Καρπός Κοκοφοίνικα

Για τον κοκοφοίνικα (cocos nucifera), αυτό το πασίγνωστο τροπικό φυτό, δεν αναφέρεται συχνά ότι μπορεί να καλλιεργηθεί ή μάλλον να επιβιώσει και στα δικά μας κλίματα με κάποια υποστήριξη. Στους τροπικούς της πατρίδας του ο κοκοφοίνικας φτάνει ακόμη και τα 30 μέτρα ύφος με φύλλα μέχρι και 6 μ. μακριά και είναι ιδιαίτερα χρηστικό φυτό. Οι καρύδες χάρη στην κάψα τους μπορούν να ταξιδέψουν μεγάλες αποστάσεις και να παραμένουν καρπερές. Ο κοκοφοίνικας έχει ανάγκη από ένα μέρος φωτεινό, ζεστό, χωρίς πολύ ήλιο αλλά με πολλή υγρασία, ενώ το χειμώνα χρειάζονται επιπλέον φως. Το χώμα του πρέπει να διατηρείται συνέχεια ελαφρώς υγρό, ενώ από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο έχει ανάγκη από υγρό λίπασμα κάθε 2 βδομάδες. Μην του αλλάζετε συχνά γλάστρα. Οι κοκοφοίνικες δεν ζουν πολύ στις δικές μας περιοχές, γιατί ο φλοιός που περιβάλλει την καρύδα δεν μπορεί εδώ να σαπίσει τόσο γρήγορα όσο στο ζεστό τροπικό δάσος, σκληραίνει κι έτσι εμποδίζει το δέντρο στην ανάπτυξη του. Επιπλέον δεν διαθέτουμε το φως των τροπικών. Ο πολλαπλασιασμός με τις καρύδες είναι δύσκολος. Στο φυσικό του περιβάλλον, το φυτό προτιμά περιοχές με αμμώδες χώμα, ήλιο, έντονες βροχοπτώσεις και υψηλή υγρασία, συνθήκες που συναντώνται σε τροπικές παράκτιες περιοχές. Το φυτό αντέχει τους δυνατούς ανέμους και την αλατότητα. Χάρη στις καρύδες του, οι οποίες επιπλέουν στη θάλασσα και μπορούν να παραμείνουν εκεί για πολλούς μήνες χωρίς να χάσουν την ικανότηττα βλάστησής τους, το φυτό έχει εξαπλωθεί στις περισσότερες τρπικές περιοχές. Στην εξάπλωσή του έχει συμβάλει και ο άνθρωπος, ο οποίος μετέφερε το φυτό κατά τις μετακινήσεις του στα ωκεάνια νησιά. Ο τόπος προέλευσής του ίσως ίναι η Ινδία ή η Νοτιοανατολική Ασία. Το φυτό καρποφορεί μετά από 7 χρόνια και είναι μακρόβιο. Ανθίζει κάθε μήνα και οι καρύδες ωριμάζουν σε 1 χρόνο, οπότε και πέφτουν. Ένα δέντορ μπορεί να παραγάγει έως και 100 καρύδς το χρόνο. Υπάρχουν μερικά συγγενικά είδη με παρόμοια κατασκευή και καρπούς με τον κοκοφοίνικα ανθεκτικότερα στο κρύο που μπορούν να καλλιεργηθούν ως καλωπιστικά έξω, όπως ο syagrus romanzoffiana και ο μαδασκαριανός bekkariophoenix alfredii, Εντούτοις οι καρποί τους συνήθως δεν τρώγονται.