Εισαγωγή στην επίδραση των ζημιωθέντων φύλλων επί της φωτοσυνθέσεως
Τα ζημιωθέντα φύλλα από ασθένειες ή έντομα μειώνουν το φωτοσυνθετικό ρυθμό των φύλλων και προκαλούν οικονομική ζημιά. Ο Ferree και άλλοι ερευνητές συνόψισαν την επίδραση διαφόρων ζωϊκών εχθρών επί της φωτοσυνθέσεως της μηλιάς.
Από τις πιο σημαντικές ασθένειες το ωίδιο (Podosphera leucotricha) μείωσε κατά 75% τη φωτοσύνθεση σε χρονικό διάστημα 35 ημερών από της προσβολής. Η επίδραση της σκωριάσεως της μηλιάς (Venturia inaequalis) ήταν πολύ ηπιότερη επί της φωτοσυνθέσεως.
Η μείωση ανήλθε στο 20% για το ίδιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο η σκωρίαση της μηλιάς προκαλεί φυλλόπτωση και η απώλεια φυλλώματος μπορεί να μειώσει σημαντικά τη φωτοσυνθετική ικανότητα των δένδρων, ιδιαίτερα δε το καλοκαίρι, όταν η φωτοσύνθεση είναι αναγκαία για την αύξηση των καρπών και τη διαφοροποίηση των καρποφόρων οφθαλμών.
Η αποκοπή μέρους του ελάσματος των φύλλων δεν επηρεάζει τη φωτοσύνθεση μέχρι ποσοστού αποκοπής των φύλλων 7.5%. Για να μειωθεί η φωτοσυνθετική ικανότητα του εναπομείναντος φυλλικού ιστού πρέπει να αποκοπεί ποσοστό ελάσματος πάνω από 15%. Η μείωση των φωτοσυνθετικών υλικών, που προκαλείται από φυσική ζημιά, μπορεί να αναπληρωθεί σε χρονικό διάστημα 7 ημερών περίπου.
Οποιαδήποτε όμως ζημιά που ζημιώνει το κεντρικό νεύρο του ελάσματος του φύλλου μειώνει σημαντικά τη φωτοσύνθεση. Οι τετράνυχοι μπορεί να προκαλέσουν σημαντική ζημιά δια μειώσεως της φωτοσυνθέσεως. Καθώς αυξάνει ο πληθυσμός (Tetranychus urticae), η φωτοσύνθεση μειώνεται αναλόγως.
Πληθυσμός 60 τετρανύχων ανά φύλλο προκάλεσε σημαντική ζημιά στη φωτοσύνθεση της μηλιάς 3 ημέρες μετά την τοποθέτηση τους επί του φύλλου. Σε 9 ημέρες πληθυσμός 15 τετρανύχων ανά φύλλο μείωσαν τη φωτοσύνθεση κατά 26%, 30 τεράνυχοι ανά φύλλο κατά 30% και 60 τετράνυχοι ανά φύλλο κατά 43% συγκριτικά με φύλλα χωρίς προσβολή.
Η ζημιά από τετράνυχους στη φωτοσύνθεση είναι ανεξάρτητη της εποχής, που επισυμβαίνει, αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία στα φύλλα των λογχοειδών
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997