Καλλιέργεια πιπεριάς
Περιεχόμενα
Προετοιμασία εδάφους
Η προετοιμασία του χωραφιού αφορά όργωμα σε βάθος 30-40cm κατά την περίοδο του χειμώνα. Στις αρχές της άνοιξης και πριν από τη μεταφύτευση των φυτών πραγματοποιείται κατεργασία του εδάφους με φρέζα για ενσωμάτωση της χωνεμένης κοπριάς και αφρατοποίηση του εδάφους.[1]
Μεταφύτευση
Η μεταφύτευση των νεαρών φυτών πραγματοποιείται μόλις αποκτήσουν 5-6 πραγματικά φύλλα και ύψος 15-20cm. Σκόπιμο είναι λίγο πριν τη μεταφύτευση τους τα φυτά να στερηθούν το πότισμα. Με τον τρόπο αυτό σκληραγωγούνται και ξεπερνούν γρηγορότερα την καταπόνηση τους από τη μεταφύτευση. Αμέσως μετά τη μεταφύτευση των φυτών στις τελικές τους θέσεις πρέπει να ακολουθήσει πολύ καλό πότισμα για να μπορέσουν τα φυτά να σχηματίσουν γρήγορα πλούσιο ριζικό σύστημα. Η φύτευση των νεαρών φυταρίων στις τελικές θέσεις στο χωράφι γίνεται σε διπλές ή μονές γραμμές ανάλογα με την εποχή καλλιέργειας (θερμοκρασία, σχετική υγρασία ατμόσφαιρας και συνθήκες φωτισμού). Οι καλλιέργειες που ξεκινούν προς το τέλος του χειμώνα γίνονται με διπλές γραμμές φύτευσης (περισσότερη ηλιοφάνεια και κατά συνέπεια καλύτερος φωτισμός των φυτών), ενώ οι καλλιέργειες που παραμένουν στο χωράφι μέχρι το Δεκέμβριο πραγματοποιούνται σε μονές γραμμές φύτευσης (για καλύτερο αερισμό και φωτισμό των φυτών). Στην περίπτωση που επιλέγονται οι απλές γραμμές φύτευσης, τότε οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών είναι 60-70cm, ενώ οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών πάνω στη γραμμή φύτευσης 30-50cm, ανάλογα με την ανάπτυξη της χρησιμοποιούμενης ποικιλίας. Στην περίπτωση των διπλών γραμμών φύτευσης, η απόσταση μεταξύ των γραμμών της κάθε διπλής γραμμής φύτευσης είναι 40-50cm, ενώ το πλάτος των διαδρόμων, δηλαδή η απόσταση μεταξύ δύο διαδοχικών διπλών γραμμών φύτευσης είναι 80-100cm. Τα φυτά πάνω στη κάθε γραμμή απέχουν μεταξύ τους 30-50cm. Οι διπλές γραμμές φύτευσης είναι περισσότερο διαδεδομένες στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες.[1]
Άρδευση
Η πιπεριά είναι πολύ ευπαθές φυτό τόσο στο ξηρό έδαφος όσο και στο πολύ υγρό. Γι’ αυτόν το λόγο το πότισμα θα πρέπει να γίνεται συχνά, και με μικρές ποσότητες την πρώτη περίοδο μετά τη μεταφύτευση και στη συνέχεια να εφαρμόζονται μεγαλύτερες ποσότητες καθώς αυξάνει η φυτομάζα. Η κατανάλωση νερού είναι μεγαλύτερη σε θερμοκήπια θερμαινόμενα απ’ ότι σε θερμοκήπια που δεν θερμαίνονται ή έχουν απλή αντιπαγετική προστασία. Οι ανάγκες σε νερό μιας καλλιέργειας πιπεριάς που ποτίζεται με μέθοδο στάγδην ανέρχονται στα 556 m3/στρέμμα. Η ποιότητα του νερού είναι σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία της καλλιέργειας. Όταν η ηλεκτρική αγωγιμότητα του νερού άρδευσης είναι 1,5 2,2 και 3,4 mmhos/cm τότε η παραγωγή μειώνεται αντίστοιχα 10%, 25% και 50%. Το νερό που θα χρησιμοποιηθεί για τον ψεκασμό θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας γιατί η παρουσία μεγάλης ποσότητας ιόντων νατρίου και χλωρίου προκαλεί εγκαύματα στα φύλλα.[2]
Λίπανση
Η υψηλή απόδοση στα ελαφρά εδάφη εξαρτάται από την επαρκή οργανική και ανόργανη λίπανση. Συνήθως σε μέτριας γονιμότητας εδάφη απαιτείται οργανική λίπανση με 3-4 τόνους/στρώμα χωνεμένης κοπριάς και περίπου η ακόλουθη ανόργανη λίπανση. Η βασική λίπανση (πριν από την σπορά ή μεταφύτευση) απαιτεί άζωτο 6-8kg/στρέμμα σε αμμωνιακή μορφή, φώσφορο 8-10kg/στρέμμα (υπό μορφή P2O5) και κάλιο 8-10kg/στρέμμα (υπό μορφή Κ2O). Η επιφανειακή λίπανση (μετά την έναρξη καρπόδεσης) απαιτείται άζωτο 5-6kg/στρέμμα σε νιτρική μορφή, για να εξασφαλιστεί επαρκής και συνεχής βλαστική ανάπτυξη με ενδιάμεσα "κύματα" ανθοφορίας και καρπόδεσης. Σε φτωχά σε κάλιο εδάφη εφαρμόζονται επιφανειακά και 3-5kg/στρέμμα Κ2O. Για οικονομία, η ανόργανη λίπανση μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στις λωρίδες εδάφους στις περιπτώσεις που η καλλιεργούμενη ποικιλία είναι μικρόσωμη.[3]
Καταστροφή ζιζανίων
Η καταστροφή των ζιζανίων επιτυγχάνεται με τα σκαλίσματα. Εναλλακτικά μπορεί να καλυφθεί η γραμμή φύτευσης με πλαστικό φύλλο μαύρου χρώματος. Η τοποθέτηση του πλαστικού φύλλου γίνεται πριν από τη μεταφύτευση των φυτών. Στην περίπτωση αυτή, η άρδευση των φυτών γίνεται με τη στάγδην μέθοδο και οι σωλήνες άρδευσης βρίσκονται κάτω από το πλαστικό φύλλο εδαφοκάλυψης. Η ηλιοαπολύμανση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή σπόρων ζιζανίων και υπόγειων τμημάτων πολυετών ζιζανίων. Μπορούμε ακόμα να εφαρμόζουμε πρόγραμμα εναλλαγής των καλλιεργειών (αμειψισπορά), έτσι ώστε μετά το τέλος της καλλιέργειας της πιπεριάς ή κάποιου άλλου φυτού της ίδιας οικογένειας, να ακολουθεί χειμερινό σιτηρό ή μηδική με σκοπό να πνίξει τα ζιζάνια. Σκόπιμο είναι να υπάρξει στο πρόγραμμα αμειψισποράς και 1 χρονιά ακαλλιέργειας κάθε 2-3 χρόνια.[1]
Υποστύλωση
Η υποστήλωση είναι μια απαραίτητη καλλιεργητική φτροντίδα καθώς βελτιώνει τις συνθήκες ανάπτυξης του φυτού και των καρπών (καλύτερος αερισμός και φωτισμός των καρπών), μειώνει τις συνθήκες για ανάπτυξη ασθενειών και βοηθάει στον καλύτερο εντοπισμό και συλλογή των καρπών. Για τη στήριξη αυτή χρησιμοποιείται σπάγκος, που τυλίγεται ελικοειδώς γύρω από τον βλαστό, όπως συμβαίνει και στη ντομάτα. Το ένα ελεύθερο άκρο δένεται στο οριζόντιο σύρμα πάνω από τη γραμμή φύτευσης των φυτών με τέτοιο τρόπο. έτσι ώστε να χαλαρώνει και να τυλίγεται πάνω στο βλαστό κατά την ανάπτυξη του φυτού. Το άλλο ελεύθερο άκρο, αφού πρώτα έχει τυλιχτεί ελικοειδώς γύρω από το βλαστό, δένει με σταθερό κόμπο σε πασαλάκι που βρίσκεται στο έδαφος, δίπλα ακριβώς από το φυτό. Εναλλακτικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί οριζόντιο δίχτυ, που τοποθετείται σε ύψος 50-60cm πάνω από τα φυτά. Οι βλαστοί του φυτού περνούν μέσα από το δίχτυ και στη συνέχεια δεν εφαρμόζεται κάποιο κλάδεμα στα φυτά. Εάν τα φυτά παρουσιάζουν πλούσια βλάστηση, τότε τοποθετείται και 2o οριζόντιο δίχτυ σε ύψος 30cm πάνω από το 1o δίχτυ. Τα μειονεκτήματα της μεθόδου με το οριζόντιο δίχτυ αναφέρονται στην δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την ανάπτυξη μυκητολογικών ασθενειών, λόγω του πλούσιου φυλλώματος και στη δυσκολία ευρέσεως των καρπών κατά τη συγκομιδή.[1]
Κλάδεμα
Το κλάδεμα των φυτών σχετίζεται άμεσα με τον τύπο της καλλιέργειας (υπαίθρια ή θερμοκηπιακή) και το σύστημα υποστύλωσης των φύτων. Στις υπαίθριες καλλιέργειες συνήθως δεν εφαρμόζεται κάποιο κλάδεμα, ενώ στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες, όταν η υποστύλωση των φυτών γίνεται με κατακόρυφους σπάγκους τότε σε κάθε φυτό επιλέγονται 2-3 πλάγιοι βλαστοί, ενώ όταν η υποστύλωση γίνεται με οριζόντιο δίχτυ, τότε δεν εφαρμόζεται κλάδεμα. Στην περίπτωση που εφαρμόζεται κλάδεμα των φυτών, τότε παραμένουν 2-3 πλάγιοι βλαστοί, οι οποίοι υποστυλώνονται ο καθένας ξεχωριστά, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κλαδεύονται στο 10 ή 20 φύλλο, έτσι ώστε να σχηματιστεί ο καρπός στη βάση τους.[1]
Ηλιοαπολύμανση
Η ηλιοαπολύμανση του εδάφους αναφέρεται στην απομάκρυνση και καταστροφή των βλαβερών παθογόνων, που υπάρχουν μέσα στο έδαφος. Για την επίτευξη αυτού του τρόπου απολύμανσης του εδάφους θα πρέπει να απομακρυνθούν όλα τα υπολλείμματα της προηγούμενης καλλιέργειας και στη συνέχεια να γίνει ένα πολύ καλό πότισμα. Μόλις στραγγίσει το χωράφι φρεζάρεται για να ισοπεδωθεί και να εξασφαλιστεί η καλύτερη του επαφή με το πλαστικό φύλλο. Το πλαστικό φύλλο πρέπει να είναι διαφανές για την καλύτερη διέλευση των ακτίνων του ήλιου και στα περιθώρια του βυθίζεται μέσα σε αυλάκι και σκεπάζεται με χώμα. Η υγρασία μέσα στο έδαφος εξασφαλίζει την ανάπτυξη των ωφέλιμων μικροοργανισμών, ενώ με το όργωμα που έχει προηγηθεί οι βλαβεροί μικροοργανισμοί έρχονται πιο κοντά στην επιφάνεια του εδάφους και εκτίθενται σε συνθήκες υψηλότερης θερμοκρασίας. Η όλη διαδικασία διαρκεί περίπου 1-1,5 μήνα και προϋποθέτει ότι για αυτό το χρονικό διάστημα το έδαφος του χωραφιού θα παραμείνει κενό από οποιαδήποτε καλλιέργεια. Η εφαρμογή της μεθόδου γίνεται κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες Ιούλιο-Αύγουστο, όπου και το έδαφος μπορεί να είναι ακάλυπτο από καλλιέργειες αλλά και είναι δυνατή η καλύτερη θέρμανση του εδάφους.[1]
Συγκομιδή
Η συγκομιδή γίνεται στο "στάδιο του ώριμου πράσινου" καρπού και αυτό χαρακτηρίζεται από το σκούρο γυαλιστερό πράσινο χρώμα. Στο στάδιο αυτό ο καρπός έχει το μέγιστο μέγεθος και διατηρείται περισσότερο χρόνο, μετά τη συγκομιδή. Κατά τη συγκομιδή ο καρπός κόβεται με το χέρι ή με μαχαίρι ή ψαλίδι και μαζί με αυτόν κόβεται και ένα μέρος του μίσχου του. Έτσι μετασυλλεκτικά διατηρείται φρέσκο το προϊόν για μεγαλύτερο διάστημα, επειδή ο μίσχος είναι σκληρός και δεν χάνεται εύκολα η υγρασία από την τομή. Η συγκομιδή αρχίζει 2–3 μήνες μετά τη μεταφύτευση. Επαναλαμβάνεται κάθε 10–12 ημέρες όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, ενώ όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, 1–2 φορές την εβδομάδα. Η συγκομιδή στο θερμοκήπιο ξεκινάει το Νοέμβριο και τελειώνει αρχές Ιουνίου, ανάλογα με τις τιμές του προϊόντος μετά τις γιορτές του Πάσχα.[2]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Τεχνική βιολογικής καλλιέργειας λαχανικών - Πιπεριά, του Χαράλαμπου Θανόπουλου Msc Γεωπόνος, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 2008.
- ↑ 2,0 2,1 Θερμοκηπιακή καλλιέργεια πιπεριάς στο νομό Ηρακλείου, πτυχιακή μελέτη της φοιτήτριας Ιωάννου Μαρίας, Ηράκλειο 2004.
- ↑ Μελέτη των εμβολιασμένων φυταρίων στην πιπεριά, μεταπτυχιακή μελέτη του Αθανασιάδη Χρήστου, Θεσσαλονίκη 2008.
