Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Βοτανικά χαρακτηριστικά Κοκοφοίνικα"
(Νέα σελίδα με 'Ο κοκοφοίνικας ανήκει στην οικογένεια Palmae και το επιστημονικό του όνομα είναι Cocos nucifera L. Είν...') |
|||
(Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
− | Ο κοκοφοίνικας ανήκει στην οικογένεια Palmae και το επιστημονικό του όνομα είναι Cocos nucifera L. Είναι δένδρο μεγάλου ύψους (15-35 μέτρα), μονοκοτυλήδονο, αειθαλές, με μεγάλη καλλωπιστική αξία. Ο κορμός του είναι εύκαμπτος και φέρει στην κορυφή μια στεφάνη από φύλλα. Τα φύλλα του έχουν μήκος 6 μέτρα και το καθένα αποτελείται από 100 περίπου αντίθετα φυλλάρια. Το αυξανόμενο σημείο (μερίστωμα) στο κέντρο της στεφάνης παράγει νέα φύλλα και άνθη. Το αυξανόμενο σημείο αποτελεί και τον μοναδικόν οφθαλμό στο φυτό, το οποίο αν καταστραφεί, θα ακολουθήσει και η ξήρανση του φυτού. Το αυξανόμενο αυτό σημείο ονομάζεται καρδιά του φυτού, είναι πολύ θρεπτικό και νόστιμο, μοιάζει με την καρδιά της αγκινάρας και αποτελεί πολύτιμο προϊόν. Σε κάποιες περιοχές της υφηλίου καλλιεργείται αποκλειστικά για το σκοπό αυτό, ανεξάρτητα αν το φυτό θα ξεραθεί. | + | Ο [[κοκοφοίνικας]] ανήκει στην οικογένεια Palmae και το επιστημονικό του όνομα είναι Cocos nucifera L. Είναι δένδρο μεγάλου ύψους (15-35 μέτρα), μονοκοτυλήδονο, αειθαλές, με μεγάλη καλλωπιστική αξία. Ο κορμός του είναι εύκαμπτος και φέρει στην κορυφή μια στεφάνη από φύλλα. Τα φύλλα του έχουν μήκος 6 μέτρα και το καθένα αποτελείται από 100 περίπου αντίθετα φυλλάρια. Το αυξανόμενο σημείο (μερίστωμα) στο κέντρο της στεφάνης παράγει νέα φύλλα και άνθη. Το αυξανόμενο σημείο αποτελεί και τον μοναδικόν οφθαλμό στο φυτό, το οποίο αν καταστραφεί, θα ακολουθήσει και η ξήρανση του φυτού. Το αυξανόμενο αυτό σημείο ονομάζεται καρδιά του φυτού, είναι πολύ θρεπτικό και νόστιμο, μοιάζει με την καρδιά της αγκινάρας και αποτελεί πολύτιμο προϊόν. Σε κάποιες περιοχές της υφηλίου καλλιεργείται αποκλειστικά για το σκοπό αυτό, ανεξάρτητα αν το [[κατάλογος φυτών |φυτό]] θα ξεραθεί. Τα άνθη παράγονται σε ανακλαδούμενες ταξιανθίες, που εκπτύσσονται στη μασχάλη των φύλλων. Κατά μήκος κάθε διακλάδωσης σχηματίζονται πολλά αρσενικά άνθη προς την κορυφή και μόνο ένα σφαιρικό άνθος προς τη βάση, σπάνια δε περισσότερα του ενός. Μερικές ταξιανθίες, ιδιαίτερα στα νεαρά δένδρα, σχηματίζουν μόνον αρσενικά άνθη. Μερικές φορές οι κύριες διακλαδώσεις της ταξιανθίας σχηματίζουν δευτερεύουσες διακλαδώσεις, που παράγουν μόνον αρσενικά άνθη. |
− | Τα άνθη παράγονται σε ανακλαδούμενες ταξιανθίες, που εκπτύσσονται στη μασχάλη των φύλλων. Κατά μήκος κάθε διακλάδωσης σχηματίζονται πολλά αρσενικά άνθη προς την κορυφή και μόνο ένα σφαιρικό άνθος προς τη βάση, σπάνια δε περισσότερα του ενός. Μερικές ταξιανθίες, ιδιαίτερα στα νεαρά δένδρα, σχηματίζουν μόνον αρσενικά άνθη. Μερικές φορές οι κύριες διακλαδώσεις της ταξιανθίας σχηματίζουν δευτερεύουσες διακλαδώσεις, που παράγουν μόνον αρσενικά άνθη. | + | |
− | Τα αρσενικά άνθη είναι μικρά σε μέγεθος και αποτελούνται από το περιάνθιο, την υποτυπώδη ωοθήκη και έξι στήμονες που παράγουν μεγάλη ποσότητα γύρης. Τα θηλυκά άνθη είναι πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος από τ' αρσενικά. Το εξαμερές περιάνθιο περικλείει πλήρως την ωοθήκη, η οποία έχει μικρό μέγεθος και περιέχει τρεις σπερματοβλάστες από τις οποίες οι δυο εκφυλίζονται. Τα άνθη είναι επιδεκτά γονιμοποιήσεως για 2-3 ημέρες, τούτου εξαρτωμένου και από τις κλιματικές συνθήκες. Κάθε ταξιανθία έχει περισσότερα από 100 άνθη, από τα οποία συνήθως μόνο τα 30 καρποδένουν. Η παραγωγή κρίνεται ικανοποιητική όταν κάθε ταξικαρπία φέρει 10-12 καρπούς κατά το στάδιο της ωριμάσεως τους. Ο καρπός είναι δρύπη και αποτελείται από το φλοιό, το ξυλώδες ενδοκάρπιο, το ενδοσπέρμιο, πάχους 1.5cm περίπου, το οποίο σχηματίζει κοιλότητα που είναι μερικώς γεμάτη με γάλα. | + | Τα αρσενικά άνθη είναι μικρά σε μέγεθος και αποτελούνται από το περιάνθιο, την υποτυπώδη ωοθήκη και έξι στήμονες που παράγουν μεγάλη ποσότητα [[γύρη |γύρης]]. Τα θηλυκά άνθη είναι πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος από τ' αρσενικά. Το εξαμερές περιάνθιο περικλείει πλήρως την ωοθήκη, η οποία έχει μικρό μέγεθος και περιέχει τρεις σπερματοβλάστες από τις οποίες οι δυο εκφυλίζονται. Τα άνθη είναι επιδεκτά γονιμοποιήσεως για 2-3 ημέρες, τούτου εξαρτωμένου και από τις κλιματικές συνθήκες. Κάθε ταξιανθία έχει περισσότερα από 100 άνθη, από τα οποία συνήθως μόνο τα 30 καρποδένουν. Η παραγωγή κρίνεται ικανοποιητική όταν κάθε ταξικαρπία φέρει 10-12 καρπούς κατά το στάδιο της ωριμάσεως τους. Ο [[Καρπός Κοκοφοίνικα |καρπός]] είναι δρύπη και αποτελείται από το φλοιό, το ξυλώδες ενδοκάρπιο, το ενδοσπέρμιο, πάχους 1.5cm περίπου, το οποίο σχηματίζει κοιλότητα που είναι μερικώς γεμάτη με γάλα.<ref name="Κοκοφοίνικας"/> |
+ | |||
+ | ==Βιβλιογραφία== | ||
+ | |||
+ | <references> | ||
+ | |||
+ | <ref name="Κοκοφοίνικας"> Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001. </ref> | ||
+ | |||
+ | <references> | ||
+ | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
+ | __NOTOC__ |
Τελευταία αναθεώρηση της 09:51, 9 Ιουνίου 2016
Ο κοκοφοίνικας ανήκει στην οικογένεια Palmae και το επιστημονικό του όνομα είναι Cocos nucifera L. Είναι δένδρο μεγάλου ύψους (15-35 μέτρα), μονοκοτυλήδονο, αειθαλές, με μεγάλη καλλωπιστική αξία. Ο κορμός του είναι εύκαμπτος και φέρει στην κορυφή μια στεφάνη από φύλλα. Τα φύλλα του έχουν μήκος 6 μέτρα και το καθένα αποτελείται από 100 περίπου αντίθετα φυλλάρια. Το αυξανόμενο σημείο (μερίστωμα) στο κέντρο της στεφάνης παράγει νέα φύλλα και άνθη. Το αυξανόμενο σημείο αποτελεί και τον μοναδικόν οφθαλμό στο φυτό, το οποίο αν καταστραφεί, θα ακολουθήσει και η ξήρανση του φυτού. Το αυξανόμενο αυτό σημείο ονομάζεται καρδιά του φυτού, είναι πολύ θρεπτικό και νόστιμο, μοιάζει με την καρδιά της αγκινάρας και αποτελεί πολύτιμο προϊόν. Σε κάποιες περιοχές της υφηλίου καλλιεργείται αποκλειστικά για το σκοπό αυτό, ανεξάρτητα αν το φυτό θα ξεραθεί. Τα άνθη παράγονται σε ανακλαδούμενες ταξιανθίες, που εκπτύσσονται στη μασχάλη των φύλλων. Κατά μήκος κάθε διακλάδωσης σχηματίζονται πολλά αρσενικά άνθη προς την κορυφή και μόνο ένα σφαιρικό άνθος προς τη βάση, σπάνια δε περισσότερα του ενός. Μερικές ταξιανθίες, ιδιαίτερα στα νεαρά δένδρα, σχηματίζουν μόνον αρσενικά άνθη. Μερικές φορές οι κύριες διακλαδώσεις της ταξιανθίας σχηματίζουν δευτερεύουσες διακλαδώσεις, που παράγουν μόνον αρσενικά άνθη.
Τα αρσενικά άνθη είναι μικρά σε μέγεθος και αποτελούνται από το περιάνθιο, την υποτυπώδη ωοθήκη και έξι στήμονες που παράγουν μεγάλη ποσότητα γύρης. Τα θηλυκά άνθη είναι πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος από τ' αρσενικά. Το εξαμερές περιάνθιο περικλείει πλήρως την ωοθήκη, η οποία έχει μικρό μέγεθος και περιέχει τρεις σπερματοβλάστες από τις οποίες οι δυο εκφυλίζονται. Τα άνθη είναι επιδεκτά γονιμοποιήσεως για 2-3 ημέρες, τούτου εξαρτωμένου και από τις κλιματικές συνθήκες. Κάθε ταξιανθία έχει περισσότερα από 100 άνθη, από τα οποία συνήθως μόνο τα 30 καρποδένουν. Η παραγωγή κρίνεται ικανοποιητική όταν κάθε ταξικαρπία φέρει 10-12 καρπούς κατά το στάδιο της ωριμάσεως τους. Ο καρπός είναι δρύπη και αποτελείται από το φλοιό, το ξυλώδες ενδοκάρπιο, το ενδοσπέρμιο, πάχους 1.5cm περίπου, το οποίο σχηματίζει κοιλότητα που είναι μερικώς γεμάτη με γάλα.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.