Επικονίαση-Γονιμοποίηση αμυγδαλιάς
Οι ποικιλίες της αμυγδαλιάς στην πλειονότητά τους είναι αυτόστειρες και χρειάζονται σταυρεπικονίαση. Εξαίρεση αποτελούν οι ποικιλίες Truoito, Tuono και Genco που θεωρούνται ως αυτογόνιμες. Το άνθος της αμυγδαλιάς, όταν οι καιρικές συνθήκες είναι ευνοϊκές για τις μέλισσες, είναι πιο επιδεκτικό στη σταυρεπικονίαση την επόμενη μέρα από της διάνοιξής τους και παραμένει επιδεκτικό, αλλά με βαθμιαία μείωση της επιδέκτικότητας του για 3 ή 4 ακόμα ημέρες.
Η μέλισσα είναι πρακτικά το μοναδικό έντομο με οικονομική σημασία για την αμυγδαλιά και οι παραγωγοί σε όλο τον κόσμο το γνωρίζουν αυτό και τη χρησιμοποιούν στους αμυγδαλεώνες τους για να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή σταυρεπικονίαση των άνθεων. Είναι γνωστό ότι η αμυγδαλιά ανθίζει, όταν οι ημέρες είναι ψυχρές και μικρής διάρκειας και υπάρχει έλλειψη εντόμων επικονιαστών. Οι μέλισσες την εποχή αυτή του έτους βρίσκονται συνήθως στην πιο αδύνατή τους κατάσταση. Ο καιρός συνήθως είναι ακατάστατος και οι θερμοκρασίες συχνά περιορίζουν τη δραστηριότητα των μελισσών σε 1-3 ώρες κατά το μεσημέρι.
Όσο αφορά τη διάταξη των ποικιλιών συνιστάται η φύτευση μιας σειράς με την επικονιάστρια ποικιλία για κάθε 3 σειρές της κύριας ποικιλίας. Όταν όμως η μία επικονιάστρια ποικιλία δεν εξασφαλίζει ικανοποιητική σταυρεπικονίαση, λόγω μη επαρκούς συνάνθησης, τότε συνιστάται η χρησιμοποίηση δύο επικονιαστριών ποικιλιών, μιας πρωϊμότερης και της άλλης οψιμότερης της κύριας ποικιλίας του αμυγδαλεώνα, που να καλύπτουν το χρονικό εύρος της άνθησης της κύριας ποικιλίας.
Η γύρη της αμυγδαλιάς συλλέγεται σχετικά εύκολα από άνθη που είναι έτοιμα να ανοίξουν (στάδιο ρόδινης κορυφής). Οι ανθήρες απομακρύνονται από τους στήμονες με μικρές λαβίδες και στη συνέχεια ξηραίνονται στον αέρα σε σκιερό μέρος ή συνθήκες δωματίου για 24 ώρες. Για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα πρέπει να διατηρηθεί σε χαμηλή θερμοκρασία, περίπου 0oC ή χαμηλότερη. Ο καλύτερος τρόπος διατήρησής της για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι η τοποθέτησή της σε καταψύκτη.
Κατά την εφαρμογή τεχνητών επικονιάσεων επιβάλλεται η απομάκρυνση των πετάλων, στημόνων και μέρων του ανθικού κυπέλλου, γιατί έτσι αποφεύγεται η φυσική σταυρεπικονίαση που γίνεται με τις μέλισσες. Ένα μεγάλο ποσοστό καρπόδεσης των άνθεων είναι προφανές ότι αποτελεί επιθυμητό δενδροκομικό χαρακτηριστικό. Η καρπόδεση συνήθως επηρεάζεται από πολλούς περιβαλλοντικούς παράγοντες αλλά υπεισέρχονται και γενετικά ελεγχόμενα χαρακτηριστικά. Η στειρότητα της ωοθήκης αποτελεί μια άλλη αιτία που επηρεάζει την καρπόδεση. Τα άγονα άνθη με ατροφική ωοθήκη πέφτουν μέσα σε λίγες ημέρες μετά την άνθηση χωρίς την παραμικρή διόγκωση της ωοθήκης.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς και τα ενεργειακά αξιοποιήσιμα υπολλείματά της, πτυχιακή μελέτη της Καστανίδου Αικατερίνης, Θεσσαλονίκη 2012.