Ανθοφορία ελιάς
Τα άνθη στην ελιά δηµιουργούνται στις µασχάλες των φύλλων σε βοτρυώδεις ταξιανθίες.Συνήθως σχηµατίζονται από τους βλαστούς της προηγούµενης χρονιάς, αλλά και από λανθάνοντες οφθαλµούς. Τα άνθη είναι µικρά, περίγυρα, κιτρινόλευκα, µε βραχύ κυπελλοειδή κάλυκα. Συνήθως στα άνθη δεν είναι πάντοτε ανεπτυγµένα όλα τα ανθικά µέρη. Τις περισσότερες φορές ατροφεί ο ύπερος και για αυτό τα άνθη θεωρούνται στηµονώδη. Έτσι έχουµε 2 ειδών άνθη: α) τα τέλεια που έχουν ανεπτυγµένα τους στήµονες και τον ύπερο και τα β) τα ατελή που έχουν ανεπτυγµένους µόνο τους στήµονες. Η αναλογία τέλειων και ατελών ανθέων ποικίλει ανάλογα µε την ποικιλία και τις συνθήκες του περιβάλλοντος που επικρατούν κάθε χρονιά. Από τα άνθη της ελιάς παράγονται µεγάλες ποσότητες γύρης. Οι γυρεόκοκκοι µε την βοήθεια του ανέµου διασπείρονται και µεταφέρονται σε µεγάλες αποστάσεις και έτσι µε τον άνεµο προκαλείται η σταυρεπικονίαση, η οποία είναι απαραίτητη σε πολλές ποικιλίες για την καρποφορία. Η διαφοροποίηση και η ανάπτυξη των ανθικών µερών καθώς και η καρπόδεση και η ωρίµανση των καρπών διαρκεί ένα χρόνο. Η δηµιουργεί των ανθοταξιών στην ελιά γίνεται κατά την περίοδο Ιανουαρίου έως αρχές Ιουνίου. Η πλήρης άνθηση στις θερµές περιοχές γίνεται τον Απρίλιο ενώ στις ψύχρες περιοχές γίνεται Μάιο µε Ιούνιο, ανάλογα µε τις καιρικές συνθήκες, την τοποθεσία και την ποικιλία. Είναι πολύ σηµαντικό να γνωρίζουµε την περίοδο διαφοροποίησης και σχηµατισµού των ανθοταξιών για να µπορούµε να κάνουµε σωστά τις κατάλληλες καλλιεργητικές φροντίδες για να εξασφαλίζουµε πλούσια ανθοφορία στο δέντρο. Αυτή η περίοδος είναι πολύ κρίσιµη για το δέντρο γιατί συµπίπτει µε την έναρξη του σχηµατισµού της νέας βλάστησης στο δέντρο. Έτσι την περίοδο αυτή τα θρεπτικά στοιχειά εξαντλούνται εύκολα και αν δεν επέµβουµε µε τις απαραίτητες καλλιεργητικές εργασίες τα δέντρα παρενιαυτοφορούν. Με την εµφάνιση αυτού του φαινοµένου όταν τα δέντρα έχουν υπερβολικά πολλούς καρπούς εξαντλούνται τα αποθέµατα θρεπτικών στοιχείων και δεν σχηµατίζουν νέα βλάστηση και δεν διαφοροποιούν άνθη για την εποµένη χρονιά (Σφακιωτάκης, 1993).
