Κριθάρι φυτό
Γενικά στοιχεία
Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με τα κέντρα προέλευσης και τη φυλογενετική εξέλιξη του κριθαριού[1]. Ως πιθανά κέντρα θεωρούνται η Μεσοποταμία, η Αιθιοποία και η Ερυθραία λόγω της μεγάλης ποικιλομορφίας των βιοτύπων και ειδών που υπάρχουν και η Κεντρική και Ανατολική Ασία. Είναι το τέταρτο κατά σειρά οικονομικής σημασίας σιτηρό μετά το σιτάρι και τον αραβόσιτο. Λόγω της μεγάλης του προσαρμοστικότητας η καλλιέργειά του εξαπλώνεται σε περιοχές που το σιτάρι ή δεν καλλιεργείται ή αποδίσει λίγο. Σε τέτοιες συνθήκες περιβάλλοντος αποδίδει περισσότερο από το σιτάρι και η διαφορά αποδόσεων είναι τόσο μεγαλύτερη όσο πιο δυσμενείς είναι οι συνθήκες καλλιέργειας. Η γενική τάση της καλλιέργειας σε παγκόσμια κλίμακα είναι αυξητική. Τις υψηλότερες στρεμματικές αποδόσεις παρουσιάζουν ευρωπαϊκές χώρες: Ολλανδία, Ιρλανδία, Μ. Βρετανία, Βέλγιο, Ελβετία, κ.λπ.
Στην Ελλάδα οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αυξάνονταν σταθερά μέχρι το 1974 που έφθασαν το μέγιστο. Στη συνέχεια έπεσαν στα επίπεδα των 3.1-3.2X106 στρ. στα οποία και κυμαίνονται τα τελευταία χρόνια. Ανάλογη πορεία ακολουθεί και η ετήσια παραγωγή, ενώ οι αποδόσεις αυξάνονταν σταθερά στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Μορφολογικά χαρακτηριστικά κριθαριού
Κλιματικές συνθήκες
Εδαφικές συνθήκες σιταριού
Ανάπτυξη του φυτού του κριθαριού
Ποικιλίες
Εχθροί
Ασθένειες
Πληροφοριακά στοιχεία
Ευδοκιμεί στις περιοχές
|
