Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φυσιολογία και ανάπτυξη σπερμάτων"
| Γραμμή 9: | Γραμμή 9: | ||
{{{top_heading|===}}}Σπερματική βλάστη και εμβρυογένεση{{{top_heading|===}}} | {{{top_heading|===}}}Σπερματική βλάστη και εμβρυογένεση{{{top_heading|===}}} | ||
| + | Εντός της ωοθήκης του [[Άνθη|άνθους]] ενός [[Πυρηνόκαρπα|πυρηνόκαρπου]] ή [[Μηλοειδή|μηλοειδούς]] εμφανίζονται σπερμοβλαστικές καταβολές στην εσωτερική πλευρά της ωοθήκης. Καθώς η ωοθήκη εξογκώνεται μετά την [[Επικονίαση|επικονίαση]] και γονιμοποίηση του ωαρίου, η σπερμοβλάστη επίσης μεγεθύνεται. | ||
| + | |||
| + | Η σπερμοβλάστη αποτελείται κυρίως από δυο ή τρία σποροπεριβλήματα, ένα δίκτυο ηθμαγγειωδών δεσμίδων και από τον εσώκλειστο πυρήνα, που συνίσταται από λεπτότοιχα υδάρη κύτταρα. Το ενδοσπέρμιο και το έμβρυο παραμένουν μικρά και μάλλον σε διάπαυση κατά το αρχικό στάδιο της σπερμοβλαστικής ανάπτυξης. | ||
| + | |||
| + | Καθώς η σπερμοβλάστη αποκτά το τελικό μέγεθος, το ενδοσπέρμιο υφίσταται ελεύθερες πυρηνικές διαιρέσεις και αρχίζει να απορροφά το περιεχόμενο του νουκέλλου. Ο μικροσκοπικός ζυγώτης σχηματίζει κύτταρα και αιωρήματα, συνήθως γραμμικά, τα οποία σπρώχνουν το ζυγώτη βαθιά μέσα στο ενδοσπέρμιο. | ||
| + | |||
| + | Στα πυρηνόκαρπα το ενδοσπέρμιο υφίσταται κυτοκίνηση, δηλαδή , ο 3η πυρήνας με το κυτταρόπλασμα του περιβάλλεται από κυτταρικά τοιχώματα, κατά την έναρξη εναπόθεσης λιγνίνης στο ενδοκάρπιο (στάδιο ξυλοποίησης του πυρήνα). Επομένως, το ενδοσπέρμιο περνά από την ελεύθερη πυρηνική στην κυτταρική κατάσταση και αποκτά μια ελαστική υφή. | ||
| + | |||
| + | Το μεγεθυνόμενο ενδοσπέρμιο καταβροχθίζει το νούκελλο, ενώ το ενδοσπέρμιο καταναλίσκεται από το αναπτυσσόμενο έμβρυο, το οποίο γίνεται μακροσκοπικά ορατό. Το έμβρυο ενός δικοτυλήδονου [[Κατάλογος φυτών|φυτού]] κανονικά αναπτύσσει δυο κοτυληδόνες που εφάπτονται στον εμβρυονικό άξονα, ο οποίος συνίσταται από το βλαστίδιο και ριζίδιο. | ||
| + | |||
| + | Συνεπώς, το έμβρυο των πυρηνοκάρπων έχει δυο κοτυληδόνες, που είναι διαιρεμένες κατά μήκος. Δεν είναι και ασύνηθες η εξεύρεση δυο εμβρύων να αναπτύσσονται εντός μιας μονήρους σπερματικής βλάστης [[Ροδακινιά|ροδακινιάς]], ένας τύπος [[Απόμιξη και πολυεμβρυονία|πολυεμβρυονίας]]. | ||
| + | |||
| + | Στις σπερματικές βλάστες της [[Μηλιά|μηλιάς]] και ροδακινιάς, το ενδοσπέρμιο και ο νούκελλος καταναλίσκονται κατά το χρονικό διάστημα, που το έμβρυο έχει αναπτυχθεί πλήρως. Τα υπολείμματα αυτών των δυο πλούσιων σε [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικές ουσίες]] ιστών μετατρέπονται σε λεπτά μεμβρανώδη στρώματα, εσωτερικά του περιβλήματος. | ||
| + | |||
| + | Σ' άλλα είδη, όπως στην [[Κερασιά|κερασιά]], μέρος του ενδοσπέρμιου μπορεί να παραμείνει στον ώριμο σπόρο. Το ενδοσπέρμιο του [[Λωτός|λωτού]] συνίσταται από χονδρότοιχα κύτταρα στα οποία είναι βυθισμένο το μικροσκοπικό έμβρυο.<ref name="Φυσιολογία και ανάπτυξη σπερμάτων"/> | ||
{{{top_heading|===}}}Φυσιολογία ανάπτυξης{{{top_heading|===}}} | {{{top_heading|===}}}Φυσιολογία ανάπτυξης{{{top_heading|===}}} | ||
| + | |||
<ref name="Φυσιολογία και ανάπτυξη σπερμάτων"/> | <ref name="Φυσιολογία και ανάπτυξη σπερμάτων"/> | ||
Αναθεώρηση της 10:32, 23 Σεπτεμβρίου 2016
Περιεχόμενα
Εισαγωγή
Οι σπόροι παραμένουν η κύρια διατροφή του ανθρώπου από τους αρχαιοτάτους ακόμη χρόνους. Το ρύζι και το σιτάρι, τα οποία συγκομίζονται, αποξηραίνονται και αποθηκεύονται, αποτελούν την κύρια πηγή αμύλου, ενώ οι σπόροι άλλων ειδών, όπως του βαμβακιού, του καλαμποκιού, του φασολιού, της ελιάς, του ηλίανθου, χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ελαίου και πρωτεϊνών.
Μεταξύ των δενδροκομικών ειδών, τα σπέρματα της αμυγδαλιάς, της καστανιάς, της φουντουκιάς, του πεκάν, της φιστικιάς, και της καρυδιάς έχουν ανεβάσει το επίπεδο ζωής και συνέβαλαν στην αύξηση του εισοδήματος των παραγωγών των δενδροκομικών περιοχών.
Αν οι ξηροί καρποί συντηρηθούν καταλλήλως σε ψυγεία μετά τη συγκομιδή, τα σπέρματα διατηρούν τις βιταμίνες τους και τα ανόργανα συστατικά και είναι, γι' αυτό, θρεπτικά ανώτερα από τα επεξεργασμένα καρύδια. Τα σπέρματα της αμυγδαλιάς και της καστανιάς, που ψήνονται ή αλέθονται σε πάστα ή αλεύρι, χάνουν κάτι από τη θρεπτική τους αξία.
Το τάγγισμα είναι ένα σοβαρό μετασυλλεκτικό πρόβλημα με τους ξηρούς καρπούς, που περιέχουν μεγάλες ποσότητες λαδιού.[1]
Σπερματική βλάστη και εμβρυογένεση
Εντός της ωοθήκης του άνθους ενός πυρηνόκαρπου ή μηλοειδούς εμφανίζονται σπερμοβλαστικές καταβολές στην εσωτερική πλευρά της ωοθήκης. Καθώς η ωοθήκη εξογκώνεται μετά την επικονίαση και γονιμοποίηση του ωαρίου, η σπερμοβλάστη επίσης μεγεθύνεται.
Η σπερμοβλάστη αποτελείται κυρίως από δυο ή τρία σποροπεριβλήματα, ένα δίκτυο ηθμαγγειωδών δεσμίδων και από τον εσώκλειστο πυρήνα, που συνίσταται από λεπτότοιχα υδάρη κύτταρα. Το ενδοσπέρμιο και το έμβρυο παραμένουν μικρά και μάλλον σε διάπαυση κατά το αρχικό στάδιο της σπερμοβλαστικής ανάπτυξης.
Καθώς η σπερμοβλάστη αποκτά το τελικό μέγεθος, το ενδοσπέρμιο υφίσταται ελεύθερες πυρηνικές διαιρέσεις και αρχίζει να απορροφά το περιεχόμενο του νουκέλλου. Ο μικροσκοπικός ζυγώτης σχηματίζει κύτταρα και αιωρήματα, συνήθως γραμμικά, τα οποία σπρώχνουν το ζυγώτη βαθιά μέσα στο ενδοσπέρμιο.
Στα πυρηνόκαρπα το ενδοσπέρμιο υφίσταται κυτοκίνηση, δηλαδή , ο 3η πυρήνας με το κυτταρόπλασμα του περιβάλλεται από κυτταρικά τοιχώματα, κατά την έναρξη εναπόθεσης λιγνίνης στο ενδοκάρπιο (στάδιο ξυλοποίησης του πυρήνα). Επομένως, το ενδοσπέρμιο περνά από την ελεύθερη πυρηνική στην κυτταρική κατάσταση και αποκτά μια ελαστική υφή.
Το μεγεθυνόμενο ενδοσπέρμιο καταβροχθίζει το νούκελλο, ενώ το ενδοσπέρμιο καταναλίσκεται από το αναπτυσσόμενο έμβρυο, το οποίο γίνεται μακροσκοπικά ορατό. Το έμβρυο ενός δικοτυλήδονου φυτού κανονικά αναπτύσσει δυο κοτυληδόνες που εφάπτονται στον εμβρυονικό άξονα, ο οποίος συνίσταται από το βλαστίδιο και ριζίδιο.
Συνεπώς, το έμβρυο των πυρηνοκάρπων έχει δυο κοτυληδόνες, που είναι διαιρεμένες κατά μήκος. Δεν είναι και ασύνηθες η εξεύρεση δυο εμβρύων να αναπτύσσονται εντός μιας μονήρους σπερματικής βλάστης ροδακινιάς, ένας τύπος πολυεμβρυονίας.
Στις σπερματικές βλάστες της μηλιάς και ροδακινιάς, το ενδοσπέρμιο και ο νούκελλος καταναλίσκονται κατά το χρονικό διάστημα, που το έμβρυο έχει αναπτυχθεί πλήρως. Τα υπολείμματα αυτών των δυο πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες ιστών μετατρέπονται σε λεπτά μεμβρανώδη στρώματα, εσωτερικά του περιβλήματος.
Σ' άλλα είδη, όπως στην κερασιά, μέρος του ενδοσπέρμιου μπορεί να παραμείνει στον ώριμο σπόρο. Το ενδοσπέρμιο του λωτού συνίσταται από χονδρότοιχα κύτταρα στα οποία είναι βυθισμένο το μικροσκοπικό έμβρυο.[1]
Φυσιολογία ανάπτυξης
Σχετικές σελίδες
Εισαγωγή στη φυσιολογία και ανάπτυξη σπερμάτων
Σπερματική βλάστη και εμβρυογένεση
