Ασθένεια αγγουριάς Γωνιώδης κηλίδωση φύλλων

Γωνιώδης κηλίδωση φύλλου αγγουριάς

Η γωνιώδης κηλίδωση των φύλλων προσβάλλει όλα τα μέρη του φυτού. Στη χώρα μας προκαλεί σημαντικές ζημιές τόσο στις θερμοκηπιακές όσο και στις υπαίθριες καλλιέργειες αγγουριάς των θερμών και υγρών περιοχών. Το παθογόνο προσβάλλει όλα τα τμήματα του φυτού. Στα φυτάρια οι πρώτες μολύνσεις παρατηρούνται στις κοτυληδόνες. Το μόλυσμα προέρχεται από το μολυσμένο σπόρο ή έδαφος. Εμφανίζονται στρογγυλές προς επιμήκεις υδαρείς, ελαιώδες κηλίδες που αργότερα αποκτούν κιτρινοκαστανό χρωματισμό. Στα φύλλα αρχικά εμφανίζονται μικρές, υδαρείς σκούρο πράσινες γωνιώδες κηλίδες μεταξύ των νευρώσεων του ελάσματος οι οποίες αργότερα γίνονται χλωρωτικές, καστανές και νεκρώνονται. Σε ξερικές συνθήκες τα σημεία προσβολής εμφανίζουν άσπρη, περγαμηνοειδή μορφή. Στο κέντρο των κηλίδων πολλές φορές σχηματίζονται οπές και τα φύλλα μοιάζουν σαν σχισμένα. Σε συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας, στην κάτω επιφάνεια των φύλλων, στο σημείο που βρίσκονται οι κηλίδες εκκρίνεται ένα παχύρρευστο, διαφανές βακτηριακό υγρό το οποίο όταν ξεραίνεται μοιάζει με λευκή γυαλιστερή κρούστα. Τα φύλλα ξεραίνονται και πέφτουν. Στα στελέχη, οι κηλίδες προσβολής είναι μικρότερες και περισσότερο στρογγυλωμένες με υδαρή, ελαιώδη όψη. Με υγρό καιρό παρατηρούνται στα στελέχη σταγόνες βακτηριακού απεκκρίματος. Στους καρπούς εμφανίζονται μικρές, κυκλικές ανοιχτοπράσινες κηλίδες που στο κέντρο τους είναι λίγο βυθισμένες. Αργότερα γίνονται καστανές, υδαρείς και τα σημεία που οι ιστοί νεκρώνονται αποκτούν λευκό χρωματισμό. Με υγρό καιρό παρατηρείται βακτηριακό έκκριμα. Η προσβολή στους καρπούς είναι κατά κανόνα επιφανειακή. Είναι δυνατό όμως να προχωρήσει και εσωτερικά του καρπού. Οι καρποί ανοίγουν με αποτέλεσμα την είσοδο σε μύκητες και βακτήρια που προκαλούν την ολοκληρωτική τους σήψη. Τα προσβεβλημένα φυτά παρουσιάζουν καθυστερημένη ανάπτυξη και μειωμένη παραγωγή. Το βακτήριο Pseudomonas syringae pv. lachrymans είναι το παθογόνο αίτιο της [[Ασθένειες αγγουριάς|ασθένειας. Είναι αερόβιο, ραβδοειδές με 1 έως 5 πολικά μαστίγια και ανήκει στην κατηγορία των κατά Gram αρνητικών βακτηρίων. Διαχειμάζει σε μολυσμένα φυτικά υπολείμματα στο έδαφος και στο περίβλημα του σπόρου, ο οποίος είναι το βασικό μέσο διαιώνισης και διάδοσης του παθογόνου, χωρίς να χάσει την παθογένειά του. Η είσοδος του στα φύλλα γίνεται μέσω των στοματίων, από τα ανοίγματα των υδατωδών και των πληγών. Το βακτήριο πολλαπλασιάζεται στους μεσοκυττάριους χώρους των φύλλων και στους ιστούς του πλακούντα των καρπών. Η ανάπτυξη του ευνοείται από υψηλή υγρασία και θερμοκρασίες από 24-28^oC. Για την ανάπτυξη της ασθένειας πρέπει ο καιρός να είναι υγρός και θερμός. Οι συχνές αρδεύσεις διαποτίζουν τα φυτά με νερό και τα καθιστούν ευπαθή στην ασθένεια. Στα αμμώδη εδάφη ο δυνατός αέρας σηκώνει το χώμα και δημιουργεί στα φυτικά τμήματα πληγές από τις οποίες εισέρχεται το παθογόνο. Η υπερβολική αζωτούχο λίπανση προδιαθέτει τα φυτά στην ασθένεια. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με το σπόρο, το έδαφος, το νερό του ποτίσματος, τα έντομα, το εργατικό προσωπικό, τα εργαλεία, τον αέρα και τη βροχή. Για να αντιμετώπισουμε την ασθένεια αυτή προβαίνουμε στις εξής ενέργειες:

• Αμειψισπορά της καλλιέργειας κάθε 2-3 χρόνια.
• Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας.
• Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου.
• Αραιή φύτευση.
• Αποφυγή άρδευσης με τεχνητή βροχή.
• Αποφυγή υπερβολικής αζωτούχου λίπανσης.
• Σωστό κλάδεμα.
• Οι εργασίες να γίνονται όταν τα φυτά είναι στεγνά.
• Απολύμανση των εργαλείων κλαδέματος.
• Μείωση της υπερβολικής υγρασίας.
• Σωστό αερισμό (θερμοκήπια με εξαεριστήρες και παράθυρα στην οροφή).
• Αύξηση της θερμοκρασίας στους 35^oC όπου περιορίζεται η ανάπτυξη του παθογόνου.
• Καλλιέργεια ανθεκτικών υβριδίων.