Εχθροί τριανταφυλλιάς

Τετράνυχος

Ανήκει στο είδος Urticae του γένους Tetranychus της οικογένειας Tetranychidae της τάξης Acarina της κλάσης Arachnida. Γεννά τα αυγά του στη κάτω επιφάνεια των φύλλων. Χαρακτηριστικό της προσβολής, είναι ο σχηματισμός κηλίδων στα φύλλα με αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγικότητα του φυτού λόγο της μειωμένης φωτοσυνθετικής του ικανότητας.

Το νερό μπορεί να εξολοθρεύσει τον τετράνυχο, αρκεί η εφαρμογή του να πραγματοποιηθεί υπό πίεση ή αμέσως μετά την κατάβρεξη να εφαρμοστεί ένα ελαφρύ τρίψιμο των προσβεβλημένων τμημάτων με ένα βαμβάκι. Εναλλακτικά, 1 ή 2 φορές τη βδομάδα, μπορεί να πραγματοποιηθεί ψεκασμός με μείγμα, που αποτελείται από 1 λίτρο νερό, 2 κουταλιές οινόπνευμα και 1 κουταλιά σαπούνι.

Επιπροσθέτως, μερικοί φυσικοί τρόποι καταπολέμησης του τετράνυχου είναι:

• Η συγκαλλιέργεια με σκόρδο, ένα φυσικό απωθητικό του τετράνυχου.

• Ο ψεκασμός με 1lt νερό και 6 λιωμένες σκελίδες σκόρδο.

• Ο ψεκασμός με νερό, σκόρδο και 2 λιωμένες καυτερές πιπεριές.

• Ο ψεκασμός με το τοξικότατο διάλυμα καπνού το οποίο και παρασκευάζεται με ένα τσιγάρο ή λίγα αποτσίγαρα και 1 λίτρο νερό.

• Ο ψεκασμός με ένα ολόφρεσκο διάλυμα τσουκνίδας.

Σε περιπτώσεις μεγάλης προσβολής βέβαια, το κλάδεμα μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο, αρκεί, να μην γεμίσουν από αμέλεια με ακάρεα, άλλοι κήποι και μπαλκόνια. Τέλος, οι κηπουροί καλλιεργητές θα μπορούσαν να προσελκύσουν ή να προμηθευτούν από την αγορά, εχθρικά προς τον Τετράνυχο έντομα. Οι Phytoseiulus Persimilis, Orius Insidiosus, Chrysopa, Coccinella Septempunctata, το αρπακτικό Ακάρι Amblyseius Californicus, που ειδικεύεται στους Tetranychus Urticae, Tetranychus Cinnabarinus και Panonychus Ulmi, η Κηκιδόμυγα (Cecidomyia) Feltiella Acarisuga, που ειδικεύεται στους Tetranychus Urticae και Tetranychus Cinnabarinus και το Galendromus ή Typhlodromus ή Metaseiulus Occidentalis, που ειδικεύεται στους Tetranychus Mcdanieli και Tetranychus Urticae, είναι λίγα εξ' αυτών.

Θρίπας

Ανήκει στα γένη – είδη Thrips tabaci και Frankliniella occidentalis της οικογένειας Thripidae της υπόταξης Terebrantia της τάξης Thysanoptera. Προσβάλλουν τα άνθη προκαλώντας με τα τσιμπήματά τους παραμόρφωση των ανθέων και αλλοίωση του χρώματός τους. Τα πέταλα δεν εκπτύσονται κανονικά και τα περισσότερο προσβεβλημένα άνθη παίρνουν καστανό χρώμα και τελικά ξηραίνονται. Η καταπολέμισή του γίνεται με ειδικά εντομοκτόνα.

Υπάρχουν φυσικοί και χημικοί τρόποι καταπολέμησης του θρίπα στην τριανταφυλλιά, οι οποίοι αναλύονται παρακάτω.

• Η τακτική εφαρμογή ενός διαλύματος από νερό, οινόπνευμα και σαπούνι , το οποίο και παρασκευάζεται με 2 κουταλάκια οινόπνευμα, 1 κουταλάκι σαπούνι και 1 λίτρο νερό, θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά το φυτό.

• Προσθήκη σε 1 λίτρο νερό ενός τσιγάρου ή λίγα αποτσίγαρα για 24 ώρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα διάλυμα καπνού· αρκετά επικίνδυνο μείγμα, το οποίο και χρησιμοποιείται πάντοτε αραιωμένο και εφόσον δεν φυσά δυνατός άνεμος.

• Επιπλέον, η πλήρης απομάκρυνση των παλιών, ξερών λουλουδιών, το έγκαιρο ξερίζωμα των ζιζανίων, τα τακτικά ξεβοτανίσματα και η αποφυγή παροχής νερού και λιπάσματος στα ζιζάνια , αποτελούν μερικούς ακόμα τρόπους αντιμετώπισης, που σχετίζονται με τον κύκλο ζωής, του εντόμου.

• Ο κηπουρός καλλιεργητής θα μπορούσε ωστόσο και είτε να προσελκύσει, είτε να αγοράσει έντομα, τα οποία και εχθρεύονται τους θρίπες. Οι διώκτες Aelothrips Intermedius, Aelothrips Fasciatus και Aelothrips Tenuicornis, τα αρπακτικά Orius Laeviagatus, Orius Albidipennis και Orius Majusculus, καθώς και τα ακάρεα, Neoseiulus Cucumeris και Neoseiulus Barkeri, είναι μερικά από αυτά. Βεβαίως όμως, η προσεκτική τους μελέτη θα αποκαλύψει την καταλληλότητα τους σε εξωτερικούς χώρους ή σε θερμοκήπια· για αυτό και ο γεωπόνος παραμένει πάντα, ένας σημαντικός μας σύμμαχος. Ωστόσο, είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν και μικροοργανισμοί, μιας και πολλοί ωφέλιμοι μύκητες και διάφορα παράσιτα, εξοντώνουν τους θρίπες. Οι Beauveria Bassiana, Verticillium Lecanii, Paecilomyces Fumosoroseus, Metarhizium Anisopliae, Ceranisus Menes και Ceranisus Americensis, είναι λίγοι από αυτούς.

• Τα εντομοκτόνα επαφής , μεταξύ των οποίων και ο θερινός πολτός, παραμένουν η κύρια επιλογή για την χημική αντιμετώπιση καταπολέμησης του θρίπα, ως και σήμερα.

Αλευρώδης

Ανήκει στο είδος Vaporariorum το γένος Trialeurodes της οικογένειας Aleurodidae της υπεροικογένειας Aleurodoidea. Η ουσιαστική ζημιά προκαλείτε από το μύκητα της καπνιάς ο οποίος αναπτύσσεται πάνω στα μελιτώδη εκκρίματα του αλευρώδη. Τα προσβεβλημένα φύλλα και βλαστοί αποκτούν μια κολλώδη γυαλιστερή όψη. Με την ανάπτυξη του μύκητα οι επιφάνειες αυτές αποκτούν σταδιακά σκούρο γκρι χρώμα. Αποτέλεσμα της προσβολής αυτής είναι η μειωμένη φωτοσυνθετική του ικανότητα του φυτού. Η καταπολέμησή τους γίνεται με εντομοκτόνα.

Όπως στον τετράνυχο και στο θρίπα που ήδη αναφέραμε, έτσι και στον αλευρώδη υπάρχουν φυσικοί και χημικοί τρόποι καταπολέμησής του, οι οποίοι και αναλύονται παρακάτω:

• Μπορεί το νερό να μην σκοτώνει έντομα, καταφέρνει όμως σίγουρα να τα απομακρύνει. Ως φυσική λύση, θεωρείται ιδανική στις μέρες μας και εφόσον η τριανταφυλλιά δεν χαρακτηρίζεται από ευαισθησία η κατάβρεξη να μπορεί να πραγματοποιηθεί και υπό πίεση.

• Μία με δύο φορές τη βδομάδα, δημιουργία μείγματος νερού με σαπούνι. Παρασκευάζεται με την προσθήκη δυο κουταλιών υγρού σαπουνιού σε 1 λίτρο νερό.

• Δημιουργία μείγματος νερού με οινόπνευμα και σαπούνι. Παρασκευάζεται με 2 κουταλάκια οινόπνευμα, 1 κουταλάκι σαπούνι και 1 λίτρο νερό.

• Αν σε 1 λίτρο νερού τοποθετηθεί 1 τσιγάρο ή λίγα αποτσίγαρα για 24 ώρες, δημιουργείται το λεγόμενο διάλυμα Καπνού , ένα αρκετά επικίνδυνο εντομοκτόνο, που χρησιμοποιείται αραιωμένο εφόσον, δεν φυσάει δυνατός αέρας.

Ο κηπουρός καλλιεργητής μπορεί όμως και, είτε να προσελκύσει, είτε να αγοράσει, εχθρικά προς τον Αλευρώδη έντομα. Το Αρπακτικό Ακάρι (Amblyseius Swirskii), το οποίο και καταπολεμά διάφορα είδη του, οι Παρασιτικές Σφήκες Encarsia Formosa και Eretmocerus Eremicus, καθώς και το αρπακτικό Macrolophus Caliginosus, που είναι αποτελεσματικά για τα 2 σημαντικότερα είδη Αλευρώδη, τον Αλευρώδη των Θερμοκηπίων (Trialeurodes Vaporariorum) και τον Αλευρώδη του Καπνού ή αλλιώς Αλευρώδη του Βαμβακιού (Bemisia Tabaci), η Παρασιτική Σφήκα Eretmocerus Mundus, που είναι αποτελεσματική μονάχα για τον τελευταίο και το αρπακτικό Orius Laevigatus, είναι λίγα μόλις εξ' αυτών.

• Το εντομοκτόνο επαφής παραμένει ως ο βασικός τρόπος χημικής καταπολέμησης του αλευρώδη ακόμα και σήμερα. Διάφοροι τύποι του κυκλοφορούν στην αγορά δεν συνοδεύονται και από την ίδια αποτελεσματικότητα. Κάπως έτσι, και καθώς η επιτυχία δεν εγγυάται, συχνά χρειάζονται πολλές αλλαγές σκευασμάτων, αφού η συστηματική τους χρήση οδηγεί αργά ή γρήγορα, στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας.

Αφίδες

Ανήκει στο είδος Percicae το γένος Myzus της οικογένειας Aphididae της υπεροικογένειας Aphidoidea. Απομυζούν το χυμό από τα φύλλα, τους τρυφερούς βλαστούς και τα άνθη. Το φυτό γίνεται καχεκτικό και στα φύλλα παρατηρείται συστροφή και πρόωρη φυλλόπτωση. Επίσης οι αφίδες είναι φορείς ασθενειών. Η καταπολέμησή τους γίνεται με εντομοκτόνα.

Όπως στον τετράνυχο, στο θρίπα και στον αλευρώδη, έτσι και στις αφίδες υπάρχουν φυσικοί και χημικοί τρόποι καταπολέμησης των, οι οποίοι αναλύονται παρακάτω:

• Φυσικός εχθρός της μελίγκρας-αφίδες, είναι ο περίεργος καιρός που μπορεί να την εξολοθρεύσει κυριολεκτικά.
• Επειδή όμως ο καιρός δεν ελέγχεται, οι κηπουροί καλλιεργητές μπορούν να προχωρήσουν στην αντιμετώπιση της, ελέγχοντας τους χώρους τους αρχικά, για έντομα που διατηρούν μαζί της.
• Στη συνέχεια βέβαια, το νερό μπορεί να την εξολοθρεύσει εύκολα και γρήγορα, αρκεί αμέσως μετά, να εφαρμοστεί ένα ελαφρύ τρίψιμο με βαμβάκι ή, εφόσον η τριανταφυλλιά μας δεν είναι ευαίσθητη, η εφαρμογή να πραγματοποιηθεί υπό πίεση.
• Δυο φορές τη βδομάδα δημιουργία μείγματος με νερό και σαπούνι. Παρασκευάζεται με την προσθήκη μείγμα από δύο κουταλιές υγρό σαπούνι και 1 λίτρο νερό.
• Δημιουργία μείγματος νερού με Οινόπνευμα και Σαπούνι. Παρασκευάζεται με 2 κουταλάκια σαπούνι, 1 κουταλάκι οινόπνευμα και 1 λίτρο νερό.
• Αν σε 1 λίτρο νερού τοποθετηθεί 1 τσιγάρο ή λίγα αποτσίγαρα για 24 ώρες, δημιουργείται το επονομαζόμενο διάλυμα καπνού, το οποίο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί αραιωμένο, μόνο εφόσον δεν φυσάει άνεμος.

Ο κηπουρός καλλιεργητής έχει και άλλη μια επιλογή βέβαια, να προσελκύσει ή να αγοράσει εχθρικά προς τις Αφίδες, έντομα. Η Κηκιδόμυγα (Aphidoletes Aphidimyza) και οι Πασχαλίτσες Adalia Bipunctata και Coccinella Septempunctata, που καταπολεμούν διάφορες Αφίδες σε αποικίες, η Παρασιτική Σφήκα Aphidius Colemani, η οποία εξολοθρεύει την Πράσινη Αφίδα της Ροδακινιάς (Myzus Persicae) και την Αφίδα της Πατάτας (Macrosiphum Euphorbiae), οι Παρασιτικές Σφήκες Aphidius Ervi και Aphelinus Abdominalis, που αντιμετωπίζουν τις Αφίδες της Πατάτας Aulacorthum Solani και Macrosiphum Euphorbiae και τέλος ο Χρύσωπας (Chrysoperla Carnea), ο οποίος και καταπολεμά διάφορες Αφίδες, είναι λίγα μόλις εξ' αυτών.

Χημική Αντιμετώπιση:

• Τα Εντομοκτόνα Επαφής, Στομάχου ή και Αναπνοής, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο Θερινός Πολτός, καθώς και τα Διασυστηματικά Εντομοκτόνα, παραμένουν ως ο κύριος τρόπος χημικής καταπολέμησης των αφίδων ως και σήμερα.