Καλλιέργεια μηλιάς
Περιεχόμενα
Εγκατάσταση μηλεώνα
Προετοιμασία εδάφους
Το έδαφος, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση ενός μηλεώνα, οργώνεται πριν από τη φύτευση σε βάθος 30-40cm. Πριν από το όργωμα λαμβάνονται δείγματα εδάφους και γίνονται αναλύσεις ώστε να καθοριστεί το είδος και η ποσότητα των χημικών λιπασμάτων, που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των δέντρων της μηλιάς.
Αν η εξεύρεση κοπριάς είναι εύκολη, τότε ενδείκνυται η προσθήκη 2-3 τόνων κατά στρέμμα, για τη βελτίωση της γονιμότητας του εδάφους. Μετά το όργωμα και κατά μήκος των γραμμών φυτεύσεως των δέντρων απολυμαίνεται το έδαφος συνήθως με χλωροπικρίνη, για εξάλειψη των επιβλαβών ασθενειών.
Αν στο έδαφος, που προϋπήρχε μηλεώνας, πρόκειται να εγκατασταθεί πάλι μηλεώνας, τότε το έδαφος αφήνεται για 4 χρόνια σε αγρανάπαυση. [1]
Φύτευση δέντρων
Πριν από τη φύτευση γίνεται η επισήμανση των θέσεων φύτευσης των δέντρων, η διάνοιξη των λάκκων,διαστάσεων 45*45cm και ακολουθεί φύτευση των δέντρων. Κατά τη φύτευση τοποθετούνται και οι πάσσαλοι στήριξης των δέντρων. Κατά τη φύτευση τα δενδρύλλια φυτευονται στο ίδιο βάθος, που ήταν στο φυτώριο, το δε επιφανειακό χώμα ρίχνεται στη βάση του ριζικού συστήματος των δενδρυλλίων. Κατά την προσθήκη του χώματος πιέζεται ελαφρά αυτό μέχρι της πλήρους πληρώσεως των λάκκων. Μετά τη φύτευση ακολουθεί το πότισμα και η προσθήκη μικρής ποσότητας κοπριάς γύρω από το δενδρύλλιο, που αποσκοπεί στη διατήρηση της υγρασίας του εδάφους.[1]
Καλλιέργεια εδάφους
Η περιποίηση του εδάφους αμέσως μετά τη φύτευση των μηλεόδενδρων είναι μια σημαντική εργασία προκειμένου να αποφευχθούν σοβαρά προβλήματα όπως ασθένειες και εχθροί στη μηλοκαλλιέργεια. Επιπλέον, αποσκοπεί στην αποθήκευση νερού, στη διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους, προκειμένου ο καλλιεργητής να έχει αύξηση ποιοτική και ποσοτική στη παραγωγή του. Στον παρακάτω σύνδεσμο που ακολουθεί, γίνεται λεπτομερής ανάλυση της καλλιεργητικής αυτής τεχνικής.
Καλλιέργεια εδάφους μηλεώνα[1]
Συστήματα φύτευσης
Τα συστήµατα φύτευσης που εφαρµόζονται είναι τα εξής:
- Κατά τετράγωνα, δηλαδή φύτευση των δέντρων στις κορυφές ενός τετραγώνου.
- Κατά ρόµβους, η φύτευση των δέντρων γίνεται στις κορυφές ενός ισόπλευρου τριγώνου.
- Κατά γραµµές, εφαρµόζεται κυρίως όταν χρησιµοποιούνται νάνα υποκείµενα. Επιτρέπει την εντατικοποίηση της καλλιέργειας σε µεγάλο βαθµό, όταν συνδυάζεται µε το κατάλληλο σχήµα διαµόρφωσης της κόµης του δέντρου. Για αναλυτικές λεπτομέρειες για τα συστήματα φύτευσης παραθέτουμε τον παρακάτω σύνδεσμο:
Συστήματα φύτευσης στη μηλιά[1]
Άρδευση
Η µηλιά είναι δέντρο που ανέχεται την εδαφική υγρασία αλλά και την απαιτεί, ιδιαίτερα την θερινή περίοδο. Χρειάζεται περίπου 10.000mm βροχής το έτος και εφόσον οι ανάγκες της δεν ικανοποιούνται από τις βροχοπτώσεις τότε πρέπει να αρδεύεται. Η άρδευση γίνεται συχνότερα σε βαριά εδάφη όπου οι ρίζες είναι επιπόλαιες και σε αµµώδη εδάφη όπου τα δέντρα έχουν ετήσιους βλαστούς µικρότερους από 25cm και δίνουν µικρούς και κακής ποιότητας καρπούς. Η άρδευση µε σταγόνες έχει τα περισσότερα πλεονεκτήµατα σε σύγκριση µε τις άλλες µεθόδους και την προτιµούν οι παραγωγοί. Άλλες µέθοδοι είναι το σύστηµα τεχνητής βροχής µε µεταφερόµενους σωλήνες, η άρδευση µε κατάκλιση ή µε λεκάνες για κάθε δέντρο σε επικλινή εδάφη.Την ανάγκη των δέντρων για νερό την διαπιστώνουµε µε ένα τενσιόµετρο ή υγρασιόµετρο Βουγιούκου ή από την µάρανση των ζιζανίων στον μηλεώνα ή το στρίψιµο των φύλλων ακόµη και από τις σχισµές στο έδαφος του μηλεώνα. Το κανονικό νερό δίνει κανονική ανάπτυξη και όχι βλαστοµανία ενώ το πολύ νερό είναι καταστρεπτικό γιατί ευνοεί τις μονίλιες και την πικρή κηλίδωση.Ειδικότερα το νερό επηρεάζει τα διάφορα στάδια της βλάστησης και της άνθησης της μηλιάς κατά τον ίδιο τρόπο όπως συμβαίνει και στην αχλαδιά.[2]
Λίπανση
Οι οπωρώνες µηλιάς λιπαίνονται αρχικά με κοπριά αφου φυτευτούν τα δενδρύλλια. Στη συνέχεια µε άζωτο σε ετήσια βάση ενώ τα άλλα βασικά θρεπτικά στοιχεία κάλιο, φώσφορος, μαγνήσιο]) καθώς και τα ιχνοστοιχεία προστίθενται στο έδαφος ή εφαρµόζονται διαφυλλικά ανάλογα µε τις ανάγκες. Η σωστή λίπανση παίζει σηµαντικό ρόλο στην ποιότητα και ποσότητα της παραγωγής και στη συντήρηση των καρπών µετά την συγκοµιδή. Με τη βοήθεια της φυλλοδιαγνωστικής ο παραγωγός έχει τη δυνατότητα να δει την θρεπτική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα δέντρα και να λιπάνει µε τα κατάλληλα στοιχεία και στις ανάλογες δόσεις. Τα επιθυµητά ποσοστά περιεκτικότητας των φύλλων στα θρεπτικά στοιχεία είναι: 2% Ν, 0,30% Ρ, 1,60% Κ, 0,40% Mg, 1% Ca, 100 ppm Mn, 18 ppm Zn, 35 ppm B, 50 ppm Fe και 4 ppm Cu.[1]
Αραίωμα καρπών
Το αραίωμα των καρπών στη μηλιά αποσκοπεί στην αύξηση του μεγέθους των καρπών της, στην εξάλειψη της ανομοιομορφίας τους, στη βελτίωση της ποιότητάς τους, στη διατήρηση της ζωηρότητας των δέντρων και στη μείωση των σπασιμάτων των κλάδων και του κόστους συλλογής των καρπών. Περισσότερες λεπτομέρειες για την τεχνική αυτή παρατίθενται στον παρακάτω σύνδεσμο.
Κλάδεμα
Η τεχνική κλαδέματος είναι μια διαδικασία απαραίτητη που πρέπει να εφαρμόσει ο μηλεοκαλλιεργητής για να αυξήσει τις αποδόσεις της παραγωγής του. Περιλαμβάνει το κλάδεμα μόρφωσης και το κλάδεμα καρποφορίας. Σκοπός του κλαδέματος μόρφωσης είναι να κατευθύνουμε τη βλάστηση κατά τρόπο που επιβάλλει το επιδιωκόμενο σχήμα μορφώσεώς τους και η καλή δομή τους. Το δε κλάδεμα καρποφορίας, αποσκοπεί στη διατήρηση του σχήματος των δέντρων, στη διατήρηση της λογχοειδούς βλάστησης σε καλή κατάσταση, στην έκθεση του εσωτερικού της μέρους της κόμης σε άφθονο φως και επαρκή αερισμό, στην εξασφάλιση μιας ικανοποιητικής παραγωγής και στη δημιουργία επαρκούς νέας βλάστησης. Περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στην τεχνική αυτή παρατίθονται στον παρακάτω σύνδεσμο.
Καρπόπτωση πριν τη συγκομιδή
Κατά τη διάρκεια της ωρίµανσης παράγεται αιθυλένιο από τον καρπό που προάγει την ωρίµανση και την αποκοπή του καρπού. Σε µερικές ποικιλίες µηλιάς παρατηρείται πτώση καρπών πριν από την κανονική περίοδο συγκοµιδής και αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα µέτρα µπορεί να οδηγήσει σε µεγάλη απώλεια. Στις περιπτώσεις αυτές συνιστάται ψεκασµός µε αυξίνες όπως ΝΑΑ (10 ppm) και 2, 4, 5 – ΤΡ(20 ppm). Οι αυξίνες πρέπει να εφαρµόζονται πριν αρχίσει η διεργασία της αποκοπής των καρπών και αυτό συµβαίνει περίπου 7 ηµέρες πριν από την πρωιµότερη περίοδο συγκοµιδής.Οι αυξίνες ενώ αναστέλλουν την διεργασία αποκοπής για ορισµένο χρονικό διάστηµα δεν αναστέλλουν την διεργασία ωρίµανσης και οι καρποί ωριµάζουν κανονικά.[1]
Ωρίμανση-Συγκομιδή
Τα μήλα πρέπει να συγκομίζονται στο κατάλληλο στάδιο της ωριμότητάς τους. Όταν συγκομίζονται άγουρα, είναι υποβαθμισμένης ποιότητας, στερούνται γεύσεως,ζαρώνουν κατά τη συντήρηση και υπόκεινται σε αλλοιώσεις. Ο καθορισμός του κατάλληλου σταδίου ωριμότητας επιτυγχάνεται καλύτερα με συνδυασμό των κριτηρίων ωριμότητας των καρπών, παρά με το καθένα χωριστά. Για τον καθορισμό του κατάλληλου βαθμού ωριμότητας των καρπών κατά τη συγκομιδή, χρησιμοποιούνται κάποια κριτήρια ωριμότητας. Στον σύνδεσμο που ακολουθεί αναλύεται εκετενώς το κομμάτι της ωρίμανσης και συγκομιδής των μήλων.
