Κλάδεμα λίτσι

Κλάδεμα διαμόρφωσης: Ξεκινάει όταν επιλέγεται ένα κλαδί για να γίνει εναέρια καταβολάδα, το οποίο πρέπει να έχει ένα μόνο στέλεχος. Αν αυτό είναι αδύνατον, τα άλλα στελέχη πρέπει να αφαιρούνται είτε κατά το διάστημα της δημιουργίας της καταβολάδας ή όταν το φυτό που αναπτύσσεται από καταβολάδα μεταφυτεύεται σε σακούλα είτε μεταφυτεύεται στην οριστική του θέση. Υπάρχει μια έντονη τάση στα δέντρα που προέρχονται από καταβολάδες να σχηματίζουν ανώμαλες ενώσεις κλαδιών ή να παράγουν κλαδιά σχεδόν στο επίπεδο του εδάφους και γι’ αυτό το λόγο είναι εξαιρετικά σημαντικό να διαμορφώσουμε τα δέντρα κατάλληλα από τα αρχικά τους χρόνια. Ο κεντρικός βλαστός πρέπει να διατηρηθεί στο επιθυμητό ύψος (όχι λιγότερο από 50cm) και να έχει 3 - 4 ισχυρούς, καλά διαμορφωμένους βλαστούς οι οποίοι θα αποτελέσουν τους κύριους βραχίονες. Είναι απαραίτητο να συνεχιστεί το κλάδεμα διαμόρφωσης αφαιρώντας όλα τα κλαδιά που σχηματίζουν την V - διχαλωτή διακλάδωση, αυτό το σχήμα είναι επιθυμητό να διατηρηθεί, διαφορετικά, αυτά θα έχουν την τάση να σπάσουν αργότερα. Αυτός ο τύπος κλαδέματος μπορεί να πραγματοποιηθεί κάθε εποχή του χρόνου κάθε φορά που θεωρείται αναγκαίος. Ένας σαφής στόχος κατά την διαμόρφωση του λίτσι είναι να αποκτήσει ικανοποιητική τελική καρποφορία. Προτείνεται η αφαίρεση των ακραίων βλαστών των κλαδιών 330mm από την κορυφή λίγο πριν εμφανιστεί η νέα βλάστηση. Με αυτό τον τρόπο, για κάθε ακραίο κλάδεμα ένας μέσος όρος 2,5 ή 3 νέων ακραίων οφθαλμών θα παραχθεί και θα είναι πυκνότερη η βλάστηση. Το αυστηρό κλάδεμα θα έπρεπε οπωσδήποτε να αποφευχθεί για τον λόγο ότι καθυστερεί την ανάπτυξη του δέντρου και επεκτείνει σημαντικά τον χρόνο της πρώτης συγκομιδής.

Ετήσιο κλάδεμα: Η μόνη επέμβαση που γινόταν ήταν κατά την περίοδο της συγκομιδής, καθώς έκοβαν τα κλαδιά των καρπών και αφαιρούσαν μαζί με αυτά κλαδιά μήκους 20 - 30cm. Η πρακτική αυτή εφαρμόζεται συχνά στην υποτροπική Αφρική, όπου αφαιρούνται πάνω από 50cm του κλαδιού, με αυτό τον τρόπο πιστεύεται ότι βοηθάει την βελτίωση της επόμενης καρποφορίας αφού ενθαρρύνει την τελική παραγωγή νέων βλαστών. Ένα είδος παρόμοιας τεχνικής πραγματοποιείται στην Αυστραλία, όπου αφαιρούνται 1 - 2 ζευγάρια φυλλαρίων μαζί με το κλαδί των καρπών κατά την συγκομιδή. Σε πολλές περιοχές όπου καλλιεργείται το λίτσι, προτείνεται η αφαίρεση, συνήθως μετά την συγκομιδή, του ξερού ξύλου, των μικρών εσωτερικών κλαδιών, καθώς επίσης και όλων των κλαδιών που εμποδίζουν την διαπερατότητα των ηλιακών ακτινών στο δένδρο.

Κλάδεμα ανθοφορίας: Η τεχνική του χαρακώματος αποτελεί ένα τρόπο διόρθωσης των ακανόνιστων δειγμάτων καρποφορίας του Λίτσι. Η πρακτική αυτή περιλαμβάνει μια συνεχή τομή βάθους 0,16 - 0,40cm γύρω από ολόκληρη την περιφέρεια του κλαδιού, συνήθως γίνεται στο κύριο στέλεχος ή σε δευτερεύοντα κλαδιά, που θα εξελιχθούν σε μελλοντικούς βραχίονες, υπό τον όρο ότι η διάμετρος της τομής στο σημείο του χαρακώματος να μην είναι λιγότερο από 1,5cm. Οι τομές πρέπει να καλύπτονται με μπογιά κλαδεύματος. Ο χρόνος θεραπείας των τομών εξαρτάται από την ζωτικότητα του δένδρου, την ποικιλία και το μέγεθος της τομής. Το χαράκωμα συνήθως γίνεται μετά τα μέσα του καλοκαιριού μόλις έχει πλήρως αναπτυχθεί η βλάστηση και λίγο πριν ξεκινήσει η νέα φθινοπωρινή βλάστηση. Η τομή με αυτό τον τρόπο δημιουργεί σύνθετα κύτταρα, προκαλώντας στο φυτό μια λανθάνουσα κατάσταση, με αποτέλεσμα να ευνοούν την έναρξη της ανθοφορίας. Τα δένδρα πρέπει να είναι αρκετά ζωηρά για να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στο χαράκωμα χωρίς να προκαλέσουν ζημία στο δένδρο και να μειώσουν το μέγεθος του καρπού.

Μια άλλη τεχνική, η οποία εφαρμόζεται ορισμένες φορές για τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό είναι το κλάδεμα της ρίζας, αλλά όπως συμβαίνει και με το χαράκωμα το αποτέλεσμα έχει σε κάποιο βαθμό προκαλέσει σύγχυση. Η πρακτική αυτή απαιτεί το όργωμα του εδάφους σε βάθος 5cm, όπου συμβάλλει θετικά στην έκπτυξη των ανθέων όταν συνοδεύεται με επαρκή λίπανση. Σε αντίθεση το κλάδεμα της ρίζας σε βάθος 40 cm κατά την περίοδο του χειμώνα δεν παρουσιάζει φανερά αποτελέσματα στην ανθοφορία. Αυτές οι διαφορές μπορεί να οφείλονται, όπως έχει αναφερθεί παραπάνω, σ’ ένα συνδυασμό διαφορετικών παραγόντων οι οποίοι αναστέλλουν ή προάγουν την έκπτυξη της άνθησης. Για τον λόγο ότι γίνονται σοβαρές ζημιές στο επιφανειακό ριζικό σύστημα του λίτσι με αυτό τον τρόπο κλαδέματος, η τεχνική αυτή δεν συστήνεται όσο το χαράκωμα.

Κλάδεμα ρύθμισης της παραγωγής: Για τον λόγο ότι τα δένδρα του λίτσι αναπτύσσονται αργά, η εργασία αυτή μπορεί να εφαρμόζεται μόνο μια φορά για κάθε 5 ή 6 χρόνια καλλιέργειας. Η καλύτερη περίοδος για την εκτέλεση του κλαδέματος ρύθμισης της παραγωγής είναι αμέσως μετά την συγκομιδή, ειδικά σε μια πολύ παραγωγική χρονιά, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο την ανάπτυξη περισσότερων βλαστοφόρων οφθαλμών για την επόμενη χρονιά, η οποία συνήθως παρουσιάζει μειωμένη παραγωγή. Η εργασία αυτή μπορεί να αναβληθεί έως το τέλος του χειμώνα, αλλά όχι αργότερα, για τον λόγο ότι τα δένδρα πρέπει να είναι καλά προστατευμένα από νωρίς το καλοκαίρι, εμποδίζοντας έτσι την ξηρασία του φυτού. Σε περίπτωση που τα δένδρα κλαδευτούν αργότερα από τον προτεινόμενο χρόνο, τα σημεία τομής θα πρέπει να καλυφτούν με οργανικό ασβέστη ή με κάποιο παρόμοιο υλικό. Παρόλο που θα έπρεπε να προταθεί η εφαρμογή μιας θεραπευτικής ουσίας για τις πληγές που προκαλούνται με αυτό τον τύπο κλαδέματος, στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί για τον λόγο ότι είναι μια πολύπλοκη και δαπανηρή εργασία, ωστόσο δεν έχουν εμφανιστεί όπως φαίνεται σημαντικά φυτοπαθολογικά συμπτώματα.

Κλάδεμα αναπαραγωγής: Οι παγετοί που εκδηλώνονται κατά διαστήματα σε μερικές υποτροπικές περιοχές που καλλιεργείται το Λίτσι, κάποιες φορές κρίνονται αρκετά σοβαροί για να θανατώσουν τα δένδρα. Σε περίπτωση όπου οι ζημίες δεν είναι τόσο ακραίες, αλλά έχει ζημιωθεί μόνο ένα μέρος του κορμού και ορισμένα κλαδιά, το κλάδεμα είναι απαραίτητο για να διευκολύνει το δένδρο να συνέλθει από αυτή την κατάσταση. Τα νεκρά κλαδιά δεν πρέπει να κλαδεύονται αμέσως μετά από ένα παγετό, για τον λόγο ότι υπάρχει μια πιθανότητα μίας επιπλέον εξασθένισης των κλαδιών από περαιτέρω ζημίες του ψύχους ή από το κάψιμο του ήλιου, πράγμα που αναγκάζει να επαναληφθεί η αφαίρεση των εξασθενημένων τμημάτων του δένδρου με αποτέλεσμα να αυξάνει το οικονομικό κόστος της εργασίας. Το κλάδεμα θα πρέπει επομένως να αναβάλλεται μέχρι να μπορέσουμε να καθορίσουμε την πλήρη έκταση της ζημίας του ψύχους. Στην Φλόριντα όπου οι παγετοί είναι σχετικά συχνό φαινόμενο, προτείνεται να περιμένουμε μέχρι την επόμενη άνοιξη όπου αναπτύσσονται οι νέοι βλαστοί και μπορούμε να διακρίνουμε φανερά το νεκρό ξύλο που θα κλαδέψουμε. Με τον τρόπο αυτό, τα ζημιωμένα κλαδιά από τον παγετό, διατηρούν τα φύλλα τα οποία έχουν παγώσει αλλά δεν πέφτουν, και μπορούν να προστατέψουν τα μη ζημιωμένα μέρη του δένδρου από το κάψιμο του ήλιου ή από επόμενο παγετό. Επιπλέον παρατηρείται, ότι η νέα ανάπτυξη των ακλάδευτων δένδρων να είναι γενικώς καλύτερη από αυτή των κλαδεμένων. Άλλο ένα πλεονέκτημα της καθυστέρησης του κλαδέματος είναι ότι το νεκρό ξύλο και τα φύλλα που παραμένουν πάνω σε αυτό, προσφέρουν επιπλέον προστασία στο ψύχος για τα υπόλοιπα μέρη του δένδρου, ειδικά σε περίπτωση παγετού.