Καλλιέργεια ραπανακιού
Περιεχόμενα
Προετοιμασία εδάφους
Το ραπανάκι προτιμά ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις. Πριν γίνει εγκατάσταση του φυτού, το χωράφι καθαρίζεται από ζιζάνια και σκληρά υλικά όπως πέτρες και ξύλα. Το κουνουπίδι επωφελείται από υπολείμματα παλιών καλλιεργειών. Έτσι αν στο χωράφι, υπήρχε προηγούμενη καλλιέργεια χωρίς προσβολές από ασθένειες, τα υπολείμματα μπορούν, αντί να καταστραφούν, να ενσωματωθούν στο χώμα. Αν γίνεται για πρώτη φορά εγκατάσταση, το έδαφος ισοπεδώνεται και οργώνεται ή σκαλίζεται σε αρκετό βάθος (30-40cm), ώστε να βελτιωθεί ο αερισμός και να αφρατέψει το χώμα. 1-2 μήνες πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας ενσωματώνονται στο έδαφος κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά, με φρεζάρισμα ή σκάλισμα. Λίγο πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας ακολουθεί ένα ελαφρύ τσουγκράνισμα για να μείνει το χώμα ισοπεδωμένο και χωρίς σβώλους.[1]
Σπόρα
Το ραπανάκι σπέρνεται κατευθείαν στο χωράφι όλες τις εποχές, κυρίως όμως σπέρνεται στο τέλος του χειμώνα (Φλεβάρη - Μάρτιο) και στο τέλος του καλοκαιριού μέχρι όλο το φθινόπωρο (τέλος Αυγούστου - Νοέμβριο). Το έδαφος πρέπει να είναι καλά ισοπεδώμενο, ενώ οι ποικιλίες που δημιουργούν μακρόστενη γογγυλόριζα μπορούν να σπαρούν και σε αναχώματα, για να είναι πιο εύκολη η εξαγωγή της γογγυλόριζας κατά την συγκομιδή. Η σπορά γίνεται σε γραμμές. Οι αποστάσεις σποράς εξαρτώνται από τον τύπο και υτο μέγεθος της γογγυλόριζας. Όσο πιο μεγάλη είναι η γογγυλόριζα, τόσο πιο αραιή θα πρέπει να είναι η σπορά. Τα ραπανάκια που έχουν σφαιρική και μικρή γογγυλόριζα σπέρνονται σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 15 - 30cm και τα φυτά της κάθε γραμμής απέχουν μεταξύ τους 5 - 10cm. Για τα ραπανάκια με μακρόστενη και μεγάλη γογγυλόριζα οι γραμμές απέχουν μεταξύ τους 40 - 60cm και οι σπόροι κάθε σειράς σπέρνονται ανά 15 - 30cm. Το βάθος σποράς είναι περίπου 1cm και σε έδαφος με αρκετή υγρασία.[1] Για έκταση 1 στρέμματος απαιτούνται 2 - 4kg σπόρου. Συνήθως η σπορά γίνεται κάθε 10 ημέρες για συνεχή συγκομιδή. Σε περιοχές, όπου το φθινόπωρο και η άνοιξη είναι ζεστές εποχές, η σπορά περιορίζεται στους δροσερούς μήνες, καθώς η ζέστη οδηγεί τη γογγυλόριζα σε σπογγοποίηση. Ιδανικές θερμοκρασίες για τη βλάστηση των σπόρων είναι μεταξύ 15 - 30oC.[2]
Καταπολέμηση ζιζανίων
Σε σημεία που αναπτύσσονται πολλά ζιζάνια, πριν από την εγκατάσταση της νέας καλλιέργειας καταστρέφονται όλα τα ζιζάνια που υπάρχουν στο χωράφι, είτε με τα χέρια είτε με το όργωμα, που έτσι και αλλιώς εφαρμόζεται κατά την προετοιμασία του εδάφους. Το όργωμα πρέπει να είναι βαθύ και να γίνεται αναστροφή του εδάφους (ανάστροφη άροση). Με τον τρόπο αυτό οι σπόροι των ζιζανίων που βρίσκονται στην επιφάνεια, μετακινούνται σε πιο βαθύ στρώμα, όπου δεν μπορούν να βλαστήσουν. Στη συνέχεια, αφήνεται το χωράφι να ξεκουραστεί. Αν δεν βρέξει στο διάστημα αυτό, εφαρμόζονται ποτίσματα, ώστε οι σπόροι των ζιζανίων που με την αναστροφή του εδάφους μετακινήθηκαν στην επιφάνεια, να βλαστήσουν. Μόλις τα ζιζάνια αναπτυχθούν και πριν δημιουργήσουν σπόρους, καταστρέφονται είτε με ξεβοτάνιασμα είτε με ένα δεύτερο επιφανειακό όργωμα ή φρεζάρισμα. Συχνά εφαρμόζεται η αχυροκάλυψη του εδάφους για να εμποδίζεται η βλάστηση των σπόρων των ζιζανίων.[1]
Άρδευση
Όταν οι αρδεύσεις δεν γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και η υγρασία στο έδαφος είναι πότε υψηλή και πότε χαμηλή, το ραπανάκι αποκτά πιο έντονη γεύση και πιο σκληρή, σπογγώδη υφή. Το ραπανάκι καταστρέφεται πολύ γρήγορα όταν το νερό λιμνάζει στο χώμα. Είναι αναγκαία τα συχνά ποτίσματα της καλλιέργειας, έτσι ώστε το έδαφος να έχει πάντοτε την απαιτούμενη υγρασία (κυρίως στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των φυτών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες). Όσο αφορά τα συστήματα άρδευσης στην καλλιέργεια του ραπανακιού, τα ίδια πάνω - κάτω εφαρμόζονται όπως και στο κουνουπίδι.[1]
Λίπανση
Πριν από την εγκατάσταση της καλλιέργειας προσθέτουμε κοπριά σε ποσότητα 3 - 4 τόνους/στρέμμα ή κάποιο οργανικό λίπασμα σε ποσότητα 100Kg/στρέμμα. Ακόμη προσθέτουμε κάποια μορφή αζωτούχα λίπανσης 15 - 20 ημέρες μετά τη σπορά . Για να καλύψει τις ανάγκες της καλλιέργεια σε θρεπτικά στοιχεία προσθέτουμε 10 - 15Kg αζώτου (Ν), 8 - 10Kg Ρ2Ο5 και 10 - 12Kg Κ2Ο (ή αλλιώς 10 - 15Kg αζώτου, 3,5 - 4,4Kg φωσφόρου και 8,4 - 10Kg καλίου).[2]
Συγκομιδή
Τα ραπανάκια συγκομίζονται μόλις αποκτήσουν εμπορεύσιμο μέγεθος, ενώ εάν παραμείνουν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο έδαφος τότε υποβαθμίζονται ποιοτικά και η υφή τους γίνεται σπογγώδης. Η συγκομιδή ξεκινάει 2 μήνες μετά τη σπορά. Τα φυτά εκριζώνονται, στη συνέχεια πλένονται και οδηγούνται στην αγορά σε δεσμίδες.[2]
Σχετικές σελίδες
