Αλλαγή της φυσικής απορροφητικής δύναμης

Εισαγωγή στην αλλαγή της φυσικής απορροφητικής δύναμης

Σε μερικές περιπτώσεις η απορροφητική δύναμη μεταβάλλεται, δηλαδή ένα κέντρο μπορεί να είναι απορροφητικό στην αρχική του ανάπτυξη ή αργότερα κατά τη βλαστική περίοδο. Είναι επίσης πιθανόν το κέντρο να αλλάζει με την πάροδο της βλαστικής περιόδου. Οι Johnson και Lakso υπολόγισαν ότι οι βλαστοί της μηλιάς στα αρχικά στάδια αναπτύξεως τους ενεργούν ως κέντρα απορροφήσεως και εισάγουν υδατάνθρακες από τα αποθέματα του δένδρου για 3 εβδομάδες τουλάχιστο.

Οι βλαστοί όμως που η τελική τους αύξηση ανέρχεται μόνο σε 2 cm μετατρέπονται σε εξαγωγείς υδατανθράκων γρηγορότερα απ' ότι εκείνοι που η τελική τους αύξηση φθάνει τα 50 cm. Στα αρχικά στάδια αναπτύξεως του ο καρπός επηρεάζεται απολύτως από τα φωτοσυνθετικά υλικά, που μεταφέρονται σ' αυτούς από τα φύλλα των λογχοειδών. Η μερική ή πλήρης απομάκρυνση των φύλλων των λογχοειδών μειώνει ή περιορίζει την καρπόδεση. Η παρουσία βλαστού επί του λογχοειδούς είναι καταστρεπτική για την καρπόδεση. Αφού ο βλαστός εισάγει υδατάνθρακες κατά τις πρώτες ημέρες, ανταγωνίζεται επιτυχώς με τους καρπούς για υδατάνθρακες. Η διαθεσιμότητα των υδατανθράκων, αμέσως μετά την καρπόδεση, είναι επίσης κρίσιμη για το δέσιμο των ανθέων της ροδακινιάς.

Η παρεμπόδιση της φωτοσυνθέσεως δια ψεκασμών με ζιζανιοκτόνα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος αραιώματος των καρπών της ροδακινιάς. Η απομάκρυνση των φύλλων των λογχοειδών 55-117 ημέρες μετά την πτώση των πετάλων δεν έχει καμιά επίδραση στο τελικό μέγεθος των καρπών. Ωστόσο, η σκίαση των φύλλων των βλαστών αργότερα κατά τη βλαστική περίοδο, μειώνει το μέγεθος των καρπών. Αυτό μελετήθηκε περισσότερο με πειράματα χαρακώματος, τα οποία εμποδίζουν τη μεταφορά υδατανθράκων από τα φύλλα των βλαστών, αλλά όχι και από τα φύλλα των λογχοειδών στους καρπούς. Το χαράκωμα αυτό δεν επηρέασε την καρπόδεση, αλλά μείωσε το μέγεθος των καρπών.

Φαίνεται ότι αργότερα, κατά τη βλαστική περίοδο σημαντική ποσότητα υδατανθράκων παρέχεται από τα φύλλα των βλαστών για την αύξηση του μεγέθους και τη βελτίωση της ποιότητας των καρπών. Επιπρόσθετα δε αυτό εξηγεί την παρατήρηση των Ferree και Palmer ότι η παρουσία βλαστού στο λογχοειδές επηρεάζει αρνητικά την καρπόδεση, αλλά αυξάνει την παραγωγή δια της επιδράσεως του επι του μεγέθους των καρπών.

Μεταβολισμός σορβιτόλης

Η σορβιτόλη έχει εξειδικευμένο ρόλο, ως τελευταίο προϊόν της φωτοσυνθέσεως, στα περισσότερα καρποφόρα δένδρα της εύκρατου ζώνης. Η σορβιτόλη ως πολυόλη, είναι αλκοόλη με 6 άτομα άνθρακα. Τα φυτά της οικογένειας Rosaceae, όπου ανήκουν τα περισσότερα από τα καρποφόρα δένδρα παράγουν σορβιτόλη.

Εκτιμάται ότι, πάνω από το 30% της αρχικής παραγωγής, διακινείται δια μέσου πολυολών μάλλον παρά σακχάρων. Στα καρποφόρα δένδρα το ποσοστό % της παραγόμενης σορβιτόλης είναι πολύ υψηλότερο. Ελεγχόμενες μελέτες στη μηλιά αποδεικνύουν ότι στο διαλυτό κλάσμα αιθανόλης των φύλλων, το 80% της ενέργειας του ραδιενεργού άνθρακα ήταν σε μορφή σορβιτόλης και μόνο το 17% ήταν σε σακχαρόζη, 1.5% σε γλυκόζη και 1.2 σε φρουκτόζη. Τα φύλλα της δαμασκηνιάς δεσμεύουν περίπου το 33% του CO₂ ως σορβιτόλη.

Οι πολυόλες συντίθενται στο κυτταρόπλασμα όπως τα σάκχαρα. Ο τρόπος σύνθεσης της σορβιτόλης στον καρπό δεν είναι απολύτως γνωστός, αλλά υποτίθεται ότι όλες οι πολυόλες συντίθενται κατά τον ίδιο τρόπο.

Τα μέχρι σήμερα δεδομένα δείχνουν ότι η σορβιτόλη είναι η κύρια διακινήσιμη ουσία από τα φύλλα των καρποφόρων δένδρων:

• Υπάρχει μειωμένη συγκέντρωση σορβιτόλης από το κέντρο παραγωγής στο κέντρο συγκέντρωσης, ήτοι από τα φύλλα στις ρίζες καθ' όλη τη βλαστική περίοδο. Η συγκέντρωση της σορβιτόλης είναι μεγαλύτερη στα φύλλα και μικρότερη στους καρπούς.
• Η σορβιτόλη είναι ο κύριος υδατάνθρακας στους αγωγούς ιστούς της μηλιάς.
• Ο ηθμός της μηλιάς μεταφέρει σορβιτόλη, αλλά οι συγκεντρώσεις της σορβιτόλης, πρέπει να είναι υψηλές για να υπερνικηθεί η προτίμηση φόρτωσης του ηθμού με σακχαρόζη. Δεδομένα του Hansen δείχνουν ότι η συγκέντρωση της σορβιτόλης στα φύλλα είναι υψηλή. Έτσι η προαπαιτούμενη προτίμηση φόρτωσης του ηθμού υφίσταται στα φύλλα των καρποφόρων δένδρων.
• Η σορβιτόλη στον ηθμό δεν μεταβολίζεται.

Η σορβιτόλη αντιπροσωπεύει το 65-80% των διαλυτών υδατανθράκων στον ηθμό της μηλιάς. Η σορβιτόλη είναι η κύρια διακινήσιμη ουσία στη βερικοκκιά, δαμασκηνιά, ροδακινιά. Αντίθετα το ανοδικό ρεύμα μεταφοράς από τις ρίζες και τον κορμό, κατά την άνοιξη συνήθως περιέχει σακχαρόζη.

Ο μεταβολισμός της σορβιτόλης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον καρπό της μηλιάς. Οι διάφορες ποικιλίες όπως η Delicious, συγκεντρώνουν σορβιτόλη στους μεσοκυττάριους χώρους σε προγενέστερα στάδια ανάπτυξης απ' αυτό της ωρίμασης. Λόγω του υψηλού ωσμωτικού στους μεσοκυττάριους χώρους συγκρατούν ή διατηρούν νερό και οι γύρω ιστοί γίνονται αναερόβιοι κατά τη συντήρηση που τελικά σαπίζουν. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως υάλωση.

Το ασβέστιο και η διαδικασία της ωρίμασης παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξη της υάλωσης. Το ασβέστιο την παρεμποδίζει, ενώ η ωρίμαση την προωθεί. Το ασβέστιο είναι γνωστό ότι προστατεύει και η ωρίμαση καταστρέφει την ακεραιότητα της μεμβράνης των κυττάρων των μήλων. Έτσι μπορεί να υφίσταται κάποια συσχέτιση μεταξύ της ακεραιότητας της μεμβράνης και της εκδήλωσης της ανωμαλίας αυτής. Κανένας άλλος καρπός δεν εμφανίζει τη φυσιολογική αυτή ανωμαλία.

Η θερμοκρασία του περιβάλλοντος φαίνεται να παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξη της υάλωσης. Υπεύθυνη φαίνεται ότι είναι η θερμοκρασία του καρπού και όχι το επίπεδο της ακτινοβολίας. Από τα υπάρχοντα δεδομένα δεν μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι τα επίπεδα της σορβιτόλης είναι υψηλότερα, όταν η θερμοκρασία είναι υψηλότερη.

Ωστόσο, πιστεύεται ότι η σύνθεση της πολυόλης μπορεί να ελέγχεται από μηχανισμό έντονης αναγωγής, και πιθανόν μείωσης της ανάγκης για φωτοαναπνοή.

Σχετικές σελίδες

Εισαγωγή στην αλλαγή της φυσικής απορροφητικής δύναμης

Μεταβολισμός σορβιτόλης

Αναπνοή