Είδη καρποφόρων δένδρων και θάμνων της ευκράτου ζώνης

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 07:23, 18 Ιουλίου 2016 υπό τον K kaponi (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Τα είδη της ευκράτου ζώνης είναι ανθεκτικά στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα και για να καρποφορήσουν ικανοποιητικά έχουν ανάγκη από χειμερινό ψύχος. Τα περισσότερα δε απ' αυτά είναι φυλλοβόλα (ρίχνουν τα φύλλα τους το χειμώνα) και εκτός από τη φράουλα, είναι όλα ξυλώδη πολυετή. Τα είδη αυτά καλλιεργούνται σε περιοχές της εύκρατης ζώνης του βόρειου και νότιου ημισφαίριου. Στην ομάδα αυτή ανήκουν η αμυγδαλιά, η μηλιά, η βερικοκκιά, η κερασιά, η φουντουκιά, η βυσσινιά, η αχλαδιά, η κυδωνιά, η καρυδιά, η καστανιά, το πεκάν, η ροδακινιά, η μηλοροδακινιά, η δαμασκηνιά, η κορομηλιά, η μουσμουλιά η Γερμανική, το βατόμουρο, το μύρτιλο, κράνμπερρυ, η φράουλα, το φραγκοστάφυλο, το ριβήσιο (γκούσμπερρυ) και το σμέουρο (ράσμπερρυ).[1]

Βιβλιογραφία

  1. Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997.