Φασκόμηλο φυτό
Περιεχόμενα
Μορφολογικά χαρακτηριστικά
Είδη: Πολλά είδη Salvia έχουν καταγραφεί από τα οποία κυριότερα είναι:
Salvia officinalis: Ημιθαμνώδες πολυετές είδος (έως και 15 έτη) αυτοφυές στην Ήπειρο που το ύψος του κυμαίνεται από 30-80 cm. Τα άνθη του είναι μεγάλα 2-3 cm, ιόχρωμα σε αραιούς σπονδύλους ανά 3-6 άνθη που σχηματίζουν ένα απλό κορυφαίο βότρυ. Ανθοφορία αρχίζει από Απρίλιο και τελειώνει το πρώτο δεκαήμερο του Μαϊου.
Salvia triloba (frutocosa): (Greek sage) Αυτοφυές αειθαλής θάμνος στα νησιά του Αιγαίου και σε ξερές περιοχές της βόρειας και νότιας Ελλάδας με οσμή λεβάντας. Τα φύλλα του είναι οβάλ έως επιμήκη χρώματος γκρι-πράσινου. Άνθη μοβ προς ροζ ακόμη και άσπρα. Η διάρκεια ζωής του φτάνει τα 12 έτη. Αιθέριο έλαιο από 1,75-6%.
Salvia sclarea: Αυτοφυές αειθαλής θάμνος που απαντάται συνήθως στη Βόρεια Ελλάδα.
Salvia pomifera: Αυτοφυές Δυτική Στερεά Ελλάδα, Κρήτη, νησιά Αιγαίου. Μεγάλος θάμνος έως 1m.
Salvia viridis: Μονοετής πόα μέχρι και 600m.
Salvia divinorum: Πολυετές ενδημικό είδος ύψους 2-3m. [1]
Εδαφoκλιματικές συνθήκες
Για την ανάπτυξη του το φασκόμηλο απαιτεί εδάφη καλά αεριζόμενα. Σε αμμώδη εδάφη από άποψη μηχανικής σύστασης δεν καλλιεργείται συνήθως γιατί καθυστερεί η ανάπτυξή του και επιπλέον η άμμος του εδάφους προσκολλάται στα κατώτερα φύλλα των φυτών με συνέπεια να υποβαθμίζεται η ποιότητά τους. Αναπτύσσεται ικανοποιητικά τόσο σε ψυχρές όσο και σε θερμές περιοχές. Αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες μέχρι –25oC. Ανάλογα με το είδος, το φασκόμηλο μπορεί να καλλιεργηθεί τόσο σε πεδινές όσο και σε περιοχές με υψόμετρο μέχρι 1.400m.[1] Προτιμά εδάφη που ζεσταίνονται νωρίς την άνοιξη όπως πηλώδη, χαλικώδη, ασβεστολιθικά με έκθεση στον ήλιο, με εύρος pH από 6,5–8 (προτιμότερο ουδέτερο).[2]
Πολλαπλασιασμός
Ανάλογα με το είδος το φασκόμηλο μπορεί να καλλιεργηθεί είτε με σπόρο είτε με παραφυάδες είτε με μοσχεύματα.
Σπόρος: Ο σπόρος κατ’ ευθείαν στο χωράφι είναι μεγάλος (40-50gr/στρ.). Σε γλαστράκια το πρώτο δεκαήμερο Αυγούστου 12-15gr σπόρου και σε σπορείο 25-30 gr/σε 4-5 τμ σπορείου. Οι σπόροι πρέπει να είναι ετήσιοι.[1] Η χρήση σπόρου δημιουργεί ανομοιομορφία φυτικού υλικού και κατά συνέπεια υποβάθμιση παραγωγής και το είδος υβριδίζει με άλλα συγγενικά του είδη.[2]
Μοσχεύματα: Απαιτείται πολύ ελαφρύ υπόστρωμα ριζοβολίας με μίγμα τύρφης και περλίτη (1:4), και χρήση ορμόνης ριζοβολίας IBA συγκέντρωσης 2.000 ppm και περιορισμένη σχετική υγρασία. Το ριζικό σύστημα εμφανίζεται γρήγορα, σε διάστημα 12 ημερών, δημιουργούνται όμως πολλές φορές προβλήματα λόγω τήξεων που στη συνέχεια μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφή των νεαρών φυταρίων.[2] Τα μοσχεύματα συλλέγονται Ιούλιο και μεταφυτεύονται στο χωράφι μέσα Οκτωβρίου. Το μήκος των μοσχευμάτων είναι 10-12cm. Τα μοσχεύματα τοποθετούνται σε μίγμα κοπριάς άμμου 1:1 για να ριζοβολήσουν. Η ριζοβολία διαρκεί 70-75 μέρες και κατόπιν μεταφυτεύονται στο χωράφι.[1]
Παραφυάδες: Από φυτά μεγάλης ηλικίας συλλέγονται βλαστοί με ρίζες άνοιξη ή φθινόπωρο και μεταφέρονται κατόπιν στο χωράφι. Τα φυτά μεταφυτεύονται στο χωράφι με καπνοφυτευτικές μηχανές το φθινόπωρο σε αποστάσεις 0,7-0,8m μεταξύ των γραμμών, ενώ η απόσταση μεταξύ των φυτών στην ίδια γραμμή είναι 0,4-0,5m. Φυτά 1700-2000 φυτά/στρ. Αν και δεν θεωρείται πολύ εύκολος ο πολλαπλασιασμός, ωστόσο, συνιστάται ως μέθοδος. [1]
Πληροφοριακά στοιχεία
| ||||||
Ευδοκιμεί στις περιοχές
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Η τεχνική της καλλιέργειας του φασκόμηλου και της λουίζας, της Δρ Παπαδοπούλου Κατερίνας, Κιλκίς 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013.
