Εχθροί ζαχαρότευτλου
Ψύλλος
Ο ψύλλος (Chaetocnema sp) είναι έντομο που προκαλεί ζημιά στα ζαχαρότευτλα. Οι προνύμφες έχουν μήκος περίπου 4mm και λευκό χρώμα. Τα ακμαία (σκαθάρια) έχουν μήκος περίπου 2mm και χρώμα σκούρο με μεταλλική λάμψη. Στα έλυτρα φέρουν σχέδιο από μικρά βαθουλώματα σαν στίγματα. Είναι έντομα πηδητικά. Εξαιτίας των φαγωμάτων στα αναδυόμενα φυτάρια, εμφανίζονται στο χωράφι κενές θέσεις. Στις κοτυληδόνες και στα πρώτα πραγματικά φύλλα προκαλούνται μικρές στρογγυλές τρύπες με γκρίζο περιθώριο, ώστε να τα κάνει να μοιάζουν με "σίτα". Οι προνύμφες ζουν κάτω από το έδαφος και ζημειώνουν τα φυτά υπόγεια. Αντίθετα η ζημιά στο υπέργειο τμήμα του φυτού προκαλείται από τα ακμαία. Η προσβολή ευνοείται από ξηρό καιρό. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί σημαντικός αριθμός εντόμων, τότε συνιστάται ένας ψεκασμός εναντίον των κινητών προνυμφών με θερινό πολτό ή παραφινέλαιο.
Έντομα εδάφους
Τα έντομα που βρίσκονται στο έδαφος και προκαλούν τεράστιες ζημιές στην καλλιέργεια του φυτού είναι οι αγροτίδες (Agriotis spp) και ο κρεμμυδοφάγος (Gryllotalpa gryllotalpa) και οι σιδηροσκώληκες. Τα 3 αυτά έντομα εδάφους μπορεί να προσβάλλουν τα φυτά φασολιάς κυρίως όταν η καλλιέργεια γίνεται σε ελαφρά εδάφη και πλούσια σε οργανική ουσία και υγρασία. Οι αγροτίδες τρέφονται με το στέλεχος και τα φύλλα των νεαρών φυταρίων. Ο κρεμμυδοφάγος τρέφεται με όλα τα υπόγεια τμήματα του φυτού, είτε είναι βλαστάνοντες σπόροι, είτε ριζικό σύστημα. Το χαρακτηριστικό είναι ότι τα φυτά κόβονται στην περιοχή του λαιμού. Γενικά τα προσβεβλημένα φυτά αποσπώνται από το έδαφος, αρκετά εύκολα. Ως προληπτικά μέτρα, αναφέρονται η κατεργασία του έδαφους κατά τη χειμερινή περίοδο, όπου παραμένει κενό το χωράφι από καλλιέργεια, για καταστροφή των διαχειμάζουσων μορφών του εντόμου. Με το βαθύ όργωμα οι διαχειμάζουσες μορφές, που βρίσκονται σε βαθύτερα στρώματα μέσα στο έδαφος, έρχονται στην επιφάνεια του εδάφους και εκτίθενται σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και στους θηρευτές τους. Ένας άλλος τρόπος είναι τσίγκινα κουτάκια αναψυκτικού με νερό μέχρι τη μέση, ελάχιστα εκατοστά (cm) κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και τα τοποθετούμε σε άκρες και γωνίες. Επιπλέον το πετρέλαιο και η ναφθαλίνη δίνουν αποτελέσματα ικανοποιητικά, διότι δεν αντέχουν τη μυρωδιά τους και τα 3 έντομα εδάφους.
Ατομάρια
Η ατομάρια (Atomaria linearis) είναι από τους σημαντικούς εχθρούς του ζαχαρότευτλου. Οι προνύμφες έχουν μήκος μέχρι 3mm, επίμηκες σχήμα, υπόλευκο χρώμα και φέρουν τρίχες. Τα ακμαία (σκαθάρια) έχουν μήκος 1mm, χρώμα ανοιχτό καστανό στην αρχή, που σκουραίνει αργότερα και φέρουν ροπαλοειδείς, παχιές κεραίες. Στην επιφάνεια του εδάφους και κάτω από αυτήν η διατροφική δραστηριότητα του εντόμου προκαλεί μικρές στρογγυλές οπές, που στη συνέχεια σε διάστημα λίγων ωρών μαυρίζουν. Αυτές αποτελούν επίσης πύλες εισόδου μυκήτων. Τα φυτάρια που έχουν υποστεί σοβαρή ζημιά πεθαίνουν, ώστε στο χωράφι εμφανίζονται κενές θέσεις. Με υγρό καιρό τα φαγώματα προκαλούνται επάνω από την επιφάνεια του εδάφους στις κοτυληδόνες και στα καρδιόφυλλα του νεαρού τεύτλου. Καθώς τα προσβεβλημένα φύλλα αναπτύσσονται, σχίζονται. Διαχειμάζουν κυρίως στα τευτλοχώραφα του προηγούμενου έτους και από εκεί με δροσερό καιρό μεταναστεύουν στα καινούρια χωράφια μετά τη σπορά. Με θερμό καιρό μετακινούνται από χωράφι σε χωράφι πετώντας. Ως προληπτικά μέτρα, αναφέρονται η κατεργασία του έδαφους για καταστροφή των διαχειμάζουσων μορφών του εντόμου. Με το βαθύ όργωμα οι διαχειμάζουσες μορφές, που βρίσκονται σε βαθύτερα στρώματα μέσα στο έδαφος, έρχονται στην επιφάνεια του εδάφους και εκτίθενται σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και στους θηρευτές τους.
Κασσίδα
Η καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων προσβάλλεται από 3 είδη της κασσίδας (Cassida nebulosa, Cassida nobilis, Cassida seraphina). Οι προνύμφες του κολεόπτερου αυτού, έχουν μήκος περίπου 9mm και χρώμα πρασινοκίτρινο. Φέρουν πλευρικά μια στεφάνη σκληρών τριχών και ένα εξάρτημα σε σχήμα διχάλας στο άκρο της κοιλίας. Τα ακμαία (σκαθάρια) φθάνουν μήκος 5-7mm, έχουν σχήμα πεπλατυσμένο ωοειδές και χρώμα πρασινωπό. Το πρόνωτο και τα έλυτρα είναι μεγάλα, ώστε να καλύπτουν το σώμα του εντόμου. Οι προνύμφες αρχίζουν να τρώνε το φύλλο από την κάτω επιφάνειά του. Αργότερα το φύλλο καλύπτεται από μικρές τρύπες, παρουσιάζοντας την εικόνα σίτας. Οι αναπτυγμένες προνύμφες και τα ακμαία ολοκληρώνουν την καταστροφή του φύλλου, αφήνοντας μόνο τις νευρώσεις. Η εμφάνιση της κασσίδας ευνοείται από θερμό καιρό την άνοιξη και σε χωράφια με πολλά ζιζάνια. Το είδος Cassida seraphina παρατηρήθηκε να προκαλεί ζημιές στα τεύτλα για πρώτη φορά το 1992 στην Ελλάδα (Θράκη). Κατά την περίοδο ανάπτυξης των πρώτων προσβολών κάνουμε ψεκασμό στο φύλλωμα του φυτού 30 περίπου ημέρες πριν τη συγκομιδή.
Κλεονός
Ο κλεονός (Bothynoderes punctiventris) είναι ένας εχθρός που προκαλεί φαγώματα στα φύλλα και στο ρίζωμα. Τα φυτά εμφανίζουν μαρασμό και παραμένουν καχεκτικά ή πεθαίνουν. Σε έντονη προσβολή τα ριζώματα γίνονται ακατάλληλα για τη ζαχαρουργία. Ο ξηρός καιρός ευνοεί την εμφάνισή τους. Για την αντιμετώπιση του εχθρού αυτού απαιτείται ψεκασμός με εντομοκτόνα.
Κολλέμβολα
Τα κολλέμβολα γενικά ζουν επάνω σε νεκρή οργανική ύλη. Ορισμένα είδη όμως, μεταξύ των οποίων κυρίως τα Onychiurus spp., προσβάλλουν επίσης καλλιεργούμενα φυτά, κυρίως τεύτλα. Τα ενήλικα άτομα έχουν μήκος 1-2mm, χρώμα υπόλευκο και φέρουν αραιές τρίχες και κοντές κεραίες. Τα νεαρά άτομα μοιάζουν στην εμφάνιση με τα ενήλικα άτομα. Στο χωράφι παρουσιάζονται κενές θέσεις φυτών και κάτω από το έδαφος οι σπόροι φέρουν φαγώματα. Η προσβολή στα φυτάρια έχει την μορφή μικρών φαγωμάτων μέχρι 1mm. Φαγώματα παρουσιάζονται επίσης στις κοτυληδόνες. Τα νεαρά φυτά μαραίνονται και πεθαίνουν. Σε τευτλοχώραφα στα οποία έχει ενσωματωθεί στο έδαφός τους κοπριά, άχυρο ή χλωρή λίπανση, υπάρχει κίνδυνος προσβολής και από μπλανίουλο.
Μηλολάνθη
Είναι ευρέως διαδεδομένος εχθρός και βρίσκεται σχεδόν σε όλες τις καλλιέργειες των ζαχαρότευτλων. Οι προνύμφες φθάνουν μέχρι 65mm μήκος και έχουν υπόλευκο χρώμα στο πρόσθιο τμήμα, ενώ γκρι-μπλέ στο οπίσθιο. Η κεφαλή, τα 3 ζεύγη ποδιών και ο θώρακας έχουν ανοιχτό καφέ χρώμα. Το σχήμα τους θυμίζει αγκίστρι και φέρουν παχυμένη κοιλία. Τα ακμαία (σκαθάρια) φθάνουν 30mm μήκος με κοκκινοκάστανο χρώμα, εκτός από την κεφαλή και τον θώρακα, που είναι μαύρα. Οι κεραίες είναι ελασματοειδείς (καταλήγουν σαν βεντάλια). Το είδος Melolontha hippocastani είναι λίγο μικρότερο από το M. melolontha και στα έλυτρά του (σκληρές πτέρυγες) φέρει μαύρο περιθώριο. Χαρακτηριστικό είναι το σκούρο τριγωνικό φύμα μεταξύ των ελύτρων. Η μηλολόνθη ολοκληρώνει μια γενεά κάθε 3-5 χρόνια. Προκαλεί τη μεγαλύτερη ζημιά κατά το έτος, που προηγείται της νύμφωσης. Ως συνέπεια των φαγωμάτων στις ρίζες, τα νεαρά φυτά κιτρινίζουν, παρουσιάζουν μαρασμό και τελικά πεθαίνουν. Στα τεύτλα ανοίγουν βαθειές τρύπες και στοές. Σαν προληπτικό μέτρο συνίσταται να μην γειτνιάζουν οι εκτάσεις όπου καλλιεργούνται ζαχαρότευτλα με ακτινιδεώνες.
Μπλανίουλος
Ο μπλανίουλος (Blaniulus guttulatus) αποτελεί σημαντικό εντομολογικό εχθρό των ζαχαρότευτλων. Τα ενήλικα άτομα έχουν μήκος περίπου 20mm, είναι ανοιχτόχρωμα με καστανοκόκκινες βούλες σε κάθε πλευρά. Φέρουν πολλά ζεύγη ποδιών και όταν κινούνται μοιάζουν με φίδι. Οι ατελείς μορφές μοιάζουν με τα ενήλικα, αλλά έχουν λιγότερα ζεύγη ποδιών. Στο χωράφι παρουσιάζονται κενές θέσεις φυτών. Τα νεαρά φυτά μαραίνονται και πεθαίνουν. Κάτω από το έδαφος οι σπόροι ή τα φυτάρια μπορεί να εμφανίζουν φαγώματα. Η προσβολή των φυτών είναι συνήθως επακόλουθο μιας παρατεταμένης περιόδου ξηρασίας, οπότε μετακινούνται προς τους τρυφερούς φυτικούς ιστούς. Κινδυνεύουν επίσης φυτά που καθυστέρησαν να φυτρώσουν, λόγω ψυχρού, υγρού καιρού. Η εφαρμογή αμειψισποράς και η χρήση εντομοκτόνων αποτελούν τους συνήθεις τρόπους αντιμετώπισης του εχθρού.
Φυλλορύκτης τεύτλων
Ο φυλλορύχτης (Pegomyia hyoscyami) προκαλεί σημαντικά προβλήματα στην καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων. Οι προνύμφες έχουν μήκος 6-8mm, χρώμα λευκοκίτρινο, είναι άποδες και στερούνται κεφαλικής κάψας. Τα ακμαία (μύγες) έχουν μήκος 8mm, γκρίζο χρώμα και φέρουν κόκκινα μάτια. Μοιάζουν με την οικιακή μύγα. Στα φύλλα εμφανίζονται γκρίζες, διαφανείς περιοχές. Συχνά μεταξύ της επιδερμίδας της επάνω και της κάτω επιφάνειας του φύλλου, μέσα σε στοά διακρίνονται οι προνύμφες, που τρέφονται από το παρέγχυμα. Οι στοές αυτές αργότερα ξηραίνονται και μαυρίζουν. Προσβάλλονται και οι κοτυληδόνες, όπου οι προνύμφες ορύσσουν στοές και μπορεί να προκαλέσουν τελικά τον θάνατο των φυταρίων. Το έντομο είναι διαδεδομένο σε όλες τις τευτλοπαραγωγικές περιοχές. Όταν η προσβολή γίνεται στα πρώτα στάδια της καλλιέργειας (μέχρι το στάδιο των 6-8 πραγματικών φύλλων) ενδείκνυται λήψη μέτρων καταπολέμησης με χρήση εντομοκτόνων.
Νηματώδεις
Οι νηματώδεις των τεύτλων (Globodera schachtii) αποτελεί τον σημαντικότερο εχθρό στην καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων. Τα αρσενικά άτομα έχουν μήκος 1,5mm και είναι νηματόμορφα. Τα θηλυκά διογκώνονται, λαμβάνουν λεμονοειδές σχήμα και σχηματίζουν τις κύστεις, που έχουν μέγεθος 0,6-1mm. Αυτές αρχικά έχουν χρώμα λευκό και στη συνέχεια γίνονται καστανές. Οι νύμφες έχουν μήκος 0,4-0,6mm και σχήμα νηματόμορφο. Στο χωράφι κατά θέσεις τα φυτά παρουσιάζουν καθυστερημένη ανάπτυξη. Με ξηρό καιρό τα εξωτερικά φύλλα των προσβεβλημένων φυτών εμφανίζουν έντονο μαρασμό και κιτρινίζουν πρώϊμα. Η κύρια ρίζα αναπτύσσει αυξημένο αριθμό πλευρικών διακλαδώσεων (που μπορεί να σχηματίζουν θύσσανο) και το ρίζωμα δεν αναπτύσσεται. Στις ρίζες είναι εμφανείς οι κύστεις του νηματώδους. Βρίσκεται σε χωράφια, όπου το τεύτλο συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στην αμειψισπορά. Η παρουσία του ευνοείται με θερμό και υγρό καιρό. Η εφαρμογή της ηλιοαπολύμανσης θεωρείται θεωρείται ικανοποιητική μέθοδος για την αντιμετώπιση των νηματωδών. Η απολύμανση του εδάφους με υποκανιστικά φάρμακα, όπως το 1-3 διχλωροπροπένιο, metham sodium, metham potassium και dazomet επιφέρει πολύ καλά αποτελέσματα. Ως επιπρόσθετο μέτρο, χρησιμοποιούνται μεταφυτευτικά νηματωδοκτόνα, όπως τα oxamyl, ethoprophos.
Φυτομέτρης
Ο φυτομέτρης (Phytometra gamma) προσβάλλει τα ζαχαρότευτλα. Οι προνύμφες (κάμπιες) έχουν μήκος περίπου 30mm και χρώμα πρασινωπό. Φέρουν εγκάρσιες και πλευρικές ραβδώσεις και διαθέτουν 3 ζεύγη θωρακικών ποδιών. Τα ακμαία (πεταλούδες) έχουν άνοιγμα πτερύγων περίπου 40mm και χρώμα γκρίζο-καστανοκόκκινο. Στις πρόσθιες πτέρυγες φέρει ανοιχτόχρωμο σχέδιο σε σχήμα γάμα, από όπου και παίρνει το όνομά του. Οι νεαρές προνύμφες (κάμπιες) προκαλούν ακανόνιστες τρύπες στα φύλλα. Οι αναπτυγμένες προνύμφες είναι αδηφάγες και κατατρώγουν ολόκληρο το φύλλο, αφήνοντας μόνο τις νευρώσεις. Ακόμη μπορεί να επιφέρουν πλήρη αποφύλλωση. Η αντιμετώπιση του φυτομέτρη γίνεται με τη χρήση εντομοκτόνων πριν εμφανιστούν οι προνύμφες και προκληθούν ζημιές.
Τιπούλα
Η τιπούλα (Tipula paludosa) αποτελεί ενάν από τους πιο συνηθισμένους εχθρούς των ζαχαρότευτλων. Τα ενήλικα εμφανίζονται συνήθως το Σεπτέμβριο. Στο στάδιο της προνύμφης το Tipula paludosa μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στις ρίζες και των άλλων φυτών. Τα νεαρά φυτά μπορεί να προσβληθούν πάνω και κάτω από την επιφάνεια του εδάφους με αποτέλεσμα να εμφανίζουν πολλά διαφορετικά συμπτώματα. Τα φύλλα γίνονται μικρά και δείχνουν εξασθενημένα και η βάση του βλαστού είναι τραυματισμένη προκαλώντας κιτρίνισμα ή και θάνατο του φυτού. Τα εναέρια τμήματα του φυτού καταστρέφονται μόλις φτάσουν σε ύψος 1-2cm. Η υποψία της προσβολής από το Tipula paludosa επιβεβαιώνεται εύκολα με την παρουσία των προνυμφών δίπλα στο προσβεβλημένο φυτό. Τα ενήλικα του Tipula paludosa είναι μεγάλα σε μέγεθος, το σώμα τους είναι λεπτό και έχει χρώμα γκρι καφέ. Τα πόδια τους είναι μεγάλα σε μέγεθος και οι κεραίες τους έχουν πολλούς συνδέσμους. Τα ενήλικα του Tipula paludosa είναι μεγάλα σε μέγεθος, το σώμα τους είναι λεπτό και έχει χρώμα γκρι καφέ. Τα πόδια τους είναι μεγάλα σε μέγεθος και οι κεραίες τους έχουν πολλούς συνδέσμους. Τα ενήλικα έντομα εμφανίζονται να πετάνε συνήθως μεταξύ του Ιουλίου και νωρίς το Σεπτέμβριο. Τα θηλυκά δεν απομακρύνονται από τη περιοχή που γεννήθηκαν και γεννούν τα αυγά τους σε οπές στο έδαφος. Μέσα σε 2-3 εβδομάδες τα αυγά εκκολάπτονται και οι άποδες προνύμφες κάνουν την εμφάνιση τους. Η ανάπτυξη τους είναι αργή αλλά παραμένουν δραστήριες με ήπιο φθινόπωρο και χειμώνα και τρέφονται από τις βάσεις των βλαστών ή από ρίζες. Μετά τις αρχές της άνοιξης η ανάπτυξης του επιταχύνεται και αρχίζουν να τρέφονται από τα εναέρια μέρη του φυτού. Προς το τέλος Μαΐου η και τον Ιούνιο η ανάπτυξη τους ολοκληρώνεται. Οι προνύμφες τότε σταματούν τη διατροφή τους και μπαίνουν στο στάδιο της πούπας που είναι ένα στάδιο ηρεμίας και μη διατροφής. Το στάδιο της πούπας ολοκληρώνεται στο έδαφος και βγαίνουν στην επιφάνεια του εδάφους λίγο πριν εξέλθει το ενήλικο.
Εκεί που τα σποριόφυτα η ακόμα και οι επανασπορές έχουν προσβληθεί, η συμπίεση του εδάφους με κύλινδρο μπορεί να περιορίσει την κίνηση και την τροφική δραστηριότητα των προνυμφών για μικρό χρονικό διάστημα. Όλα τα μέτρα που επιταχύνουν την ανάπτυξη του φυτού, π.χ λίπανση, θα βοηθήσουν το φυτό να ανακάμψει από τη προσβολή. Χρήση εντομοκτόνου απαιτείται συνήθως όταν ο αριθμός των εντόμων είναι μεγάλος. Η δράση των εντομοκτόνων που δεν είναι και πολύ ευκίνητα στο έδαφος οφείλεται στη συνήθεια των προνυμφών να τρέφονται κοντά η πάνω στην επιφάνεια του εδάφους τις υγρές νύχτες. Γενικά δρουν πολύ γρήγορα αλλά η αποτελεσματικότητα τους μπορεί να μειωθεί αν απορροφηθούν από ξερά και καλά καλλιεργημένα χωράφια. Αν μετά το ψεκασμό ακολουθήσει βροχή τότε θα αυξηθεί η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου γιατί αυτό θα μετακινηθεί προς τα κάτω και οι προνύμφες θα ανέβουν προς τα πάνω ακολουθώντας την υγρασία. Το Chlopyrifos η άλλα εντομοκτόνα μπορούν να χρησιμοποιηθούν προληπτικά στη προηγούμενη καλλιέργεια.
Τανύμεκος
Το έντομο αυτό (Tanymecus dilaticolis) απαντάται συνήθως σε ζεστά εδάφη και περιοχές. Είναι γνωστό στα νότια, αντολικά και κεντρικά της Ευρώπης. Όταν προσβάλει τα νεότερα φυτά, μπορεί να πεθάνουν απο τη δράση του εντόμου. Αυτή είναι η σπουδαιότητα του εντόμου. Όταν ο Μάϊος είναι πολύ ξηρός και η βλάστηση και η εμφάνιση των νεαρών φυτών είναι συνεχής, οι αργές, διακοπτόμενες, ζημιές αυξάνονται τρομερά. Το πιο επικίνδυνο σύμπτωμα είναι όταν το φυτό δεν μπορεί να βγει από το έδαφος, τα έντομα τρέφονται με οτιδήποτε στο επίπεδο του εδάφους, Όταν οι παραγωγοί περιμένουν την εμφάνιση των νεαρών φυτών αλλά δε συμβαίνει και ψάχνουν την αιτία του κακού, τότε συνήθως η ζημιά είναι ήδη μεγάλη. Τα νερά φύλλα είναι μασημένα και η ολοκληρωτική αποφύλλωση αποτελειώνει τα φυτά. Το μάσημα των φύλλων είναι ασύμμετρο και η ζημιά γίνετε κατα μεγάλες κηλίδες.
Το έντομο έχει μέγεθος 1cm με χρώμα παρόμοιο μ’ αυτό του εδάφους. Το πίσω μέρος του εντόμου είναι πιο κοίλο και ο θώρακας έχει ένα εγκάρσιο αποτύπωμα «V» σε κάθε πλευρά. Το έντομο ανήκει στα προβοσκιδωτά έντομα και οι κεραίες είναι κοντές. Οι προνύμφες έχουν υπόλευκο χρώμα, 2-7mm μήκος με μικρό κεφάλι. Το έντομο διαχειμάζει σε ατελή μορφή. Τα πεινασμένα τέλεια τρέφονται από τα νεότερα φυτά αραβόσιτου. Όταν η θερμοκρασία είναι υψηλή και το έδαφος πολύ ξηρό, η ανάπτυξη του ξενιστή σταματάει και η ζημιά μπορεί να γίνει πολύ σοβαρή. Κάτω από συνθήκες επαρκούς υγρασίας, όταν ο αραβόσιτος αναπτύσσεται γρήγορα, η ζημιά περιορίζεται στο μάσημα των φύλλων και δεν έχουμε καταστροφή των φυτών. Μετά από αυτή την περίοδο, εναποθέτουν τα αυγά τους στην επιφάνεια του εδάφους κοντά στα φυτά του ζαχαρότευτλου. Οι προνύμφες τρέφονται από το εξωτερικό μέρος των ριζών και συνήθως δεν δημιουργούν προβλήματα. Οικονομική ζημιά προκαλούν μόνο τα τέλεια. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού οι προνύμφες μεταμορφώνονται σε πούπες αντί για τέλεια, αλλά αυτές οι νέες μορφές του εντόμου παραμένουν στο έδαφος. Αυτή η υποχρεωτική διάπαυση διαρκεί ως την επόμενη άνοιξη.
Η καλλιέργεια με αμειψισπορά και απομόνωση από τις προηγούμενες καλλιέργειες μειώνουν τον αριθμό των σκαθαριών στο έδαφος. Γενικά, αυτή και μόνο η μέθοδος είναι αρκετή για την αντιμετώπιση του εντόμου. Η χημική καταπολέμηση με ψεκασμούς, απολύμανση εδάφους και επικάλυψη των σπόρων είναι αποτελεσματικά αλλά είναι πολύ σημαντικό η εφαρμογή τους να γίνεται στο σωστό χρόνο. Η έγκαιρη διαπίστωση του εντόμου είναι απαραίτητη ώστε η αντιμετώπιση να γίνεται στα πρώτα στάδια. Στην περίπτωση που γίνεται αργά, η καταπολέμηση μπορεί να είναι αποτελεσματική αλλά η ζημιά θα έχει γίνει.
Οτιόρρυγχος
Το έντομο αυτό (Otiorrhynchus ligustici) βρίσκεται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, στην Ευρώπη, στην Αυστραλία και αλλού. Η σημασία του έγκειται στο ότι τα ενήλικα έντομα επιτίθενται σε βλαστάρια και φύλλωμα. Το έντομο τρέφεται από ρίζες φυλλωδών φυτών και μόνο τα ενήλικα βλάπτουν τα φύλλα του ζαχαρότευτλου, της ελιάς και άλλων δέντρων και καλλωπιστικών.
Το ενήλικο έντομο έχει μήκος 7-8mm και φουσκωτό υπογάστριο. Tα ενήλικα Otiorrhynchus cribricollis είναι όλα θηλυκά και δεν πετούν. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η παρθενογένεση. Τα αυγά είναι ελλειπτικά, σε χρώμα ιβουάρ, με μέγεθος 0,8mm στο μήκος και 0,5mm στο πλάτος. Η κάμπια έχει μήκος 8-9mm, χρώμα κίτρινο και σώμα κυρτό. Το κουκούλι μοιάζει σαν να είναι φτιαγμένο από άμμο. Το έντομο αυτό (έχει μόνο μια γενιά κατ’ έτος. Διαχειμάζει ως κάμπια στο έδαφος, όπου επιτίθεται στις ρίζες πολλών φυτών. Η περίοδος της εναπόθεσης αυγών αρχίζει το Σεπτέμβρη και διαρκεί περίπου τρεις μήνες. Τα αυγά εναποτίθενται μέσα στο χώμα και εκκολάπτονται ύστερα από 15 ημέρες. Οι νεαρές κάμπιες έρπουν και αμέσως βυθίζονται στο έδαφος για να τραφούν από τις ρίζες των φυτών. Ζουν εκεί μέσα για 10 στάδια, μέχρι που να φτιάξουν το κουκούλι. Στο κουκούλι μένουν τον Απρίλιο και το Μάιο. Η διάρκεια του σταδίου κουκουλιού εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες. Τα πρώτα νέα ενήλικα εμφανίζονται από τα τέλη Μάη, και για ένα μήνα. Τα έντομα είναι αδρανή την ημέρα, και καταφεύγουν σε τοποθεσίες κάτω από το φλοιό, σε κλαδιά, ή ανάμεσα σε καρπούς και φύλλα. Η βιολογική αντιμετώπιση, όπως π.χ. με τα πουλιά, δεν είναι και τόσο αποτελεσματική. Συνιστάται όμως η χρήση εντομοκτόνων για να παρεμποδιστεί η επίθεση.
