Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Γενικά Στοιχεία Κοκοφοίνικα"
(Νέα σελίδα με 'Ο κοκοφοίνικας είναι από πολύ παλιά η πιο σημαντική καλλιέργεια ακροδρύων στην υφήλιο και χ...') |
|||
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο κοκοφοίνικας είναι από πολύ παλιά η πιο σημαντική καλλιέργεια ακροδρύων στην υφήλιο και χρησιμεύει κυρίως για την παραγωγή του φοινικέλαιου. Πιστεύεται ότι κατάγεται από τα νησιά του Μαλαισιανού αρχιπελάγους ή από την κεντρική Αμερική. Καλλιεργείται συστηματικά στις Φιλλιπίνες, στην Ινδία, Ινδονησία, Σρι Λάνκα, σε πολύ περιορισμένη έκταση στη Φλόριδα και Χαβάη των Η.Π.Α. και στο Πουέρτο Ρίκο. Στην Ελλάδα | + | Ο [[κοκοφοίνικας]]<ref name="Κοκοφοίνικας"/> είναι από πολύ παλιά η πιο σημαντική καλλιέργεια [[Ακρόδρυα |ακροδρύων]] στην υφήλιο και χρησιμεύει κυρίως για την παραγωγή του φοινικέλαιου. Πιστεύεται ότι κατάγεται από τα νησιά του Μαλαισιανού αρχιπελάγους ή από την κεντρική Αμερική. [[Καλλιέργεια Κοκοφοίνικα |Καλλιεργείται]] συστηματικά στις Φιλλιπίνες, στην Ινδία, στην Ινδονησία, στη Σρι Λάνκα, σε πολύ περιορισμένη έκταση στη Φλόριδα και στη Χαβάη των Η.Π.Α. καθώς και στο Πουέρτο Ρίκο. Στην Ελλάδα συναντάται ως καλλωπιστικό [[κατάλογος φυτών |φυτό]]. |
| − | Ο καρπός είναι δρύπη. Το ξυλοποιημένο κέλυφος είναι το εσωτερικό στρώμα του ώριμου ωοθητικού τοιχώματος του καρπού το ενδοκάρπιο. Εξωτερικά αυτού | + | |
| + | Ο [[Καρπός Κοκοφοίνικα |καρπός]] είναι δρύπη. Το ξυλοποιημένο κέλυφος είναι το εσωτερικό στρώμα του ώριμου ωοθητικού τοιχώματος του καρπού, το ενδοκάρπιο. Εξωτερικά αυτού απαντάται ο φλοιός (εξωκάρπιο και μεσοκάρπιο), ο οποίος απομακρύνεται μετά τη συλλογή των καρπών. Εσωτερικά δε του ενδοκαρπίου απαντάται το αληθινό σπέρμα, το οποίο περιβάλλεται από λεπτό σποροπερίβλημα, χρώματος καφετί. Η λευκή σάρκα του καρπού αποτελεί μέρος του ενδοσπέρμιου (τροφικός αποθηκευτικός ιστός). Το δε γάλα του καρπού αποτελεί επίσης μέρος του ενδοσπερμίου σε υγρά μορφή. Το μικροσκοπικό έμβρυο απαντάται στο εσωτερικό του ενδοσπερμίου και μάλιστα προς το σημείο, που ο καρπός προσκολλάται στο φυτό. Το εδώδιμο μέρος του καρπού είναι το λευκό ενδοσπέρμιο, το οποίο τρώγεται νωπό, όπως επίσης και το γάλα. Μεγαλύτερη όμως σημασία έχει το αποξηραμένο ενδοσπέρμιο, γνωστό στο εμπόριο ως "κόπρα", απ' όπου εξάγεται το φοινικέλαιο το πιο ευρέως χρησιμοποιημένο φυτικό έλαιο μετά το σογέλαιο. Η περιεκτικότητα του ενδοσπερμίου του καρπού σε λάδι επί νωπού βάρους ανέρχεται σε 35-50%. Το αποξηραμμένο ενδοσπέρμιο μπορεί να συντηρηθεί σε ψυγείο σε θερμοκρασία κάτω από 10<sup>0</sup>C για αρκετούς μήνες. Το υπόλειμμα του αποξηραμένου ενδοσπέρμιου, μετά την εξαγωγή του ελαίου, αλέθεται σε μύλο και αποτελεί τροφή για τις [[βοοειδή |αγελάδες]], πλούσια σε πρωτεΐνες. | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Κοκοφοίνικας"> Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001. </ref> | ||
| + | <references> | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:06, 6 Ιουνίου 2016
Ο κοκοφοίνικας[1] είναι από πολύ παλιά η πιο σημαντική καλλιέργεια ακροδρύων στην υφήλιο και χρησιμεύει κυρίως για την παραγωγή του φοινικέλαιου. Πιστεύεται ότι κατάγεται από τα νησιά του Μαλαισιανού αρχιπελάγους ή από την κεντρική Αμερική. Καλλιεργείται συστηματικά στις Φιλλιπίνες, στην Ινδία, στην Ινδονησία, στη Σρι Λάνκα, σε πολύ περιορισμένη έκταση στη Φλόριδα και στη Χαβάη των Η.Π.Α. καθώς και στο Πουέρτο Ρίκο. Στην Ελλάδα συναντάται ως καλλωπιστικό φυτό.
Ο καρπός είναι δρύπη. Το ξυλοποιημένο κέλυφος είναι το εσωτερικό στρώμα του ώριμου ωοθητικού τοιχώματος του καρπού, το ενδοκάρπιο. Εξωτερικά αυτού απαντάται ο φλοιός (εξωκάρπιο και μεσοκάρπιο), ο οποίος απομακρύνεται μετά τη συλλογή των καρπών. Εσωτερικά δε του ενδοκαρπίου απαντάται το αληθινό σπέρμα, το οποίο περιβάλλεται από λεπτό σποροπερίβλημα, χρώματος καφετί. Η λευκή σάρκα του καρπού αποτελεί μέρος του ενδοσπέρμιου (τροφικός αποθηκευτικός ιστός). Το δε γάλα του καρπού αποτελεί επίσης μέρος του ενδοσπερμίου σε υγρά μορφή. Το μικροσκοπικό έμβρυο απαντάται στο εσωτερικό του ενδοσπερμίου και μάλιστα προς το σημείο, που ο καρπός προσκολλάται στο φυτό. Το εδώδιμο μέρος του καρπού είναι το λευκό ενδοσπέρμιο, το οποίο τρώγεται νωπό, όπως επίσης και το γάλα. Μεγαλύτερη όμως σημασία έχει το αποξηραμένο ενδοσπέρμιο, γνωστό στο εμπόριο ως "κόπρα", απ' όπου εξάγεται το φοινικέλαιο το πιο ευρέως χρησιμοποιημένο φυτικό έλαιο μετά το σογέλαιο. Η περιεκτικότητα του ενδοσπερμίου του καρπού σε λάδι επί νωπού βάρους ανέρχεται σε 35-50%. Το αποξηραμμένο ενδοσπέρμιο μπορεί να συντηρηθεί σε ψυγείο σε θερμοκρασία κάτω από 100C για αρκετούς μήνες. Το υπόλειμμα του αποξηραμένου ενδοσπέρμιου, μετά την εξαγωγή του ελαίου, αλέθεται σε μύλο και αποτελεί τροφή για τις αγελάδες, πλούσια σε πρωτεΐνες.
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.
