια είναι μια από τις πιο σπουδαίες καλλιεργητικές εργασίες για να πετύχουμε υψηλή στρεμματική απόδοση και καλή ποιότητα προϊόντων. Για να καθορισθεί μια σωστή και ορθολογική λίπανση σε κάθε είδος καλλιέργειας πρέπει να γίνουν γνωστά τόσο οι ανάγκες του φυτού σε διάφορα λιπαντικά στοιχεία και η σχέση μεταξύ τους, από τοπικό πειραματισμό, όσο και η δυνατότητα ικανοποίησης των αναγκών του φυτού από τα αποθέματα του εδάφους, η οποία ελέγχεται με την πραγματοποίηση χημικών αναλύσεων του εδάφους σε συνδυασμό με την ανάλυση των φύλλων του φυτού (φυλλοδιαγνωστική) σε ειδικά εργαστήρια.

Βασική λίπανση: Η βασική λίπανση στοχεύει στη δημιουργία εδάφους πριν τη φύτευση με τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

• υψηλά επίπεδα οργανικής ουσίας.

• ικανοποιητική ποσότητα φωσφόρου για ολόκληρη την καλλιεργητική περίοδο.

• αρκετά αποθέματα καλίου για ανάσχεση της ζωηρής βλάστησης, την καλή ποιότητα και γρήγορη ανάπτυξη των καρπών.

• αρκετό άζωτο - όχι περίσσεια.

• η σχέση καλίου:μαγνησίου (K:Mg) να είναι 2:1.

• αντίδραση εδάφους με pH = 5,5 - 7,5.

Η βασική λίπανση θα πρέπει να προστίθεται κατόπιν ανάλυσης του εδάφους. Εάν όμως δε γίνει ανάλυση, τότε συνιστάται:

• 5 - 6 τόνοι χωνεμένη κοπριά.

• 80 - 100 kg/στρέμμα τριπλό υπερφοσφωρικό (0-48-0).

• 60 - 80 kg/στρέμμα θειικό κάλι (0-0-48).

• 25 - 35 kg/στρέμμα θειικό μαγνήσιο.

• 50 kg/στρέμμα θειικός σίδηρος (εκτός των ασβεστούχων εδαφών διότι δεσμεύεται σ΄αυτά και αδρανοποιείται με το ασβέστιο).

Επιφανειακή λίπανση: Χρησιμοποιούνται κυρίως το νιτρικό κάλι (KNO3) και η νιτρική αμμωνία (NH4 NO3). Για την κάλυψη των αναγκών σε ιχνοστοιχεία χρησιμοποιούνται, βορικό οξύ, χλωριούχο μαγγάνιο, θειικός ψευδάργυρος, θειικός χαλκός, μολυβδενικό οξύ, σίδηρος.