Ασθένειες σπαραγγιού
Περιεχόμενα
Σκωρίαση
Η σκωρίαση (Puccinia asparagi) είναι μια αρκετά διαδεδομένη ασθένεια του σπαραγγιού, που εμφανίζεται μετά την περίδο της συγκομιδής (μετά τον Απρίλιο). Προκαλεί το σχηματισμό αρχικά κίτρινων κηλίδων στους βλαστούς και στα φύλλα, που στη συνέχεια εξελίσσονται σε νέκρωση του φυλλώματος. Τους καλοκαιρινούς μήνες εμφανίζεται πάνω στα προσβεβλημένα μέρη μια καφέ σκόνη (πρόκειται για τα σπόρια του μύκητα). Η ασθένεια ευνοείται από τις θερμές και υγρές συνθήκες του καλοκαιριού.
Ως ένα μέτρο αντιμετώπισης προτείνεται η φύτευση των γραμμών να είναι παράλληλα με τη διεύθυνση των τοπικών ανέμων. Ακόμα θα πρέπει να απομακρύνεται το υπέργειο τμήμα του φυτού, που ξηραίνεται το φθινόπωρο λόγω της πτώσης της θερμοκρασίας.
Φουζαρίωση
Από τους μύκητες του εδάφους, ζημιά στο σπαράγγι προκαλεί το Fusarium culmorum, το Fusarium oxysporum και το Fusarium monilitorum. Οι προσβεβλημένοι βλαστοί μπορεί να εμφανίσουν καφέ χρωματισμό επιφανειακά στη βάση τους, η ανάπτυξή τους σταματά, μαραίνονται και τελικά ξηραίνονται. Εσωτερικά οι προσβεβλημένοι βλαστοί παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά συμπτώματα των τραχειομυκώσεων. Τα συμπτώματα εντείνονται με την αύξηση της θερμοκρασίας, γι' αυτό είναι πιο έντονα στο διάστημα Ιουλίου - Αυγούστου. Προσβολή από φουζάριο δημιουργεί κενά στη φυτεία γιατί προκαλούν γρήγορο θάνατο στα φυτά και αν η έκταση της προσβολής είναι μεγάλη προκαλεί καταστροφή της φυτείας πριν ολοκληρώσει την παραγωγική της διάρκεια. Ο μύκητας διατηρείται στο έδαφος με τα χλαμυδοσπόρια.
Για να προστατεύσουμε το σπαράγγι από την ασθένεια αυτή, αρχικά προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες καλής στράγγισης στο χωράφι και να αποφεύγουμε τον τραυματισμό των ριζών κατά τις καλλιεργητικές περιποιήσεις. Δεν πρέπει να γίνονται πολλές αρδεύσεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, επειδή δημιουργείται ασφυκτικό περιβάλλον στα υπόγεια όργανα του φυτού και παράλληλα ευνοούνται οι συνθήκες για την ανάπτυξη του μύκητα. Ανεπάρκεια βορίου, ασβεστίου και μαγνησίου εντείνουν το πρόβλημα. Η μεταχείριση του σπόρου και των ριζωμάτων με Benomyl έδωσε καλά αποτελέσματα. Προσβεβλημένα φυτά πρέπει να εκριζώνονται και να καίγονται και ο κενός χώρος να απολυμαίνεται με διθειάνθρακα. Καταπολέμηση της ασθένειας κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας είναι αδύνατη.
Ριζοκτονίαση
Ο μύκητας αυτός (Rhizoctonia violaceae) είναι του εδάφους, που προσβάλλει τα υπόγεια μέρη του φυτού. Τα προσβεβλημένα μέρη, δηλ. οι βάσεις των στελεχών και οι ρίζες αρχικά καλύπτονται από μυκηλιακές υφές, χρώματος ιώδους - καφέ, που απομυζούν τροφές από τον ξενιστή που τελικά τον εξαντλούν και ξηραίνεται, με αποτέλεσμα τον θάνατο και του υπέργειου μέρους του φυτού. Η ασθένεια στο υπέργειο μέρος του φυτού εκδηλώνεται με στασιμότητα στην ανάπτυξη των βλαστών, οι οποίοι αδυνατίζουν, κιτρινίζουν, αποτέλεσμα των δυσκολίων στην διακίνηση των ουσιών που προκαλεί ο μύκητας αφού εισέρχεται στο εσωτερικό των ιστών. Η προσβολή εμφανίζεται στο χωράφι σαν κηλίδα που σταδιακά επεκτείνεται. Ο μύκητας σχηματίζει σκληρώτια που διατηρούνται στο έδαφος για πολλά χρόνια και οι αρχικές μολύνσεις γίνονται από τις ρίζες, ιδιαίτερα μετά από μηχανικές ζημιές. Η ασθένεια ευνοείται σε εδάφη που δεν στραγγίζουν καλά και έχουν χαμηλό pH.
Μετά την εγκατάσταση της ασθένειας δεν υπάρχει τρόπος προστασίας των φυτών. Θα πρέπει τόσο τα προσβεβλημένα φυτά όσο και αυτά που τα περιβάλλουν, να καίγονται. Προσοχή στην μεταφορά εδάφους με τα μηχανήματα και εργαλεία από την μολυσμένη περιοχή στην αμόλυντη. Τοπική απολύμανση με διθειάνθρακα μπορεί να αποβεί αποτελεσματική. Εάν η προσβολή είναι καθολική, θα πρέπει να γίνει νέα φυτεία σε καθαρό έδαφος. Τα ριζώματα πριν την μεταφύτευση από το σπορείο στο χωράφι απολυμαίνονται προληπτικά, με εμβάπτιση σε διάλυμα χλωριούχου καλίου 12o για 15 λεπτά και μετά ξεπλένονται με καθαρό νερό. Προσβεβλημένο έδαφος δεν θα πρέπει να φυτευτεί με σπαράγγι, προτού παρέλθουν αρκετά χρόνια.
Ωΐδιο
Ο μύκητας (Leveihila taurica) αυτός προκαλεί σάπισμα στη βάση των βλαστών. Αρχικά τα φυτά έχουν ανοιχτότερο πράσινο χρώμα και στη συνέχεια κιτρινίζουν. Τελικά όμως ξηραίνονται. Στις ρίζες εμφανίζονται κοκκινοκαστανές κηλίδες. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με τα φυτικά υπολείμματα και με μολυσμένο πολλαπλασιαστικό υλικό (ρίζωμα ή σπόρο). Η ασθένεια ευνοείται από χαμηλό pH (μικρότερο από 6), θερμοκρασία 24-30oC και υψηλή υγρασία. Για την αντιμετώπιση συνιστάται η εκρίζωση και η καύση των προσβεβλημένων φυτών. Το έδαφος θα πρέπει να είναι καλά αποστραγγιζόμενο και με pH=6,5-7,5.
