Καλλιέργεια κεχριού
Προετοιμασία εδάφους
Λόγω του μικρού μεγέθους των σπόρων του κεχριού, η σποροκλίνη θα πρέπει να είναι επαρκώς λειοτριβημένη. Έτσι η επιφανειακή κατεργασία θα συνίσταται σε περισσότερες επεμβάσεις φρέζας, δισκοφόρων εργαλείων, οδοντωτής σβάρνας ή καλλιεργητή. Γενικά η προετοιμασία του εδάφους[1] είναι ανάλογη με την προετοιμασία εδάφους του αραβοσίτου ή του σόργου, αλλά διαφέρει στην τελική (επιφανειακή) κατεργασία η οποία είναι περισσότερο δραστική.
Σπορά
Ως φυτά των θερμών κλιμάτων τα είδη του κεχριού σπείρονται την άνοιξη ή το καλοκαίρι ως επίσπορα. Οι ανοιξιάτικες σπορές θα πρέπει να καθυστερούν χρονικά κατά 1-2 εβδομάδες συγκριτικά με τη σπορά του αραβοσίτου λόγω των μεγαλύτερων θερμικών απαιτήσεων των σπόρων του κεχριού για βλάστηση. Οι καλοκαιρινές σπορές δε θα πρέπει να καθυστερούν μετά τα μέσα Ιουλίου. Ο μικρός βιολογικός κύκλος των φυτών επιτρέπει και σπορές στο χρονικό διάστημα από μέσα Απριλίου μέχρι μέσα Ιουλίου, επειδή δεν υπάρχει υπό ελληνικές συνθήκες χρονική πίεση για έγκαιρη ολοκλήρωση του βιολογικού κύκλου.
Η σπορά του κεχριού[1] γίνεται με σπαρτικές μηχανές μικρών σιτηρών σε αποστάσεις 15-30cm. Για το μαργαριτώδες κεχρί οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες λόγω της μεγαλύτερης ανάπτυξής του: στις ξηρές περιοχές της Αφρικής κια των Ινδιών οι συνηθισμένες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών είναι 75-100cm. Το βάθος σποράς είναι 1-2cm.
Λίπανση
Από μία συγκριτική μελέτη στα πέντε είδη κεχριού, προέκυψε ότι οι απορροφούμενες ποσότητες αζώτου κυμαίνονταν μεταξύ 7,2 (κοινό κεχρί) και 24,3 kg/στρ. (μαργαριτώδες κεχρί).
Στον πιο κάτω πίνακα φαίνεται επίσης η κατανομή του αζώτου μεταξύ βλαστητικών και αναπαραγωγικών οργάνων.
| Συνολικές ποσότητες απορροφηθέντος αζώτου (kg/στρ.) σε πέντε είδη κεχριού 13 εβδομάδες μετά τη σπορά | |||
|---|---|---|---|
| N (Kg/στρ.) | |||
| Είδος | Βλαστ. όργανα | Ταξιανθίες | Σύνολο |
| Κοινό | 4,7 | 2,5 | 7,2 |
| Ιταλικό | 6,4 | 6,2 | 12,6 |
| Μαργαριτώδες | 16,1 | 8,2 | 24,3 |
| Ιαπωνικό | 12,1 | 3,4 | 15,5 |
| Δακτυλοειδές | 22,8 | 22,8 | |
Τα δεδομένα του πιο πάνω πίνακα για το κοινό κεχρί είναι πολύ μικρότερα από εκείνα που προκύπτουν από μία άλλη εργασία στο Colorado των Η.Π.Α., όπου το συνολικό ποσό αζώτου που συσσωρεύθηκε στα φυτά κατά την ωρίμανση έφθασε τα 32kg/στρ. Τα αντίστοιχα ποσά ήταν για τον φωσφόρο 3kg/στρ., το κάλι 37kg/στρ., το ασβέστιο 5kg/στρ., το μαγνήσιο 8,5kg/στρ., το θείο 4kg/στρ. και τον σίδηρο 0,23kg/στρ. Από τις πορείες συσσώρευσης των τριών κύριων μακροστοιχείων προκύπτει ότι οι υψηλότεροι ρυθμοί απορρόφησης εντοπίζονται μεταξύ άνθησης και φυσιολογικής ωρίμανσης.
Για το άζωτο και το φωσφόρο διαπιστώθηκε ότι υπάρχει σημαντική εσωτερική διακίνηση κυρίως από τα φύλλα προς τις αναπτυσσόμενες καρποταξίες, παράλληλα προς την απορρόφηση από το έδαφος μέσω των ριζών. Για το κάλι μόνο το 25% εντοπίσθηκε στις καρποταξίες (σε αντίθεση με το 73% του αζώτου και το 91% του φωσφόρου), ενώ το μέγιστο ποσοστό βρισκόταν στα στελέχη. Δεν υπήρχε ένδειξη για εσωτερική διακίνηση καλίου προς τις καρποταξίες.
Παρά το γεγονός ότι τα είδη του κεχριού αποδίδουν σε εδάφη χαμηλής γονιμότητας καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο φυτό, η προσθήκη λιπασμάτων[1] αυξάνει σημαντικά τις τελικές αποδόσεις. Εφαρμογή αζωτούχου λιπάσματος σε δόσεις 7,5 και 15kg/στρ. αύξησε σημαντικά (κατά 40-50%) τις αποδόσεις σε βιομάζα ιταλικού και μαργαριτώδους κεχριού συγκριτικά με μη λιπανθέντα αγροτεμάχια στο Tennessee των Η.Π.Α. Ανάλογα αποτελέσματα έχουν αναφερθεί για το μαργαριτώδες κεχρί σε περιοχές της Αφρικής. Εν τούτοις το κεχρί αντιδρά λιγότερο θεαματικά στη λίπανση συγκριτικά με τον αραβόσιτο και το σόργο. Οι συνιστώμενες δόσεις σε εδάφη μέτριας έως χαμηλής γονιμότητας κυμαίνονται μεταξύ 10-15kg/στρ. αζώτου, 3-8kg/στρ. P2O5 και 5-10kg/στρ. K2O. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της λίπανσης είναι η διασφάλιση ικανοποιητικής εδαφικής υγρασίας.
Άρδευση
Τα είδη του κεχριού καλλιεργούνται στις ξηρότερες περιοχές της γης, αφού -λόγω του μικρού τους βιολογικού κύκλου- έχουν μικρές συνολικές απαιτήσεις σε νερό[1]. Επιπλέον, ορισμένα είδη όπως το μαργαριτώδες κεχρί είναι προικισμένα και με χαρακτηριστική αντοχής στην ξηρασία. Εν τούτοις, η επάρκεια εδαφικού νερού σε κρίσιμα στάδια ανάπτυξης βελτιώνει σημαντικά τις τελικές αποδόσεις.
Από πειράματα στο μαργαριτώδες κεχρί προέκυψε ότι έλλειψη νερού στα πρώτα στάδια βλαστητικής ανάπτυξης ελάχιστα επηρεάζει τις τελικές αποδόσεις επειδή καθυστερεί η άνθηση και αυξάνεται η αναλογία των γόνιμων αδελφιών. Έλλειψη νερού κατά τη φάση διαφοροποίησης της ταξιανθίας ασκεί επίσης ελάχιστη επίδραση στις τελικές αποδόσεις, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στα άλλα σιτηρά, επειδή η μειωμένη παραγωγή του κεντρικού στελέχους αντισταθμίζεται από αυξημένη παραγωγή των αδελφιών. Αντίθετα τις περισσότερο αρνητικές είχε η όψιμη έλλειψη νερού, μετά την άνθηση και κατά το γέμισμα των καρπών, αφού οι αποδόσεις μειώνονταν περισσότερο από το μισό συγκριτικά με καλλιέργειες αρδευόμενες τακτικά. Κατά συνέπεια, είναι σημαντική η διασφάλιση επαρκούς νερού με άρδευση κατά τα τελευταία στάδια ανάπτυξης όταν δεν αναμένονται βροχοπτώσεις και το έδαφος είναι ξηρό.
Οι υψηλότερες αποδόσεις για όλα τα εξεταζόμενα είδη επιτυγχάνονται όταν διασφαλίζεται συνολικό ύψος νερού 200-500mm ομοιόμορφα κατανεμημένο στην καλλιεργητική περίοδο.
Σχετικές σελίδες
- Κεχρί φυτό
- Οι καλλιεργητικές εργασίες πριν τη σπορά του αραβόσιτου
- Καλλιέργεια σόργου
- Σπορά αραβόσιτου
- Σπορά κεχριού
- Μορφολογικά χαρακτηριστικά κεχριού
- Λίπανση κεχριού
- Σιτηρά
- Άρδευση κεχριού
