Άρδευση λωτού

Σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από άνυδρα και παρατεταμένα καλοκαίρια, κυρίως σε νότιες περιοχές και σε περίπτωση ανεπάρκειας διαθέσιμων υδατικών πηγών, τα φυτά του λωτού επιβραδύνουν την φυσιολογική τους εξέλιξη αυξάνοντας το χρονικό διάστημα νεανικότητας. Σε παρόμοιες περιστάσεις ο καρπός υφίσταται μια αναχαίτιση της διόγκωσης του και επιτείνεται καμιά φορά με πολύ δυσάρεστες συνέπειες η καρπόπτωση. Επίσης ακόμα και σε προχωρημένο στάδιο καρπόδεσης μια τέτοια έλλειψη θα μας οδηγήσει στη συγκομιδή γενικά ανεπαρκών προϊόντων, προβληματικού μεγέθους και κατά συνέπεια περιορισμένης εμπορικής αξίας. Συμπερασματικά λοιπόν ο λωτός, όπως και τα υπόλοιπα καρποφόρα είδη αντλεί σημαντικά πλεονεκτήματα με την κατάλληλη άρδευση.

Στην περιοχή της Faenza της Ιταλίας για παράδειγμα, με πότισμα σε αυλάκια, οι αρδεύσεις ξεκινούν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο με έξι εφαρμογές και τον Σεπτέμβριο με τρεις, χορηγώντας συνολικά 2-2,5 m³ ανά δέντρο. Επιπλέον καθορίστηκε πως με καθημερινή εξάτμιση της τάξης των 4-6 mm, μια παροχή 20-40 lt/δέντρο (333 δέντρα ανά εκτάριο) και για 70 μέρες ποτίσματος (κατά προσέγγιση 700 m³ νερό) μας αποδίδει μια αυξημένη σε μεγέθη καρπών παραγωγή και μια σχεδόν ταυτόχρονη χρονικά ωρίμανση τους.

Στις νότιες περιοχές που χορηγούνται μηνιαίες εφαρμογές ποτίσματος με πλευρική διείσδυση και σε εδάφη μέσου μίγματος φαίνεται να επαρκούν και να ικανοποιούν τις απαιτήσεις των φυτών. Σε άλλες πιο βόρειες περιοχές της Ιταλίας, παρόλο που η άρδευση δεν είναι κοινή πρακτική, η παροχή νερού κυρίως με σταγόνες έχει δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Σε τέτοια περιβάλλοντα και εφαρμόζοντας αυτή την μέθοδο ποτίσματος με περίπου 40 λίτρα ημερησίως ανά φυτό πετυχαίνονται μεγάλα μεγέθη καρπών και υψηλή παραγωγικότητα. Στην Καλιφόρνια ο αριθμός των αρδεύσεων και η ποσότητα του απαραίτητου νερού, κατά την διάρκεια του βλαστικού κύκλου του λωτού διαφέρουν αισθητά ανάλογα με το κλίμα και το έδαφος. Σε γενικές γραμμές παρέχονται μηνιαίως από 100 έως 200 mm νερού κατανεμημένα σε αρκετές αρδεύσεις ανάλογα με την υιοθετημένη μέθοδο ποτίσματος (καταιονισμός), με σταγόνες). Αποφεύγεται το πότισμα με νερό με υψηλές συγκεντρώσεις αλάτων, κυρίως νατρίου και βορίου, δεδομένης της ευαισθησίας που επέδειξε ο λωτός στα αυτά τα στοιχεία στην Καλιφόρνια. Στο Ισραήλ όλοι οι οπωρώνες λωτού είναι αρδευόμενοι και η ετήσια κατανάλωση νερού κυμαίνεται στα 7.500 m³ ανά εκτάριο, πέρα από τα 500mm βρόχινου νερού. Έχει παρατηρηθεί ότι όταν η εφαρμογή του ποτίσματος μειώνεται, το μέγεθος των καρπών έχει την τάση να μειώνεται ανάλογα.