Γονιμότητα εδάφους

Το έδαφος είναι η κύρια πηγή θρεπτικών συστατικών για το φυτό. Η οξύτητα ή αλκαλικότητα του εδάφους (pH) είναι πρωταρχικής σημασίας για τον καθορισμό της διαθεσιμότητας των θρεπτικών συστατικών λόγω της επίδρασης της επί της διαλυτότητας. Τα τοξικά προβλήματα του αργιλίου και μαγγανίου πιθανόν να υφίστανται σε όξινα εδάφη, ενώ η χλώρωση σιδήρου επισυμβαίνει σε αλκαλικά εδάφη.

Τα καρποφόρα δένδρα αναπτύσσονται καλύτερα σε pH 5,5 έως 6,5. Διάφορα όμως είδη δένδρων, που χρησιμοποιούνται ως ειδικά υποκείμενα, διαθέτουν προσαρμοστικότητα σε μια ευρύτερη ή στενότερη κλίμακα pH. Η συγκέντρωση στοιχείων στο εδαφικό διάλυμα, εγγύτατα στις ρίζες, επηρεάζει την αύξηση των δένδρων. Το ασβέστιο και το βόριο επηρεάζει την αύξηση των ριζών. Αν και ανταλλαγή κατιόντων επισυμβαίνει μεταξύ της στερεάς εδαφικής φάσης και της ρίζας, δεν υπάρχουν δεδομένα για να παρακαμφθεί το εδαφικό διάλυμα. Αφού οι ζωντανές ρίζες καταλαμβάνουν μόνο ένα τμήμα του εδαφικού όγκου, η διάχυση στοιχείων δια μέσου του εδάφους καθίσταται σημαντική από την άποψη ανανεώσεως του εδαφικού διαλύματος στην επιφάνεια των ριζών. Τα χλωριούχα και νιτρικά ιόντα διακινούνται βραδύτερα σ' ένα εδαφικό διάλυμα απ' ότι σ' ένα αμιγές, αλλά δεν αλληλεπιδρούν με τη στερεά φάση, όπως συμβαίνει, με το κάλιο και το φώσφορο, τα οποία διαθέτουν πολύ χαμηλούς ρυθμούς διάχυσης. Τα ιόντα που αλληλεπιδρούν με τη στερεά φάση παρουσιάζουν ποικίλουσα και βραδεία διάχυση, τούτου εξαρτωμένου από τη συγκέντρωση, τη σύσταση της στερεάς φάσης και την κατάσταση του εδάφους από απόψεως υγρασίας. Η υψηλή συγκέντρωση αλάτων παρατηρείται σε ξηρές περιοχές ή προέρχεται από υπερβολική χρήση λιπασμάτων. Οι άμεσες επιπτώσεις τέτοιων συγκεντρώσεων συνήθως σχετίζονται με τις υψηλές ωσμωτικές επιδράσεις και τη μείωση της υδατικής απορροφητικής ικανότητας, που μπορεί επίσης να επιταχύνουν τη ωρίμαση των ριζών.