Κλιματικές συνθήκες τριανταφυλλιάς

Θερμοκρασία

Οι άριστες τιμές θερμοκρασίας για την τριανταφυλλιά είναι 21^oC σε συννεφιασμένο καιρό και 24^oC σε ηλιόλουστη ημέρα. Τη νύχτα η θερμοκρασία θα πρέπει να κυμαίνεται από 15-18^oC. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες αλλά όχι κάτω των 12^oC η βλάστηση είναι μικρότερη, η παραγωγή μειώνεται, αλλά η ποιότητα των ανθέων είναι καλύτερη. Το αντίθετο συμβαίνει με τις υψηλότερες θερμοκρασίες. Για τη ρύθμιση της παραγωγής όπως συμβαίνει και με το κορυφολόγημα, γίνεται αύξηση ή μείωση της νυκτερινής θερμοκρασίας επειδή επιταχύνει ή επιβραδύνει τη βλάστηση. Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν κατά τους καλο-καιρινούς μήνες, η ποιότητα των ανθέων είναι σχετικά κακή. Αν μειώσουμε τη θερμοκρασία αυτή την περίοδο, μπορούμε να επιτύχουμε μακρύτερα και περισσότερα πέταλα στα άνθη. Η μείωση της θερμοκρασίας είναι εφικτή με εφαρμογή διαφόρων τεχνικών όπως είναι ο αερισμός, η σκίαση του θερμοκηπίου, ο δροσισμός των φυτών κ.λπ.

Φώς

Σπουδαίο παράγοντα για την ανάπτυξη των φυτών αποτελεί το φως. Το καλοκαίρι όμως σε μεγάλες εντάσεις φωτισμού, παράγονται κοντύτερα ανθικά στελέχη και το χρώμα στα άνθη ξεθωριάζει. Αντίθετα, σε μειωμένη ένταση φωτισμού, τα φύλλα αποκτούν σκούρο πράσινο χρωματισμό και τα στελέχη γίνονται μακρύτερα. Ετσι, τους θερινούς μήνες, η σκίαση του θερμοκηπίου είναι αναγκαία ώστε η ένταση φωτισμού να μειωθεί σε 60.000 - 80.000 Lux από 10.0000 έως 12.0000 Lux που έχουμε την ημέρα.

Υγρασία – Αερισμός

Η τριανταφυλλιά είναι φυτό με μεγάλες απαιτήσεις σε σχετική υγρασία ιδιαίτερα μετά τη φύτευση που πρέπει να είναι 80-90% και να μειώνεται σταδιακά μέχρι τους 70-75% και στην περίοδο της άνθηση στο 60-70%. Προκειμένου να προστατευθεί η καλλιέργεια από διάφορες ασθένειες (περονόσπορος, βοτρύτης κ.τ.λ.), που ευνοούνται από την υψηλή σχετική υγρασία, το φθινόπωρο είναι απαραίτητη η μείωσή της. Μείωση της σχετικής υγρασίας μπορεί να επιτευχθεί με τον αερισμό του θερμοκηπίου. Σε χαμηλή όμως σχετική υγρασία, έχουμε διάδοση εχθρών (τετράνυχος) και ασθενειών όπως, ωίδιο, τα φύλλα παθαίνουν οριστική παραμόρφωση ενώ η επίπτωση στα άνθη είναι πολλαπλή (αλλοίωση χρωματισμού, κύρτωση μίσχου κ.ά.). Για το λόγο αυτό αφενός μεν κάνουμε προληπτικούς ψεκασμούς και χρήση εξαχνωτήρων θείου, αφετέρου αποφεύγουμε τη χαμηλή υγρασία <60% που συν τοις άλλοις καθυστερεί την ανάπτυξη του φυτού.

Διοξείδιο του άνθρακα

Θετική επίδραση στην ποσότητα και ποιότητα των κομμένων λουλουδιών έχει ο εμπλουτισμός της ατμόσφαιρας του θερμοκηπίου με διοξείδιο του άνθρακα. Όταν η συγκέντρωση τού CO₂ φτάσει στο επίπεδο των 1.000-2.0000 ppm, τα τριαντάφυλλα έχουν μεγαλύτερο βάρος, περισσότερα πέταλα, μεγαλύτερη διάμετρο και μακρύτερα ανθικά στελέχη, σε σύγκριση με τα κανονικά επίπεδα που είναι 150-300 ppm. Ο εμπλουτισμός της ατμόσφαιρας του θερμοκηπίου με CO₂ γίνεται από τις αρχές Οκτωβρίου μέχρι το Μάρτιο - Απρίλιο. Ξεκινά μισή ώρα από την ανατολή του ήλιου και σταματά μιάμιση ώρα πριν από τη δύση. Στο χώρο του Θερμοκηπίου Θέλουμε η συγκέντρωση του διοξειδίου- του άνθρακα να είναι 1000 - 15000ρρm. Αυτή τη συγκέντρωση, Θεωρείται βλαβερή για τον άνθρωπο μιας και το όριο επιφυλακής είναι τα 1000 ppm. Για την παραγωγή του CO₂ υπάρχουν διάφορα καυστικά υλικά που μπορούν να χρησιμοποιούν. Στην πράξη χρησιμοποιείται η παραφίνη που έχει το μικρότερο κόστος.