Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καλλιέργεια τριανταφυλλιάς"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Γραμμή 24: Γραμμή 24:
  
 
{{{top_heading|==}}}Άρδευση{{{top_heading|==}}}
 
{{{top_heading|==}}}Άρδευση{{{top_heading|==}}}
 +
Τις πρώτες τρεις εβδομάδες μετά τη [[Φύτευση τριανταφυλλιάς|φύτευση]] στο [[Θερμοκήπια|θερμοκήπιο]], θα πρέπει να γίνονται συχνά ποτίσματα και η σχετική υγρασία στο χώρο του θερμοκηπίου να είναι αυτό το διάστημα 90%. Αφού περάσει το χρονικό διάστημα των τριών πρώτων εβδομάδων , μειώνονται τα ποτίσματα , αυξάνεται η [[Κλιματικές συνθήκες τριανταφυλλιάς|θερμοκρασία]] και η σχετική υγρασία διατηρείται στο 70%. Το [[Τριανταφυλλιά|φυτό]] έχει ανάγκη από 15-50 m<sup>3</sup> νερό / στρέμμα / εβδομάδα ανάλογα με την [[Ποικιλίες τριανταφυλλιάς|ποικιλία]] και την εποχή του έτους. Τους καλοκαιρινούς μήνες ( Ιούνιο-Ιούλιο ) για να γίνει έκπλυση του εδάφους από τα [[Αλατούχα εδάφη|άλατα]], μεγιστοποιείται η δόση άρδευσης (60 m<sup>3</sup> στρέμμα).
  
 +
Ο [[Τύποι εδαφών|τύπος του εδάφους]] καθορίζει το εύρος της δόσης άρδευσης. Έτσι σε ένα [[Αμμώδη εδάφη|αμμώδες έδαφος]], χορηγούνται οι ίδιες ποσότητες νερού που δίνονται και σε ένα [[Αργιλώδη εδάφη|αργιλώδες έδαφος]], όμως τα ποτίσματα γίνονται συχνότερα και σε μικρότερες δόσεις. Θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα η συχνότητα των αρδεύσεων και η δόση εφαρμογής ώστε το έδαφος να έχει την απαιτούμενη ποσότητα νερού χωρίς αυτό να κλείνει τους πόρους και να πλημμυρίζει την επιφάνεια του εδάφους.
 +
 +
Για την άρδευση χρησιμοποιούνται κυρίως οι [[Εκτοξευτήρες χαμηλού ύψους σε θερμοκήπια|μικροεκτοξευτήρες]] μεγάλης παροχής (120 It / h και άνω). Επειδή το έδαφος έχει πολύ καλή στράγγιση , η [[Μέθοδος στάγδην σε θερμοκήπια|άρδευση με σταγόνες]] δεν ενδείκνυται λόγω της απώλειας του νερού από βαθιά διήθηση. Η ποιότητα του νερού θα πρέπει να είναι καλή. Η ηλεκτρική αγωγιμότητα θα πρέπει να είναι μικρότερη από 250x10<sup>6</sup> mmhoos / cm στους 25<sup>0</sup>C , ο βαθμός [[Αλκαλιωμένα εδάφη|αλκαλίωσης]] μικρότερος από 10 (σχέση SAR) και περιεκτικότητα σε χλώριο όσο το δυνατόν μικρότερη (<50 ppm) λόγω ευαισθησίας της [[Καλλιέργεια τριανταφυλλιάς|καλλιέργειας]] στα χλωροϊόντα. Επίσης η καλλιέργεια είναι ευαίσθητη και στα διττανθρακικά άλατα (<3 meq/I). Μερική και εποχιακή λύση του προβλήματος μπορεί να γίνει με τη χρήση του βρόχινου νερού των υδρορροών, όταν το νερό βρίσκεται στα όρια καταλληλότητας.<ref name="Καλλιέργεια τριανταφυλλιάς"/>
  
 
{{{top_heading|==}}}Λίπανση{{{top_heading|==}}}
 
{{{top_heading|==}}}Λίπανση{{{top_heading|==}}}

Αναθεώρηση της 11:03, 10 Φεβρουαρίου 2016

Προετοιμασία εδάφους

Η σωστή προετοιμασία του εδάφους αποτελεί βασική προϋπόθεση για την σωστή καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς. Η εγκατάσταση αποστραγγιστικού δικτύου που θα συμβάλλει στην καλή στράγγιση του εδάφους είναι αναγκαία για την καλλιέργειά της. Η τριανταφυλλιά είναι πολυετής καλλιέργεια και δεν υπάρχουν περιθώρια αποπλύσεων για την απομάκρυνση των αλάτων.

Για να πετύχουμε καλή δομή στο έδαφος και εξασφάλιση των φυσικών του ιδιοτήτων , γίνεται αρχικά βαθιά άροση , σε βάθος 20-25 cm και αναπλάθεται το έδαφος με προσθήκη 40-70% οργανικής ουσίας και αδρανών συστατικών (άμμου ή ελαφρόπετρας) , ώστε η τελική μηχανική σύσταση του εδάφους να έχει περίπου 50% άμμο, 10-15% ιλύ, 15-20% άργιλλο και 10-20% οργανική ουσία. Η κοπριά χρησιμοποιείτο μέχρι σήμερα σαν την σπουδαιότερη μορφή οργανικής ουσίας. Λόγω του υψηλού κόστους της, αντικαταστάθηκε από άλλες μορφές οργανικών ουσιών όπως η τύρφη, τα στέμφυλλα, τα φύλλα ελιάς, το πυρηνόξυλο κ.τ.λ. Από τα συστατικά, αυτή που χρησιμοποιείται σαν βελτιωτικό εδάφους είναι η ποταμίσια άμμος.

Κατά τη διαδικασία ανάπλασης του εδάφους θα πρέπει να προστεθούν σε αυτό ανόργανα λιπάσματα μετά από προηγούμενη ανάλυση του εδάφους. Κατά την βασική λίπανση σκορπίζονται στο έδαφος και ενσωματώνονται σε αυτό με όργωμα και συνήθως είναι 150 - 200kg υπερφωσφορικό και 50 kg θειικό κάλι.

Για την προστασία της καλλιέργειας από παθογόνα εδάφους θα πρέπει να γίνεται απολύμανση του. Οι τρόποι απολύμανσης που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι η απολύμανση με ατμό και η απολύμανση με χημικές ουσίες (βρωμιούχο μεθύλιο, Vapam κ.τ.λ.). Η απολύμανση με ατμό είναι αποτελεσματικότερη αλλά και η ακριβότερη μέθοδος. Στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί βρωμιούχο μεθύλιο , η δοσολογία είναι 70-80 gr/στρέμμα.[1]

Φύτευση

Η φύτευση της τριανταφυλλιάς μέσα στο θερμοκήπιο γίνεται σε μονές ή διπλές γραμμές με πυκνότητα 7-9 φυτά ανά τετραγωνικό μέτρο. Μεγάλη σημασία έχει το γεγονός ότι η πυκνότητα φύτευσης μπορεί να διαφέρει σε κάθε περίπτωση ανάλογα με τη ζωηρότητα της ποικιλίας, με τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής και ανάλογα με το σύστημα καλλιέργειας.Ο σωστός προσανατολισμός των γραμμών φύτευσης είναι Βορράς- Νότος και ιδίως όταν η περιοχή δεν δέχεται πολύ ηλιοφάνεια.

Αν η φύτευση γίνει σε μονές γραμμές , η απόσταση μεταξύ των γραμμών είναι 1,60m και μεταξύ των φυτών πάνω στην ίδια γραμμή είναι 12-15cm. Στις διπλές γραμμές, το πλάτος του διαδρόμου είναι 1,20m και η απόσταση μεταξύ των φυτών πάνω στην γραμμή, είναι 35-40 cm. Έτσι έχουμε ορθολογικότερη εκμετάλλευση του χώρου στο θερμοκήπιο και δυνατότητα μηχανοποιήσης ορισμένων καλλιεργητικών φροντίδων.

Για την τριανταφυλλιά , η καταλληλότερη εποχή φύτευσης είναι χειμώνας ή νωρίς την άνοιξη ώστε να δοθεί το απαιτούμενο χρονικό περιθώριο στα φυτά να αναπτυχθούν πριν από τις αυξημένες θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Η διατήρηση των φυτών της τριανταφυλλιάς στο ψυγείο μέχρι την φύτευσή τους είναι εφικτή αν γίνει σε θερμοκρασία 20C και τα φυτά είναι συσκευασμένα σε χαρτοκιβώτια που έχουν σφραγισθεί με χαρτί πολυαιθυλενίου. Στην περίπτωση που είναι εμβολιασμένα στα υποκείμενα Rosa indica ή Rosa manetti, τα φυτά θα πρέπει να φυτευτούν αμέσως μετά την παραλαβή τους ή σε διάστημα λίγων ημερών, γιατί αν αποθηκευτούν περισσότερο από ένα μήνα, οι πιθανότητες να πιάσουν είναι λίγες.

Προτού ξεκινήσει η φύτευση θα πρέπει από το φυτό να αφαιρεθούν βλαστοί και ρίζες που έχουν καταστραφεί ή δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Στα αδύνατα φυτά, κλαδεύουμε όλα τα κλαδιά που προέρχονται από το εμβόλιο σε ύψος 15-16 cm από το σημείο εμβολιασμού. Στα ζωηρότερα φυτά , κλαδεύουμε σε ύψος 18-20 cm. Το τακούνι που βρίσκεται πάνω από το σημείο εμβολιασμού παραμένει. Στα ζωηρά φυτά γίνεται κλάδεμα των ριζών σε μήκος 10-15 cm (από το κατώτερο άκρο του υποκειμένου), ενώ στα πιο αδύνατα φυτά γίνεται πιο αυστηρό κλάδεμα. Στη συνέχεια καλό είναι να γίνεται εμβάπτιση των ριζών για 2-3 ώρες σε μυκητοκτόνο διάλυμα ευρέως φάσματος , καθώς και σε νηματοδοκτόνο εάν το υποκείμενο είναι το indica major.

Ακολουθεί το άνοιγμα των αυλακιών φύτευσης που τους δίνεται πλάτος και βάθος 30-40 cm και τοποθετούνται τα φυτά με τέτοιο τρόπο , που το σημείο εμβολιασμού να είναι 4-5cm πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτό γίνεται για να αφαιρούνται εύκολα οι βλαστοί που βγαίνουν από το υποκείμενο. Σε περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος παγετού , τότε το σημείο εμβολιασμού θα πρέπει να βρίσκεται 3-5 cm κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτό βέβαια εγκυμονεί κινδύνους μόλυνσης από τα διάφορα παράσιτα του εδάφους. Οι ρίζες καλύπτονται με χώμα που πιέζεται καλά με το πόδι και ακολουθεί άρδευση με άφθονο νερό.[1]

Καταπολέμηση ζιζανίων

Άρδευση

Τις πρώτες τρεις εβδομάδες μετά τη φύτευση στο θερμοκήπιο, θα πρέπει να γίνονται συχνά ποτίσματα και η σχετική υγρασία στο χώρο του θερμοκηπίου να είναι αυτό το διάστημα 90%. Αφού περάσει το χρονικό διάστημα των τριών πρώτων εβδομάδων , μειώνονται τα ποτίσματα , αυξάνεται η θερμοκρασία και η σχετική υγρασία διατηρείται στο 70%. Το φυτό έχει ανάγκη από 15-50 m3 νερό / στρέμμα / εβδομάδα ανάλογα με την ποικιλία και την εποχή του έτους. Τους καλοκαιρινούς μήνες ( Ιούνιο-Ιούλιο ) για να γίνει έκπλυση του εδάφους από τα άλατα, μεγιστοποιείται η δόση άρδευσης (60 m3 στρέμμα).

Ο τύπος του εδάφους καθορίζει το εύρος της δόσης άρδευσης. Έτσι σε ένα αμμώδες έδαφος, χορηγούνται οι ίδιες ποσότητες νερού που δίνονται και σε ένα αργιλώδες έδαφος, όμως τα ποτίσματα γίνονται συχνότερα και σε μικρότερες δόσεις. Θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα η συχνότητα των αρδεύσεων και η δόση εφαρμογής ώστε το έδαφος να έχει την απαιτούμενη ποσότητα νερού χωρίς αυτό να κλείνει τους πόρους και να πλημμυρίζει την επιφάνεια του εδάφους.

Για την άρδευση χρησιμοποιούνται κυρίως οι μικροεκτοξευτήρες μεγάλης παροχής (120 It / h και άνω). Επειδή το έδαφος έχει πολύ καλή στράγγιση , η άρδευση με σταγόνες δεν ενδείκνυται λόγω της απώλειας του νερού από βαθιά διήθηση. Η ποιότητα του νερού θα πρέπει να είναι καλή. Η ηλεκτρική αγωγιμότητα θα πρέπει να είναι μικρότερη από 250x106 mmhoos / cm στους 250C , ο βαθμός αλκαλίωσης μικρότερος από 10 (σχέση SAR) και περιεκτικότητα σε χλώριο όσο το δυνατόν μικρότερη (<50 ppm) λόγω ευαισθησίας της καλλιέργειας στα χλωροϊόντα. Επίσης η καλλιέργεια είναι ευαίσθητη και στα διττανθρακικά άλατα (<3 meq/I). Μερική και εποχιακή λύση του προβλήματος μπορεί να γίνει με τη χρήση του βρόχινου νερού των υδρορροών, όταν το νερό βρίσκεται στα όρια καταλληλότητας.[1]

Λίπανση

Κλάδεμα

Συγκομιδή

Σχετικές σελίδες


Βιβλιογραφία

  1. 1,0 1,1 1,2 "Εγκατάσταση θερμοκηπίου καλλιέργειας τρινταφυλλιάς με χρήση γεωθερμικής ενέργειας σε συνδυασμό με υπαίθρια καλλιέργεια σπαραγγιών", πτυχιακή μελέτη του φοιτητή Σταύρου Μαντζουράνη, Καβάλα 2002.