Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Επίδραση της υγρασίας νερού"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η υγρασία επιδρά σημαντικά στη στοιχειακή σύνθεση των φύλλων. Η επίδραση αυτή μπορεί να είναι θετική χωρίς να αποκλείεται και η αρνητική δράση, π.χ. προσθήκη νερού κατά την άρδευση αυξάνει την περιεκτικότητα του [[Κάλιο|καλίου]] στα φύλλα της [[Ροδακινιά|ροδακινιάς]], ενώ ανεπαρκής άρδευση μειώνει το κάλιο. Επίσης, στη κερασιά η άρδευση αύξησε την περιεκτικότητα των φύλλων σε [[Νάτριο|νάτριο]], [[Ασβέστιο|ασβέστιο]], [[Μαγνήσιο|μαγνήσιο]] και [[Αργίλιο|αργίλιο]]. | + | Η υγρασία επιδρά σημαντικά στη στοιχειακή σύνθεση των φύλλων. Η επίδραση αυτή μπορεί να είναι θετική χωρίς να αποκλείεται και η αρνητική δράση, π.χ. προσθήκη νερού κατά την [[Μέθοδοι άρδευσης σε καλλιέργειες ανοιχτού τύπου|άρδευση]] αυξάνει την περιεκτικότητα του [[Κάλιο|καλίου]] στα φύλλα της [[Ροδακινιά|ροδακινιάς]], ενώ ανεπαρκής άρδευση μειώνει το κάλιο. Επίσης, στη [[Κερασιά|κερασιά]] η άρδευση αύξησε την περιεκτικότητα των φύλλων σε [[Νάτριο|νάτριο]], [[Ασβέστιο|ασβέστιο]], [[Μαγνήσιο|μαγνήσιο]] και [[Αργίλιο|αργίλιο]]. |
| + | |||
Η αύξηση της διαθέσιμης υγρασίας πάνω από το επίπεδο του σημείου μάρανσης μέχρι και της υδατοϊκανότητας, που αποτελεί το συνολικό εύρος του διαθέσιμου νερού για τα φυτά, επιδρά κατά κανόνα θετικά στην περιεκτικότητα των [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών]] στα φύλλα. Όμως, η ενίσχυση της πρόσληψης των θρεπτικών από την παρουσία στο [[Εδαφολογία|έδαφος]] ενός ευνοϊκού επιπέδου νερού μπορεί ωστόσο να εξουδετερωθεί από την αύξηση της παραγωγής [[Βιομάζα και εφαρμογές της|βιομάζας]] σε σημείο ώστε να λειτουργήσει το φαινόμενο της αραίωσης των θρεπτικών, με κατάληξη τη μείωση της περιεκτικότητας τους στα φύλλα. Επομένως, το συμπέρασμα, ως προς την επίδραση του νερού στην περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα μπορεί να είναι θετική ή αρνητική ή ακόμη και ουδέτερη. Αυτό εξαρτάται από το επίπεδο του νερού στο έδαφος, τα είδη των θρεπτικών και το επίπεδο της διαθεσιμότητας κατά το στάδιο ανάπτυξης του [[Κατάλογος φυτών|φυτού]]. | Η αύξηση της διαθέσιμης υγρασίας πάνω από το επίπεδο του σημείου μάρανσης μέχρι και της υδατοϊκανότητας, που αποτελεί το συνολικό εύρος του διαθέσιμου νερού για τα φυτά, επιδρά κατά κανόνα θετικά στην περιεκτικότητα των [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών]] στα φύλλα. Όμως, η ενίσχυση της πρόσληψης των θρεπτικών από την παρουσία στο [[Εδαφολογία|έδαφος]] ενός ευνοϊκού επιπέδου νερού μπορεί ωστόσο να εξουδετερωθεί από την αύξηση της παραγωγής [[Βιομάζα και εφαρμογές της|βιομάζας]] σε σημείο ώστε να λειτουργήσει το φαινόμενο της αραίωσης των θρεπτικών, με κατάληξη τη μείωση της περιεκτικότητας τους στα φύλλα. Επομένως, το συμπέρασμα, ως προς την επίδραση του νερού στην περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα μπορεί να είναι θετική ή αρνητική ή ακόμη και ουδέτερη. Αυτό εξαρτάται από το επίπεδο του νερού στο έδαφος, τα είδη των θρεπτικών και το επίπεδο της διαθεσιμότητας κατά το στάδιο ανάπτυξης του [[Κατάλογος φυτών|φυτού]]. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | Αυξημένο επίπεδο νερού πέραν της υδατοϊκανότητας μπορεί να προκαλέσει μείωση του επιπέδου των διαθέσιμων θρεπτικών στο έδαφος λόγω έκπλυσης, με αρνητικές επιπτώσεις στην περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φυτά. Οι επιπτώσεις αυτές, μπορεί να είναι πολύ έντονες στα φυτά που αναπτύσσονται σε ελαφράς μηχανικής σύστασης, εδάφη, όπου ως γνωστόν η έκπλυση είναι πολύ μεγάλη. Στοιχεία που υπόκεινται σε έκπλυση είναι τα: NO<sub>3</sub>-N, Κάλιο, Μαγνήσιο, [[Βόριο|βόριο]], ενώ ο [[Φώσφορος|φώσφορος]] εκπλύνεται στα πάρα πολύ ελαφρά εδάφη κυρίως στα [[Τύποι εδαφών|οργανικά]].<ref name="Επίδραση της υγρασίας νερού"/> | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:52, 5 Μαΐου 2016
Η υγρασία επιδρά σημαντικά στη στοιχειακή σύνθεση των φύλλων. Η επίδραση αυτή μπορεί να είναι θετική χωρίς να αποκλείεται και η αρνητική δράση, π.χ. προσθήκη νερού κατά την άρδευση αυξάνει την περιεκτικότητα του καλίου στα φύλλα της ροδακινιάς, ενώ ανεπαρκής άρδευση μειώνει το κάλιο. Επίσης, στη κερασιά η άρδευση αύξησε την περιεκτικότητα των φύλλων σε νάτριο, ασβέστιο, μαγνήσιο και αργίλιο.
Η αύξηση της διαθέσιμης υγρασίας πάνω από το επίπεδο του σημείου μάρανσης μέχρι και της υδατοϊκανότητας, που αποτελεί το συνολικό εύρος του διαθέσιμου νερού για τα φυτά, επιδρά κατά κανόνα θετικά στην περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα. Όμως, η ενίσχυση της πρόσληψης των θρεπτικών από την παρουσία στο έδαφος ενός ευνοϊκού επιπέδου νερού μπορεί ωστόσο να εξουδετερωθεί από την αύξηση της παραγωγής βιομάζας σε σημείο ώστε να λειτουργήσει το φαινόμενο της αραίωσης των θρεπτικών, με κατάληξη τη μείωση της περιεκτικότητας τους στα φύλλα. Επομένως, το συμπέρασμα, ως προς την επίδραση του νερού στην περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα μπορεί να είναι θετική ή αρνητική ή ακόμη και ουδέτερη. Αυτό εξαρτάται από το επίπεδο του νερού στο έδαφος, τα είδη των θρεπτικών και το επίπεδο της διαθεσιμότητας κατά το στάδιο ανάπτυξης του φυτού.
Αυξημένο επίπεδο νερού πέραν της υδατοϊκανότητας μπορεί να προκαλέσει μείωση του επιπέδου των διαθέσιμων θρεπτικών στο έδαφος λόγω έκπλυσης, με αρνητικές επιπτώσεις στην περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φυτά. Οι επιπτώσεις αυτές, μπορεί να είναι πολύ έντονες στα φυτά που αναπτύσσονται σε ελαφράς μηχανικής σύστασης, εδάφη, όπου ως γνωστόν η έκπλυση είναι πολύ μεγάλη. Στοιχεία που υπόκεινται σε έκπλυση είναι τα: NO3-N, Κάλιο, Μαγνήσιο, βόριο, ενώ ο φώσφορος εκπλύνεται στα πάρα πολύ ελαφρά εδάφη κυρίως στα οργανικά.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η ερμηνεία της φυλλοδιαγνωστικής, των Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, 2003.
