Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φάση ανάπτυξης φυτού"
| (9 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Σημαντικές μεταβολές στην περιεκτικότητα των [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών]] στα φύλλα λαμβάνουν χώρα κατά τις διάφορες φάσεις ανάπτυξης των [[Κατάλογος φυτών|φυτών]] π.χ. κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου τα φύλλα χάνουν αρκετές ποσότητες θρεπτικών [[Άζωτο|άζωτο]], [[Φώσφορος|φώσφορος]], [[Κάλιο|κάλιο]]. | + | Σημαντικές μεταβολές στην περιεκτικότητα των [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικών]] στα φύλλα λαμβάνουν χώρα κατά τις διάφορες φάσεις ανάπτυξης των [[Κατάλογος φυτών|φυτών]] π.χ. κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου τα φύλλα χάνουν αρκετές ποσότητες θρεπτικών [[Άζωτο|άζωτο]], [[Φώσφορος|φώσφορος]], [[Κάλιο|κάλιο]]. Ο χρόνος είναι βασικός παράγοντας που σχετίζεται άμεσα με την πρόσληψη, συσσώρευση και κατανομή των θρεπτικών στα φυτά. Ορισμένα από τα στοιχεία όπως το [[Αργίλιο|αργίλιο]] και ο [[Σίδηρος|σίδηρος]] κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης του φυτού μπορεί να περιέχονται σε τόσο υψηλές συγκεντρώσεις που για πολλά ώριμα (παλιά) φυτά θα μπορούσαν να είναι τοξικές. |
| − | Ο χρόνος είναι βασικός | + | |
| − | + | ||
| + | Με την παρόδο του χρόνου ορισμένα φυτά αναπτύσσουν εκλεκτικές προτιμήσεις ως προς την πρόσληψη των θρεπτικών π.χ. μπορεί κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης να προτιμούν την αμμωνιακή μορφή του αζώτου (ΝΗ<sub>4</sub><sup>+</sup>) και αργότερα, προϊόντος του χρόνου, την νιτρική (ΝΟ<sub>3</sub><sup>-</sup>) ανάλογα βέβαια με το βαθμό επάρκειας των εν λόγω μορφών στο [[Εδαφολογία|έδαφος]]. Κατά την περίοδο της ανθοφορίας ή του σχηματισμού των σπόρων (περίοδος αναπαραγωγής) λαμβάνουν χώρα σημαντικές ανακατατάξεις των θρεπτικών στοιχείων μέσα στο φυτό. Ανάλογα με το βαθμό κινητικότητας τους, εμφανίζουν μιαν αντίστοιχη συσσώρευση και μετακίνηση οπότε μπορεί να εμφανιστούν τα συμπτώματα έλλειψης ή [[Συμπτώματα τροφοπενίας θρεπτικών στοιχείων|τροφοπενίας]] κυρίως σε περιόδους έντονης ανεπάρκειας και πλημμελούς εφοδιασμού των φυτών με θρεπτικά π.χ. στο [[Βαμβάκι|βαμβάκι]] η περιεκτικότητα του καλίου στα φύλλα του αυξάνει μεν σ' όλες τις φάσεις ανάπτυξης (χτένια, άνθηση, ωρίμανση), αλλά το επίπεδο της συγκέντρωσης του είναι υψηλότερο κατά την άνθηση και κατά τα χτένια, ενώ είναι χαμηλότερο κατά την ωρίμανση. | ||
| + | Καθώς το φυτό ολοκληρώνει τον βιολογικό του κύκλο (ωριμάζει) η περιεκτικότητα των άζωτο, φώσφορο, κάλιο, στα φύλλα μειώνεται, ενώ των [[Μαγνήσιο|μαγνήσιο]] και [[Ασβέστιο|ασβέστιο]] αυξάνει. Κατά τον Benton Jones Jr (1998) οι μεταβολές αυτές οφείλονται στη μειωμένη πρόσληψη των θρεπτικών που παρατηρούνται στα φυτά, καθώς αυτά ωριμάζουν και γηράσκουν. Σχετίζεται δε άμεσα με το βαθμό κινητικότητας των θρεπτικών μέσα στο φυτό. Εάν είναι πολύ ευκίνητα μεταφέρονται ευκόλως από τα παλαιότερα φύλλα προς τα σημεία υψηλών μεριστοματικών αναπτύξεων, με συνέπεια να δημιουργούνται συμπτώματα τροφοπενίας στα παλαιότερα φύλλα. Γενικά, η περιεκτικότητα των θρεπτικών μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου. Αυτές οι μεταβολές λαμβάνουν χώρα σ' όλες τις [[Καλλιέργειες|καλλιέργειες]] και ο βαθμός τους εξαρτάται από το είδος της καλλιέργειας, τις κρατούσες συνθήκες και το είδος του θρεπτικού. Έτσι, η περιεκτικότητα σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο μειώνεται κατά τη διάρκεια της ολοκλήρωσης του βιολογικού κύκλου. Η μείωση αυτή ποικίλει ανάλογα με το είδος του φυτού και με το στοιχείο. | ||
| − | <ref name="Φάση ανάπτυξης φυτού"/> | + | Στο [[Αμπέλι|αμπέλι]] είναι μεγαλύτερη για το άζωτο και κάλιο και μικρότερη για το φώσφορο. Αντίθετα, η περιεκτικότητα του ασβεστίου και μαγνησίου αυξάνει με το χρόνο. Αυτές οι διαφορές δεν παρατηρούνται μόνο στη διάρκεια του χρόνου, αλλά μεταξύ των διαφόρων οργάνων του φυτού (έλασμα, μίσχος).<ref name="Φάση ανάπτυξης φυτού"/> |
Τελευταία αναθεώρηση της 10:11, 25 Απριλίου 2016
Σημαντικές μεταβολές στην περιεκτικότητα των θρεπτικών στα φύλλα λαμβάνουν χώρα κατά τις διάφορες φάσεις ανάπτυξης των φυτών π.χ. κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου τα φύλλα χάνουν αρκετές ποσότητες θρεπτικών άζωτο, φώσφορος, κάλιο. Ο χρόνος είναι βασικός παράγοντας που σχετίζεται άμεσα με την πρόσληψη, συσσώρευση και κατανομή των θρεπτικών στα φυτά. Ορισμένα από τα στοιχεία όπως το αργίλιο και ο σίδηρος κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης του φυτού μπορεί να περιέχονται σε τόσο υψηλές συγκεντρώσεις που για πολλά ώριμα (παλιά) φυτά θα μπορούσαν να είναι τοξικές.
Με την παρόδο του χρόνου ορισμένα φυτά αναπτύσσουν εκλεκτικές προτιμήσεις ως προς την πρόσληψη των θρεπτικών π.χ. μπορεί κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης να προτιμούν την αμμωνιακή μορφή του αζώτου (ΝΗ4+) και αργότερα, προϊόντος του χρόνου, την νιτρική (ΝΟ3-) ανάλογα βέβαια με το βαθμό επάρκειας των εν λόγω μορφών στο έδαφος. Κατά την περίοδο της ανθοφορίας ή του σχηματισμού των σπόρων (περίοδος αναπαραγωγής) λαμβάνουν χώρα σημαντικές ανακατατάξεις των θρεπτικών στοιχείων μέσα στο φυτό. Ανάλογα με το βαθμό κινητικότητας τους, εμφανίζουν μιαν αντίστοιχη συσσώρευση και μετακίνηση οπότε μπορεί να εμφανιστούν τα συμπτώματα έλλειψης ή τροφοπενίας κυρίως σε περιόδους έντονης ανεπάρκειας και πλημμελούς εφοδιασμού των φυτών με θρεπτικά π.χ. στο βαμβάκι η περιεκτικότητα του καλίου στα φύλλα του αυξάνει μεν σ' όλες τις φάσεις ανάπτυξης (χτένια, άνθηση, ωρίμανση), αλλά το επίπεδο της συγκέντρωσης του είναι υψηλότερο κατά την άνθηση και κατά τα χτένια, ενώ είναι χαμηλότερο κατά την ωρίμανση.
Καθώς το φυτό ολοκληρώνει τον βιολογικό του κύκλο (ωριμάζει) η περιεκτικότητα των άζωτο, φώσφορο, κάλιο, στα φύλλα μειώνεται, ενώ των μαγνήσιο και ασβέστιο αυξάνει. Κατά τον Benton Jones Jr (1998) οι μεταβολές αυτές οφείλονται στη μειωμένη πρόσληψη των θρεπτικών που παρατηρούνται στα φυτά, καθώς αυτά ωριμάζουν και γηράσκουν. Σχετίζεται δε άμεσα με το βαθμό κινητικότητας των θρεπτικών μέσα στο φυτό. Εάν είναι πολύ ευκίνητα μεταφέρονται ευκόλως από τα παλαιότερα φύλλα προς τα σημεία υψηλών μεριστοματικών αναπτύξεων, με συνέπεια να δημιουργούνται συμπτώματα τροφοπενίας στα παλαιότερα φύλλα. Γενικά, η περιεκτικότητα των θρεπτικών μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου. Αυτές οι μεταβολές λαμβάνουν χώρα σ' όλες τις καλλιέργειες και ο βαθμός τους εξαρτάται από το είδος της καλλιέργειας, τις κρατούσες συνθήκες και το είδος του θρεπτικού. Έτσι, η περιεκτικότητα σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο μειώνεται κατά τη διάρκεια της ολοκλήρωσης του βιολογικού κύκλου. Η μείωση αυτή ποικίλει ανάλογα με το είδος του φυτού και με το στοιχείο.
Στο αμπέλι είναι μεγαλύτερη για το άζωτο και κάλιο και μικρότερη για το φώσφορο. Αντίθετα, η περιεκτικότητα του ασβεστίου και μαγνησίου αυξάνει με το χρόνο. Αυτές οι διαφορές δεν παρατηρούνται μόνο στη διάρκεια του χρόνου, αλλά μεταξύ των διαφόρων οργάνων του φυτού (έλασμα, μίσχος).[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η ερμηνεία της φυλλοδιαγνωστικής, των Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, 2003.
