Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μεσόκαρπες ποικιλίες ελιάς"
| Γραμμή 40: | Γραμμή 40: | ||
| + | <ref name="Ελαιοκομία"/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ελαιοκομία"> [{{#show:Ιστοσελίδα ΤΕΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ/Ελαιοκομία| ?has link}} Ελαιοκομία]</ref> | ||
| + | </references> | ||
Αναθεώρηση της 08:50, 13 Ιουνίου 2017
Αγουρομανακολιά
Η ποικιλία αυτή φέρει και τις συνωνυμίες: Αγουρομάνακο και Αγουρομανάκι. Καλλιεργείται στους νομούς Αργολίδας, Κορινθίας και Αρκαδίας. Αναπτύσσεται σε δένδρο ύψους 5–7 μέτρων. Τα φύλλα της είναι βαθυπράσινα, μήκους 6,50cm και πλάτους 1,3cm. Ο καρπός έχει σχήμα ωοειδές, μέσο βάρος 3,3γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 6:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει μέχρι 30%. Χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την παραγωγή λαδιού εκλεκτής ποιότητας. Θεωρείται ποικιλία ανεκτική στο ψύχος και όψιμης ωριμάνσεως.
Αδραμυττίνη
Η ποικιλία αυτή φέρει και τις συνωνυμίες: Αϊβαλιώτικη, Μυτιλινιά, Καγδαγλίτισσα, Περαϊκή και Φραγκολιά. Καλλιεργείται κυρίως στο νομό Λέσβου, όπου αποτελεί το 20% περίπου αυτού. Αναπτύσσεται σε δένδρο ύψους 6 –8 μέτρων. Τα φύλλα της είναι βαθυπράσινα, μήκους 5,83cm και πλάτους 1,43cm. Ο καρπός έχει σχήμα υποστρόγγυλο, ελαφρά ωοειδές, μέσο βάρος 3,5γρ και χρώμα κιτρινωπό όταν είναι άγουρος. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 5,5:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει μέχρι 23%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας. Θεωρείται ποικιλία ανεκτική στο ψύχος.
Βαλανολιά
Φέρει και τις συνωνυμίες: Βαλάνα, Μυτιληνιά και Κολοβή. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Λέσβου όπου αποτελεί και το 70% περίπου, Χίου και Ευβοίας (Σκύρο). Αναπτύσσεται σε δένδρο ύψους 6 – 8 μέτρων. Τα φύλλα της είναι βαθυπράσινα, μήκους 6,21cm και πλάτους 1,24cm. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 4,9:1.Είναι µέτριας παραγωγικότητας,µε ελάχιστες απαιτήσεις.Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 25%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού εκλεκτής ποιότητας. Θεωρείται μία από τις καλύτερες ποικιλίες ελιάς για την παραγωγλη λαδιού.
Θρουμπολιά
Η ποικιλία αυτή φέρει και τις συνωνυμίες: Ασκούδα, Θασίτικη, Λαδολιά, Ντόπια, Ξανθολιά, Ρεθυμνιώτικη και Χονδρολιά. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Σάμου, Χίου, Κυκλάδων, Αττικής, Εύβοιας, Δωδεκανήσου, Χανίων, Ρεθύμνης, Ηρακλείου, Λασιθίου και στη Θάσο. Αναπτύσσεται σε δένδρο ορθόκλαδο ύψους 5 –10 μέτρων. Τα φύλλα της είναι πράσινα, μήκους 5,69cm και πλάτους 1,24cm. Ο καρπός έχει σχήμα κυλινδροκωνικό, μέσο βάρος 3,3γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 5,2:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 28%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας και για τη παρασκευή του εμπορικού τύπου ελιών «θρούμπες». Ο καρπός της όταν ακόμα βρίσκεται πάνω στο δένδρο, χάνει μέρος της υγρασίας του, απαλλάσεται πλήρως της πικρής ουσίας και υπερωριμάζει, οπότε μέρος του φορτίου του δένδρου πέφτει συνεχώς πάνω στο έδαφος. Θεωρείται ποικιλία απαιτητική σε εδαφική υγρασία και γόνιμο έδαφος. Δεν καρποφορεί σε περιοχές ξηροθερμικές ή σε χρονιές ξηρασίας. Ακόμα πιστεύεται πως έχει αυξημένες απαιτήσεις σε ψύχος.
Η επεξεργασία του καρπού για την παραγωγή του εμπορικού τύπου ελιών θρούμπες γίνεται ως εξής:
- Μετά τη συλλογή του ξεπλένεται καλά με νερό υπό πίεση για την απομάκρυνση του χώματος και των άλλων ξένων υλών
- Στη συνέχεια απλώνεται στον ήλιο για μερική αποξήρανση.
- Ακολούθως προστίθεται μικρή ποσότητα αλατιού (περίπου 3%) για να βελτιωθούν αποκλειστικά οι οργανοληπτικές του ιδιότητες.
Οι ελιές τύπου θρούμπες μπορεί να συσκευαστούν και χωρίς αλάτι μέσα σε λάδι καλής ποιότητας.
Μεγαρείτικη
Φέρει και τις συνωνυμίες: Βοβωδίτικη, Περαχωρίτικη, Χονδρολιά βοβώδης και Λαδολιά. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Αττικής και Βοιωτίας και σποραδικά στους νομούς Κορινθίας, Αχαΐας, Αργολίδας, Αρκαδίας (περιοχή Κυνουρίας), Εύβοιας, Φθιώτιδας, Μαγνησίας, Πιερίας και Χαλκιδικής. Αναπτύσσεται σε δένδρο πλαγιόκλαδο ύψους 5 –8 μέτρων. Τα φύλλα της είναι πράσινα, μήκους 6,64cm και πλάτους 0,93cm. Ο καρπός έχει σχήμα κυλινδροκωνικό, με τη μία πλευρά κυρτωμένη, μέσο βάρος 0,42γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 9:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 21%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας και για την παρασκευή κονσερβών (πράσινες τσακιστές και μαύρες πατητές). Θεωρείται ποικιλία παραγωγική και ανεκτική στο ψύχος.
Πικρολιά
Η ποικιλία αυτή καλλιεργείται σε μικρή έκταση στο νομό Κερκύρας. Η ποικιλία αυτή αναπτύσσεται σε δένδρο ύψους 12 – 14 μέτρων. Τα φύλλα της είναι πρασινοκύανα, μήκους 5,6cm και πλάτους 1,4cm. Ο καρπός έχει σχήμα υποστρόγγυλο και μέσο βάρος 3,2γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 8,7:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 11%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού μετρίας ποιότητας.
Καλοκαιρίδα
Η ποικιλία αυτή φέρει και τη συνωνυμία πρώϊμη. Καλλιεργείται σε μικρή έκταση στο νομό Κερκύρας. Η ποικιλία αυτή αναπτύσσεται σε δένδρο ύψους 10 – 12 μέτρων. Τα φύλλα της είναι ανοικτοπράσινα, μήκους 5,8cm και πλάτους 1,2cm. Ο καρπός έχει σχήμα ωοειδές, μέσο βάρος 0,37γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 7,6:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 22%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού μέτριας ποιότητας. Θεωρείται ποικιλία πρώϊμης ωριμάσεως.
Δαφνελιά
Η ποικιλία αυτή φέρει και τις συνωνυμίες: Ντόπια, Δαφνόκαρπος και Σιφνέϊκη. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Σάμου, Χίου, Κυκλάδων. Αναπτύσσεται σε δένδρο ύψους 7– 14 μέτρων. Τα φύλλα της είναι φαιοπράσινα, μήκους 5,3cm και πλάτους 1cm. Ο καρπός αυτής της ποικιλίας έχει σχήμα κυλινδροκωνικό, μέσο βάρος 2,7γρ. Η σχέση σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 3,3:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φθάνει στο 19%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας.
Κολοβή
Μεσόκαρπη ποικιλία ελιάς Κολοβή
Αμυγδαλολιά
Μεσόκαρπη ποικιλία ελιάς Αμυγδαλολιά
