Κασιμίροα
Γενικά στοιχεία Κασιμίροα
Η κασιμίροα κατάγεται από τα υψίπεδα της κεντρικής Αμερικής και ευδοκιμεί υπό παρόμοιες κλιματικές συνθήκες με τα εσπεριδοειδή. Στην Ελλάδα απαντά σποραδικά σε κάποιες περιοχές της νησιωτικής Ελάδας. O καρπός της τρώγεται ως νωπός και χρησιμοποιείται για την παρασκευή μαρμελάδας, ζελέ και αναψυκτικών ποτών.[1]
Βοτανική ταξινόμηση-Κασιμίροα
Η κασιμίροα ανήκει στην οικογένεια Rutaceae και το επιστημονικό της όνομα είναι Casimiroa edulis Llave and Lex. Είναι δένδρο αειθαλές, μέσου έως μεγάλου μεγέθους. Τα φύλλα του είναι σύνθετα, έχουν σχήμα παλαμοειδές και φέρουν 3-7 φυλλάρια. Τα φυλλάρια έχουν σχήμα ελλειψοειδές ή ωοειδές, μήκος 7.5-12.5cm και χρώμα κατά την ενηλικίωσή τους ανοικτό πράσινο έως βαθυπράσινο. Τα άνθη φέρονται σε ταξιανθίες των 15-20 ή περισσότερων σε αριθμό σε επάκρια βλάστηση ή στις μασχάλες ενήλικων φύλλων, δεν είναι εντυπωσιακά, εμφανίζονται το χειμώνα και έχουν πρασινοκίτρινο χρωματισμό. Ο καρπός έχει σχήμα σφαιρικό έως ελαφρά ωοειδές και διάμετρο 5-10cm. Ο φλοιός είναι βαθυπράσινος έως πρασινοκίτρινος και πολύ λεπτός. Η σάρκα είναι λευκοκίτρινη, μαλακή και γλυκιά στις επιθυμητές ποικιλίες. Οι σπόροι έχουν σχήμα ωοειδές (2-5 κατά καρπό), είναι μεγάλου μεγέθους, σκληροκέλυφοι, τοξικοί, ακόμα και θανατηφόροι αν φαγωθούν.[1]
Επικονίαση και γονιμοποίηση Κασιμίροα
Οι περισσότερες ποικιλίες της κασιμίροα είναι αυτογόνιμες και κατά συνέπεια δεν είναι απαραίτητη η συγκαλλιέργεια συνανθουσών και συμβιβαστών ποικιλιών για την εξασφάλιση ικανοποιητικής καρπόδεσης, εκτός και αν κάποια ποικιλία είναι αυτόστειρη. Η μεταφορά της γύρης γίνεται βασικά με τα έντομα.[1]
Πολλαπλασιασμός και υποκείμενα Κασιμίροα
Ο πολλαπλασιασμός της κασιμίροα γίνεται με σπόρο, που φυτρώνει σε χρονικό διάστημα 3-4 εβδομάδων, και εμβολιασμό των σποροφύτων με τις επιθυμητές ποικιλίες. Ως μέθοδος εμβολιασμού χρησιμοποιείται ο ενοφθαλμισμός ή ο εγκεντρισμός (υπόφλοιος στεφανίτης). Οι σπόροι της κασιμίροα χάνουν γρήγορα τη βλαστική τους ικανότητα, γι' αυτό συνιστάται άμεση σπορά μετά την εξαγωγή τους από τον καρπό. Η διατήρησή τους σε κάποιο υγροσκοπικό υλικό στο ψυγείο για κάποιο μικρό διάστημα είναι δυνατή.[1]
Ποικιλίες Κασιμίροα
Οι κυριότερες ποικιλίες της κασιμίροα είναι οι εξής: Wilson, Blumenthal, Pike, Dade, Lenz, Golden, Whatley και Nancy Maltby. Η δημιουργία και νέων ποικιλιών συνεχίζεται, με σκοπό τη μείωση της σχέσης σάρκα/σπέρματα των καρπών, την αύξηση της παραγωγής και της ποιότητας των καρπών και την αύξηση της αντοχής των καρπών στη μεταφορά και τους χειρισμούς.[1]
Κλιματικές Συνθήκες Κασιμίροα
Η κασιμίροα ευδοκιμεί σε περιοχές όπου δεν σημειώνονται παγετοί, αν και ανέχεται θερμοκρασίες, χωρίς να σημειωθούν ζημιές ακόμα και σε νεαρά δένδρα, μέχρι -20C. Είναι απαιτητική σε βροχόπτωση, κατανεμημένη ομοιόμορφα καθ' όλη τη διάρκεια του έτους και ιδιαίτερα κατά την περίοδο ανάπτυξης των καρπών.[1]
Εδαφικές Συνθήκες Κασιμίροα
Ευδοκιμεί σε ελαφρά εδάφη. Σε αβαθή χαλικώδη εδάφη υποφέρει από χλώρωση, αν το έδαφος δεν εφοδιαστεί επαρκώς με οργανική ουσία (κοπριά). Ανέχεται και ελαφρώς αλκαλικά εδάφη.[1]
Πληροφοριακά στοιχεία
| ||||||
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001
- ↑ Mowry, H., L.R. Toy, and H.S. Wolfe, Miscellaneous Tropical and Subtropical Florida Fruits. Bulletin 156. Agric. Ext. Serv. Gainesville, Florida, USA, 1957
- ↑ Page, P.E., Tropical Tree Fruits for Australia. Queensland Depart. of Primary Industries, Brisbane, 1984
- ↑ Sturrock, D., Tropical Fruits for Southern Florida and Cuba and their uses. Publications of the Atkins Institution of the Arnold Arboretorum of Harvard University, USA, 1940
