Εισαγωγή στην επίδραση των ζημιωθέντων φύλλων επί της φωτοσυνθέσεως

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 12:39, 19 Ιουλίου 2016 υπό τον X skiadas (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Τα ζημιωθέντα φύλλα από ασθένειες ή έντομα μειώνουν το φωτοσυνθετικό ρυθμό των φύλλων και προκαλούν οικονομική ζημιά. Ο Ferree και άλλοι ερευνητές συνόψισαν την επίδραση διαφόρων ζωϊκών εχθρών επί της φωτοσυνθέσεως της μηλιάς. Από τις πιο σημαντικές ασθένειες το ωίδιο (Podosphera leucotricha) μείωσε κατά 75% τη φωτοσύνθεση σε χρονικό διάστημα 35 ημερών από της προσβολής. Η επίδραση του φουζικλάδιου (Venturia inaequalis) ήταν πολύ ηπιότερη επί της φωτοσυνθέσεως.

Η μείωση ανήλθε στο 20% για το ίδιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο η σκωρίαση της μηλιάς προκαλεί φυλλόπτωση και η απώλεια φυλλώματος μπορεί να μειώσει σημαντικά τη φωτοσυνθετική ικανότητα των δένδρων, ιδιαίτερα δε το καλοκαίρι, όταν η φωτοσύνθεση είναι αναγκαία για την αύξηση των καρπών και τη διαφοροποίηση των καρποφόρων οφθαλμών.

Η αποκοπή μέρους του ελάσματος των φύλλων δεν επηρεάζει τη φωτοσύνθεση μέχρι ποσοστού αποκοπής των φύλλων 7.5%. Για να μειωθεί η φωτοσυνθετική ικανότητα του εναπομείναντος φυλλικού ιστού πρέπει να αποκοπεί ποσοστό ελάσματος πάνω από 15%. Η μείωση των φωτοσυνθετικών υλικών, που προκαλείται από φυσική ζημιά, μπορεί να αναπληρωθεί σε χρονικό διάστημα 7 ημερών περίπου.

Οποιαδήποτε όμως ζημιά που ζημιώνει το κεντρικό νεύρο του ελάσματος του φύλλου μειώνει σημαντικά τη φωτοσύνθεση. Οι τετράνυχοι μπορεί να προκαλέσουν σημαντική ζημιά δια μειώσεως της φωτοσυνθέσεως. Καθώς αυξάνει ο πληθυσμός (Tetranychus urticae), η φωτοσύνθεση μειώνεται αναλόγως.

Πληθυσμός 60 τετρανύχων ανά φύλλο προκάλεσε σημαντική ζημιά στη φωτοσύνθεση της μηλιάς 3 ημέρες μετά την τοποθέτηση τους επί του φύλλου. Σε 9 ημέρες πληθυσμός 15 τετρανύχων ανά φύλλο μείωσαν τη φωτοσύνθεση κατά 26%, 30 τετράνυχοι ανά φύλλο κατά 30% και 60 τετράνυχοι ανά φύλλο κατά 43% συγκριτικά με φύλλα χωρίς προσβολή. Η ζημιά από τετράνυχους στη φωτοσύνθεση είναι ανεξάρτητη της εποχής, που επισυμβαίνει, αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία στα φύλλα των λογχοειδών νωρίς την άνοιξη, όταν οι υδατάνθρακες είναι αναγκαίοι για την καρπόδεση των ανθέων και κάθε μείωση της φωτοσυνθέσεως μπορεί να μειώσει σημαντικά τον αριθμό των καρπών.

Οι ποικιλίες της μηλιάς αντιδρούν στην προσβολή των τετράνυχων διαφορετικά. Η μείωση κυμάνθηκε από 0 έως 20% μεταξύ οκτώ ποικιλιών, που δοκιμάσθηκαν. Η μείωση της φωτοσυνθέσεως, που οφείλεται σε προσβολή από τετράνυχους, δε σχετίζεται με την ανατομική δομή του φύλλου. Το θειϊκό ασβέστιο μειώνει τη φωτοσύνθεση σε μεμονωμένα φύλλα. Ο δε Heinicke προσδιόρισε τη φωτοσύνθεση σ' ένα ολόκληρο δένδρο μηλιάς.

Διαπίστωσε ότι επί 5 ημέρες μετά τον ψεκασμό με θειϊκό ασβέστιο η φωτοσύνθεση μειώθηκε κατά 50%. Μετά από το χρονικό αυτό διάστημα άρχισε ν' αυξάνει και αποκαταστάθηκε πλήρως 15 ημέρες μετά από τον αρχικό ψεκασμό. Μετά από δεύτερο ψεκασμό επισυμβαίνει κάποια μικρότερη μείωση για 5 ημέρες και ακολούθως αποκαθίσταται μέσα σε 15 ημέρες. Μεταξύ των γνωστών φυτοφαρμάκων ο βορδιγάλειος πολτός και τα ορυκτέλαια μείωσαν την φωτοσύνθεση των φύλλων των καρποφόρων δένδρων σημαντικά. Η μείωση, που προκλήθηκε από το βορδιγάλειο πολτό, ήταν μικρότερη συγκριτικά μ' εκείνη που προκλήθηκε από τα ορυκτέλαια ή του θειϊκού ασβεστίου.

Οι αντιδιαπνευστικές ουσίες, που έχουν ως βάση το κερί, μειώνουν τη φωτοσύνθεση στη ροδακινιά και στη μηλιά. Επίσης διάφοροι διαφυλλικοί ψεκασμοί επηρεάζουν τη φωτοσύνθεση. Οι ψεκασμοί καλίου (Κ+) επηρεάζουν τη φωτοσύνθεση σημαντικά αμέσως μετά τον ψεκασμό. Η φωτοσύνθεση σ' αυτή την περίπτωση αποκαθίσταται σε χρονικό διάστημα 7 ημερών.

Οι ψεκασμοί με ουρία ασκούν μικρότερη επίδραση επί της φωτοσυνθέσεως, η οποία αποκαθίσταται πολύ γρήγορα, οι ψεκασμοί με Ca(NO3)2 δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση επ' αυτής. Φαίνεται ότι, όταν η αποκατάσταση της φωτοσυνθέσεως είναι δυνατή, αυτό επισυμβαίνει σε χρονικό διάστημα 7 ημερών περίπου.[1]


Βιβλιογραφία

  1. Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997