Ατρακτυλίδα
Περιεχόμενα
Γενικά στοιχεία
Καλλιεργείται στην Ινδία κυρίως, αλλά και στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Β. Αφρική και την Αυστραλία. Στις Η.Π.Α. καταλαμβάνει κάθε χρόνο έκταση περίπου 1 εκατομμύριο στρέμματα. Στη χώρα μας έχει καλλιεργηθεί δοκιμαστικά. Η ατρακτυλίδα καλλιεργείται για τα ελαιούχα σπέρματα της. Το λάδι χρησιμοποιείται στη βιομηχανία, για την παρασκευή χρωμάτων, βερνικιών και σαπουνιών. Είναι όμως και βρώσιμο από τον άνθρωπο, πλούσιο σε πολυακόρεστα, περισσότερο από άλλα φυτικά λάδια. Οι σπόροι της είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνη (18-24%), με την περιεκτικότητα τους να φτάνει το 25-50%, όταν αποφλοιωθούν. Τα άνθη της περιέχουν μια κόκκινη χρωστική, την καρδαμίνη, που για πολλά χρόνια τη χρησιμοποιούσαν για τη βαφή υφασμάτων. Η περιεκτικότητα του σπόρου σε λάδι είναι 32-40%.[1]
Βοτανικά χαρακτηριστικά
Είναι φυτό ετήσιο, ποώδες με βαθύ και πλούσιο, πασσαλώδες ριζικό σύστημα και στέλεχος όρθιο, ύψους 0,30-1,00 μέτρου. Το στέλεχος διακλαδίζεται προς την κορυφή σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες κλάδους. Τα φύλλα και τα εξωτερικά βράκτεια των ταξιανθιών στις περισσότερες ποικιλίες, έχουν κοντά αγκάθια. Γι' αυτό, όπου η ατρακτυλίδα χρησιμοποιείται ως κτηνοτροφικό φυτό και χορηγείται στα ζώα ως χλωρή νομή, αυτό γίνεται, όταν τα φυτά είναι νεαρά και τα αγκάθια δεν έχουν σχηματισθεί ακόμη. Οι ταξιανθίες σχηματίζονται στην κορυφή των κλάδων έχουν σχήμα σφαιρικό και διάμετρο 1,5-4,0 εκατοστά. Τα άνθη ποικίλλουν σε χρωματισμό από το άσπρο, το κίτρινο, το πορτοκαλί ως το κόκκινο. Οι σπόροι έχουν χρώμα άσπρο ή κιτρινωπό. Μοιάζουν με τους σπόρους του ηλιάνθου, είναι όμως μικρότεροι και το περικάρπιο τους είναι πιο σκληρό. Φυτρώνουν με αύξηση του υποκοτυλίου.[1]
Κλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας
Το φυτό κατάγεται από την Ινδία και τη Β. Αφρική. Η ατρακτυλίδα προτιμά τα θερμά, ξηρά κλίματα, με αρκετή υγρασία στο έδαφος. Η απαραίτητη θερμοκρασία για το φύτρωμα του σπόρου είναι 50C. Σπέρνεται και το φθινόπωρο και την άνοιξη. Στη χώρα μας προσιδιάζει η φθινοπωρινή σπορά. Στην ανοιξιάτικη σπορά η περίοδος ανάπτυξης διαρκεί 110-150 ημέρες, ενώ στη φθινοπωρινή διαρκεί περίπου 200 ημέρες. Η ατρακτυλίδα αντέχει στην ξηρασία, γιατί έχει βαθύ και πλούσιο ριζικό σύστημα, που τη βοηθά να αποδίδει ικανοποιητικά και σε εδάφη άγονα. Οι ανάγκες της σε νερό, σ' όλη τη διάρκεια του βιολογικού της κύκλου, φτάνουν τα 400 χιλιοστά (400 κυβικά μέτρα ανά στρέμμα).[1]
Εδαφικές συνθήκες ατρακτυλίδας
Η ατρακτυλίδα απαιτεί εδάφη βαθιά, γόνιμα, ουδέτερα σε αντίδραση, με καλή στράγγιση. Σε έδαφος βαθύ, μεγάλης υδατοϊκανότητας και με απόθεμα υγρασίας ή υψηλή υπόγεια στάθμη νερού, μπορέι να αποδώσει και ως ξηρική. Δεν αντέχει στην κατάκλυση και τα όξινα εδάφη.
Ποικιλίες ατρακτυλίδας
Εχθροί ατρακτυλίδας
Ασθένειες ατρακτυλίδας
ALTERNARIA LEAF SPOT Αλτερνάρια Κυκλοκώνειο
Το φύλλο κηλίδας, που προκαλείται από Alternaria carthami, είναι μια από τα πιο σοβαρές ασθένειες του λουλουδιού της ατρακτυλίδας στην περιοχή των Μεγάλων πεδιάδων. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τόσο τα αρδευόμενα, όσο και τα μη αρδευόμενα φυτά. Είναι ιδιαίτερα σοβαρό κατά τη διάρκεια του Ιουλίου και του Αυγούστου εάν συχνά βαριές δροσιές ή ντους συμβαίνουν. Ευτυχώς, ο καιρός κατά τη διάρκεια της, τα περισσότερα καλοκαίρια δεν είναι ευνοϊκός για σοβαρή ανάπτυξη κηλίδωσης των φύλλων. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από μεγάλες, καφέ, κάπως ακανόνιστες κηλίδες στα φύλλα και βράκτια άνθη. Ο μύκητας αποχρωματίζει και τους σπόρους, και τα αίτια σήψης σπόρων και το νότισμα των δενδρυλλίων.
BOTRYTIS HEAD ROT Η σήψι του Κεφαλιού του Βοτρίτη
Φαιά σήψη ή σήψη του κνήκου της ατρακτυλίδας με κεφάλια σπόρων συμβαίνει συνήθως όταν οι συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας επικρατούν. Ομίχλη, βροχή και βαριά δροσιά ενισχύουν την μόλυνση των καλύκων "από το αίτιο μύκητα Botrytis cinerea. Τα σπόρια του μύκητα είναι η αιολική-Horne και γενικά επικρατούν στον αέρα. Η μόλυνση συμβαίνει μετά από άνθη που εμφανίζονται και μπορούν να πραγματοποιηθούν μετά τα μέρη του λουλουδιού που έχουν ζαρώσει.
Μια αλλαγή στο χρώμα των μολυσμένων κεφάλι σπόρων από το σκοτάδι στο φως πράσινο είναι ένα πρώιμο σύμπτωμα και ακολουθεί πλήρης αμαύρωση. Το στάδιο της άνθισης κατά τη στιγμή της μόλυνσης καθορίζει εάν οι σπόροι μπορεί να λείπουν, ελαφρότερα από το κανονικό, ή να αναπτυχθούν πλήρως. Ο μύκητας προχωρεί μέσω από το σπόρο-κεφάλι και στο στέλεχος, καθιστώντας μολυσμένα κεφάλια που αποσπώνται εύκολα από το εργοστάσιο.
Δεν υπάρχουν εμπορικές ποικιλίες οι οποίες να είναι ανθεκτικές σε αυτή την ασθένεια. Ποικιλιακή αντίσταση είναι απαραίτητη σε περιοχές όπου οι περιβαλλοντικές συνθήκες ευνοούν για την ανάπτυξη της νόσου. Ο πολιτισμός της ατρακτυλίδας δεν συνιστάται σε αυτές τις περιοχές με τις σημερινές εμπορικές ποικιλίες.
MOSAIC-Μωσαϊκό
Το Μωσαϊκό προκαλείται "από τον ιό μωσαϊκό αγγούρι, είναι κοινό σε μια σειρά από άγρια και καλλιεργούμενα φυτά. Αυτός ο ιός μεταδίδεται από μολυσμένα φυτά με φτερωτές, πράσινες-ροδακινή Αφίδες. Η μόλυνση συμβαίνει προφανώς νωρίς την καλλιεργητική περίοδο. Το αγγούρι μωσαϊκό της ατρακτυλίδας χαρακτηρίζεται από μια ελαφρά και σκούρο-πράσινο μοτίβο μωσαϊκό στα φύλλα. Το μωσαϊκό μοτίβο είναι λιγότερο διακριτό στο κάτω, υπό τη σκιά των φύλλων, αλλάζοντας σε διάσπαρτες ελαφρά και σκούρο πράσινες κηλίδες. Μερικά φύλλα μπορεί "να γίνει φουσκωμένα και παραμορφωμένα. Ta μολυσμένα φυτά του ιού μπορούν να αναπτυχθούν καχεκτικά, αλλά μέχρι τη λήξη τους. Δεν υπάρχουν εμπορικές ποικιλίες φαίνεται να είναι ανθεκτικές. Ποικιλιακή αντίσταση,ωστόσο, είναι επιθυμητή αφού αφίδα ελέγχου μπορεί να μην είναι εφικτή πρακτική.
FUSARIUM WILT-Η φουζαρίωση
Το αίτιο μύκητα, του Fusarium oxysporum, Schl. στ. γη ami, διαπερνά τις ρίζες και εισβάλλει στο αγγειακό ιστό. Η εμμονή στο έδαφος και στο φυτό γίνεται συντρίμμια. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι το κιτρίνισμα των φύλλων στη μία πλευρά του φυτού. Το μονομερές κιτρίνισμα είναι επίσης χαρακτηριστικό για φύλλα και κεφάλια σπόρων. Το κιτρίνισμα αρχίζει στα κατώτερα φύλλα και καθώς η νόσος εξελίσσεται σε μαρασμό.
Σχετικές σελίδες
