Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ηλίανθος φυτό"
(Νέα σελίδα με '{{{top_heading|==}}}Γενικά στοιχεία{{{top_heading|==}}} Ο ηλίανθος είναι ένα ετήσιο, C3 φυτό πο...') |
(Αναίρεση αναθεώρησης 42235 υπό τον/την P chasapis (Συζήτηση)) |
||
| (14 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| + | [[Image:Φυτεία ηλίανθου.jpg|thumb|px100|Φυτεία ηλίανθου]] | ||
{{{top_heading|==}}}Γενικά στοιχεία{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Γενικά στοιχεία{{{top_heading|==}}} | ||
Ο [[Ηλίανθος φυτό|ηλίανθος]] είναι ένα ετήσιο, C3 φυτό που ανήκει στην οικογένεια Compositae και κατάγεται από τη Βόρεια Αμερική. Το [[Καλλιέργεια ηλίανθου|καλλιεργούμενο]] είδος του ηλίανθου είναι ένα από τα 67 είδη του γένους Helianthus. Το είδος Helianthus annus υποδιαιρείται σε τρία υποείδη, Helianthus annus ssp. lenticularis (άγριο είδος), H. annus ssp. annus (ζιζάνιο) και H. annus ssp. macrocarpus (καλλιεργούμενο). Κυριότερες χώρες παραγωγής ηλίανθου είναι η Αργεντινή, Ρουμανία, Ρωσία, Γαλλία, Ισπανία, Τουρκία, Κίνα και οι ΗΠΑ. Στη χώρα μας σήμερα ο ηλίανθος καλλιεργείται σε περιορισμένη έκταση που εντοπίζεται στη Θράκη. Ο ηλίανθος καλλιεργείται κυρίως για την παραγωγή εδώδιμου λαδιού και σπόρων. Το λάδι του έχει μεγάλη ενεργειακή αξία και χρησιμοποιείται στη μαγειρική, στην παρασκευή μαργαρινών, στη σαπωνοποιεία, ως φωτιστικό αλλά και στην παραγωγή βαφών και βερνικιών. Τα στελέχη και η αποφλοιωμένη πίτα ηλίανθου, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες (35%), χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή. Οι σπόροι των κλασικών υβριδίων ηλίανθου περιέχουν έως και 45 % λάδι υψηλής περιεκτικότητας σε ακόρεστα λιπαρά οξέα (85-90 %), όπως το λινολεϊκό (65 %) και ελαϊκό (20-25 %) ενώ τα κορεσμένα οξέα (παλμιτικό και στεατικό) συνήθως δεν υπερβαίνουν το 10-15 %. Το ενδοσπέρμιο, που καταλαμβάνει το 70-75% του καρπού, αποτελείται από λιπίδια (45-65%), πρωτεΐνες (20-30%), υδατάνθρακες (10-25%) και μεταλλικά στοιχεία (3-5%). Ο φλοιός ή περικάρπιο, που συνιστά το 25-30% του καρπού, αποτελείται από υδατάνθρακες (85-96%), λιπίδια (1-5%), πρωτεΐνες (2-6%), και από μεταλλικά στοιχεία (2-4%).<ref name="Ηλίανθος φυτό"/> | Ο [[Ηλίανθος φυτό|ηλίανθος]] είναι ένα ετήσιο, C3 φυτό που ανήκει στην οικογένεια Compositae και κατάγεται από τη Βόρεια Αμερική. Το [[Καλλιέργεια ηλίανθου|καλλιεργούμενο]] είδος του ηλίανθου είναι ένα από τα 67 είδη του γένους Helianthus. Το είδος Helianthus annus υποδιαιρείται σε τρία υποείδη, Helianthus annus ssp. lenticularis (άγριο είδος), H. annus ssp. annus (ζιζάνιο) και H. annus ssp. macrocarpus (καλλιεργούμενο). Κυριότερες χώρες παραγωγής ηλίανθου είναι η Αργεντινή, Ρουμανία, Ρωσία, Γαλλία, Ισπανία, Τουρκία, Κίνα και οι ΗΠΑ. Στη χώρα μας σήμερα ο ηλίανθος καλλιεργείται σε περιορισμένη έκταση που εντοπίζεται στη Θράκη. Ο ηλίανθος καλλιεργείται κυρίως για την παραγωγή εδώδιμου λαδιού και σπόρων. Το λάδι του έχει μεγάλη ενεργειακή αξία και χρησιμοποιείται στη μαγειρική, στην παρασκευή μαργαρινών, στη σαπωνοποιεία, ως φωτιστικό αλλά και στην παραγωγή βαφών και βερνικιών. Τα στελέχη και η αποφλοιωμένη πίτα ηλίανθου, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες (35%), χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή. Οι σπόροι των κλασικών υβριδίων ηλίανθου περιέχουν έως και 45 % λάδι υψηλής περιεκτικότητας σε ακόρεστα λιπαρά οξέα (85-90 %), όπως το λινολεϊκό (65 %) και ελαϊκό (20-25 %) ενώ τα κορεσμένα οξέα (παλμιτικό και στεατικό) συνήθως δεν υπερβαίνουν το 10-15 %. Το ενδοσπέρμιο, που καταλαμβάνει το 70-75% του καρπού, αποτελείται από λιπίδια (45-65%), πρωτεΐνες (20-30%), υδατάνθρακες (10-25%) και μεταλλικά στοιχεία (3-5%). Ο φλοιός ή περικάρπιο, που συνιστά το 25-30% του καρπού, αποτελείται από υδατάνθρακες (85-96%), λιπίδια (1-5%), πρωτεΐνες (2-6%), και από μεταλλικά στοιχεία (2-4%).<ref name="Ηλίανθος φυτό"/> | ||
| Γραμμή 14: | Γραμμή 15: | ||
{{{top_heading|==}}}Ποικιλίες{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Ποικιλίες{{{top_heading|==}}} | ||
| + | Τα σημαντικότερα υβρίδια ηλίανθου που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στο νομό Έβρου αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπου [[Καλλιέργεια ηλίανθου|καλλιεργείται]] ο ηλίανθος, προέρχονται από την εταιρία Syngenta και αναγράφονται στον παρακάτω σύνδεσμο. | ||
| + | [[Ποικιλίες ηλίανθου]]<ref name="Sanay MR"/>, <ref name="NK Neoma"/>, <ref name="Colombi"/>, <ref name="NK Adagio"/>, <ref name="NK Alego"/>, <ref name="NK Kondi"/>, <ref name="Tristan"/> | ||
| + | |||
{{{top_heading|==}}}Ασθένειες{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Ασθένειες{{{top_heading|==}}} | ||
| + | Ο ηλίανθος προσβάλλεται από πολλές ασθένειες, που σαν αποτέλεσμα έχουν την ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση της καλλιέργειας. Κυριότερες και σοβαρότερες ασθένειες του ηλίανθου στη χώρα μας είναι η σκωρίαση, η αλτενάρια η και ο περονόσπορος. Όλες συνολικά οι ασθένειες και οι τρόποι καταπολέμησής τους αναγράφονται λεπτομερώς στον παρακάτω σύνδεσμο: | ||
| + | |||
| + | [[Ασθένειες ηλίανθου]]<ref name="Σκληρωτίνια"/>, <ref name="Καρκίνος μίσχου"/>, <ref name="Σήψη κεφαλής"/>, <ref name="Βοτρύτης"/>, <ref name="Περονόσπορος"/>, <ref name="Αλτενάρια"/>, <ref name="Σκωρίαση"/>, <ref name="Φυτοφθόρα"/> | ||
{{{top_heading|==}}}Εχθροί{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Εχθροί{{{top_heading|==}}} | ||
| + | Ο ηλίανθος προσβάλλεται από εχθρούς όπως ο σκόρος, η τίπουλα, η μελίγκρα και οι κάμπιες. Αναλυτικά οι εχθροί του ηλίανθου καθώς και οι τρόποι καταπολέμησής τους αναγράφονται στον παρακάτω σύνδεσμο: | ||
| + | [[Εχθροί ηλίανθου]]<ref name="Σκόρος"/>, <ref name="Τιπούλα"/>, <ref name="Μελίγκρα"/>, <ref name="Κάμπιες"/>, <ref name="Lygus rugulipennis"/> | ||
==Πληροφοριακά στοιχεία== | ==Πληροφοριακά στοιχεία== | ||
| Γραμμή 27: | Γραμμή 36: | ||
{{Γεωγραφικά πληροφοριακά στοιχεία}} | {{Γεωγραφικά πληροφοριακά στοιχεία}} | ||
| − | |||
==Σχετικές σελίδες== | ==Σχετικές σελίδες== | ||
| Γραμμή 52: | Γραμμή 60: | ||
<references> | <references> | ||
<ref name="Ηλίανθος φυτό"> Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.</ref> | <ref name="Ηλίανθος φυτό"> Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.</ref> | ||
| + | <ref name="Sanay MR"> [{{#show:Ιστοσελίδα Syngenta/Sanay MR| ?has link}} Sanay MR.]</ref> | ||
| + | <ref name="NK Neoma"> [{{#show:Ιστοσελίδα Syngenta/NK Neoma| ?has link}} NK Neoma.]</ref> | ||
| + | <ref name="Colombi"> [{{#show:Ιστοσελίδα Syngenta/Colombi| ?has link}} Colombi.]</ref> | ||
| + | <ref name="NK Adagio"> [{{#show:Ιστοσελίδα Syngenta/NK Adagio| ?has link}} NK Adagio.]</ref> | ||
| + | <ref name="NK Alego"> [{{#show:Ιστοσελίδα Syngenta/NK Alego| ?has link}} NK Alego.]</ref> | ||
| + | <ref name="NK Kondi"> [{{#show:Ιστοσελίδα Syngenta/NK Kondi| ?has link}} NK Kondi.]</ref> | ||
| + | <ref name="Tristan"> [{{#show:Ιστοσελίδα Syngenta/Tristan| ?has link}} Tristan.]</ref> | ||
| + | <ref name="Σκληρωτίνια"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Σκληρωτίνια| ?has link}} Σκληρωτίνια.]</ref> | ||
| + | <ref name="Καρκίνος μίσχου"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Καρκίνος μίσχου| ?has link}} Καρκίνος μίσχου.]</ref> | ||
| + | <ref name="Σήψη κεφαλής"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Σήψη κεφαλής| ?has link}} Σήψη κεφαλής.]</ref> | ||
| + | <ref name="Βοτρύτης"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Βοτρύτης| ?has link}} Βοτρύτης.]</ref> | ||
| + | <ref name="Περονόσπορος"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Περονόσπορος| ?has link}} Περονόσπορος.]</ref> | ||
| + | <ref name="Αλτενάρια"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Αλτενάρια| ?has link}} Αλτενάρια.]</ref> | ||
| + | <ref name="Σκωρίαση"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Σκωρίαση| ?has link}} Σκωρίαση.]</ref> | ||
| + | <ref name="Φυτοφθόρα"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Φυτοφθόρα| ?has link}} Φυτοφθόρα.]</ref> | ||
| + | <ref name="Σκόρος"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Σκόρος| ?has link}} Σκόρος.]</ref> | ||
| + | <ref name="Τιπούλα"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Τιπούλα| ?has link}} Τιπούλα.]</ref> | ||
| + | <ref name="Μελίγκρα"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Μελίγκρα| ?has link}} Μελίγκρα.]</ref> | ||
| + | <ref name="Κάμπιες"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Κάμπιες| ?has link}} Κάμπιες.]</ref> | ||
| + | <ref name="Lygus rugulipennis"> [{{#show:Ιστοσελίδα Plant Protection/Lygus| ?has link}} Lygus.]</ref> | ||
</references> | </references> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[ευδοκιμεί στην περιοχή::Νομός Έβρου| ]] | [[ευδοκιμεί στην περιοχή::Νομός Έβρου| ]] | ||
| Γραμμή 112: | Γραμμή 136: | ||
[[Category:Φυτό_Μ]] | [[Category:Φυτό_Μ]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Ενεργειακό φυτό]] |
| + | [[Category:Ελαιούχος σπόρος]] | ||
[[παράγει::Ηλίανθος προϊόν| ]] | [[παράγει::Ηλίανθος προϊόν| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 13:17, 30 Ιουνίου 2015
Περιεχόμενα
Γενικά στοιχεία
Ο ηλίανθος είναι ένα ετήσιο, C3 φυτό που ανήκει στην οικογένεια Compositae και κατάγεται από τη Βόρεια Αμερική. Το καλλιεργούμενο είδος του ηλίανθου είναι ένα από τα 67 είδη του γένους Helianthus. Το είδος Helianthus annus υποδιαιρείται σε τρία υποείδη, Helianthus annus ssp. lenticularis (άγριο είδος), H. annus ssp. annus (ζιζάνιο) και H. annus ssp. macrocarpus (καλλιεργούμενο). Κυριότερες χώρες παραγωγής ηλίανθου είναι η Αργεντινή, Ρουμανία, Ρωσία, Γαλλία, Ισπανία, Τουρκία, Κίνα και οι ΗΠΑ. Στη χώρα μας σήμερα ο ηλίανθος καλλιεργείται σε περιορισμένη έκταση που εντοπίζεται στη Θράκη. Ο ηλίανθος καλλιεργείται κυρίως για την παραγωγή εδώδιμου λαδιού και σπόρων. Το λάδι του έχει μεγάλη ενεργειακή αξία και χρησιμοποιείται στη μαγειρική, στην παρασκευή μαργαρινών, στη σαπωνοποιεία, ως φωτιστικό αλλά και στην παραγωγή βαφών και βερνικιών. Τα στελέχη και η αποφλοιωμένη πίτα ηλίανθου, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες (35%), χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή. Οι σπόροι των κλασικών υβριδίων ηλίανθου περιέχουν έως και 45 % λάδι υψηλής περιεκτικότητας σε ακόρεστα λιπαρά οξέα (85-90 %), όπως το λινολεϊκό (65 %) και ελαϊκό (20-25 %) ενώ τα κορεσμένα οξέα (παλμιτικό και στεατικό) συνήθως δεν υπερβαίνουν το 10-15 %. Το ενδοσπέρμιο, που καταλαμβάνει το 70-75% του καρπού, αποτελείται από λιπίδια (45-65%), πρωτεΐνες (20-30%), υδατάνθρακες (10-25%) και μεταλλικά στοιχεία (3-5%). Ο φλοιός ή περικάρπιο, που συνιστά το 25-30% του καρπού, αποτελείται από υδατάνθρακες (85-96%), λιπίδια (1-5%), πρωτεΐνες (2-6%), και από μεταλλικά στοιχεία (2-4%).[1]
Βοτανικά χαρακτηριστικά
Το ριζικό σύστημα του ηλίανθου είναι πασσαλώδες, βαθύ με δευτερεύουσες ρίζες που αρχικά παρουσιάζουν οριζόντια και στη συνέχεια κατακόρυφη ανάπτυξη. Το βάθος του συνήθως φθάνει έως και 3m και σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνά το μήκος του υπέργειου τμήματος. Ο βλαστός είναι ευθυτενής, δασύτριχος με ύψος που κυμαίνεται από 0,5-3,5m. Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες έχουν στέλεχος ύψους 1.6-1.8m και διαμέτρου 2.5-3cm. Τα φύλλα είναι έμμισχα, εκφύονται αντικριστά και το μέγεθός τους εξαρτάται από το ύψος έκπτυξης. Τα φύλλα που βρίσκονται μεταξύ του 8ου και 20ου κόμβου αντιπροσωπεύουν το 60-70% της συνολικής φυλλικής επιφάνειας. Η ταξιανθία του ηλίανθου είναι κεφαλή διαμέτρου 10-75cm και περιβάλλεται από βράκτια φύλλα και περιφερειακά άγονα άνθη με εκφυλισμένο στύλο και στίγμα. Στη συνέχεια ακολουθούν τα κανονικά, γόνιμα άνθη που είναι τοποθετημένα σε ομόκεντρα τόξα και αποτελούνται από την ωοθήκη, τον κάλυκα, τη στεφάνη και τους στήμονες. Ο καρπός είναι αχαίνιο. Το βάρος των 1000 κόκκων κυμαίνεται μεταξύ 40-100gr.
Γενικά, ο ηλίανθος χαρακτηρίζεται από σχετικά μικρό βιολογικό κύκλο. Συνήθως απαιτούνται 100-150 ημέρες από την σπορά μέχρι την ωρίμανση, ανάλογα με το υβρίδιο, την περιοχή καλλιέργειας και τη χρήση του συγκομιζόμενου προϊόντος. Μετά το φύτρωμα ακολουθεί το βλαστικό στάδιο ανάπτυξης και η ανθική καταβολή εμφανίζεται πριν το φυτό αποκτήσει το τελικό του ύψος. Με την ολοκλήρωση της ανάπτυξης της ταξιανθίας, εμφανίζονται αρχικά τα περιφερειακά άγονα άνθη και στη συνέχεια τα γόνιμα άνθη που σταδιακά ανοίγουν και γονιμοποιούνται. Η ολοκλήρωση της άνθισης χρονικά συμπίπτει με τη μάρανση των περιφερειακών ανθέων. Το φυτό μπαίνει στο στάδιο της ωρίμανσης όταν το πίσω μέρος της κεφαλής κιτρινίζει και το ποσοστό υγρασίας των σπόρων είναι περίπου 40% που, όταν και τα βράκτια φύλλα αποκτήσουν χρώμα καφέ, φθάνει το 30%. [1]
Κλιματικές συνθήκες
Ο ηλίανθος είναι φυτό που χαρακτηρίζεται από ευρεία προσαρμοστικότητα σε ποικίλες κλιματικές συνθήκες. Το νεαρό φυτό χαρακτηρίζεται από μεγάλη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες. Στο στάδιο των κοτυληδόνων και του πρώτου ζεύγους πραγματικών φύλλων το φυτό αντέχει έως τους -2oC και -8oC, αντίστοιχα. Κατά τα επόμενα στάδια ανάπτυξής του, το φυτό γίνεται περισσότερο ευάλωτο στις χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να καταστραφεί ολοκληρωτικά στους 0oC κατά το στάδιο των 8-10 φύλλων. Ο ρυθμός φωτοσύνθεσης μεγιστοποιείται γύρω στους 30oC και οι μεγαλύτερες αποδόσεις επιτυγχάνονται σε θερμοκρασία 24-26oC. Ο ηλίανθος θεωρείται φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία εξαιτίας του πλούσιου ριζικού του συστήματος που φθάνει σε μεγάλο βάθος και αξιοποιεί ικανοποιητικά τη διαθέσιμη εδαφική υγρασία. Σε σύγκριση με το καλαμπόκι και τα τεύτλα, ο ηλίανθος καταναλώνει περισσότερο νερό για την παραγωγή 1gr ξηράς ουσίας. Λόγω του μεγάλου αριθμού στοματίων, ο ηλίανθος χαρακτηρίζεται από διπλάσιο επίπεδο διαπνοής συγκριτικά με άλλες ανοιξιάτικες καλλιέργειες. Παρ’ όλα αυτά, οι φυσιολογικές λειτουργίες του φυτού προσαρμόζονται εύκολα στις διακυμάνσεις εδαφικής υγρασίας.[1]
Εδαφικές συνθήκες
Προσαρμόζεται εξίσου καλά σε αμμώδη, αργιλώδη και άγονα υποβαθμισμένα εδάφη, με την προϋπόθεση να είναι βαθιά και με ικανοποιητική στράγγιση. Ο ηλίανθος αναπτύσσεται φυσιολογικά σε εδάφη με μικρή αλατότητα ενώ σε μεγαλύτερα επίπεδα μειώνεται τόσο η απόδοση σε σπόρο όσο και η περιεκτικότητα σε λάδι. Παρουσιάζει επίσης καλή προσαρμοστικότητα σε ευρύ φάσμα εδαφικών τιμών pH. Άριστο pH εδάφους μεταξύ 6-7,2.[1]
Ποικιλίες
Τα σημαντικότερα υβρίδια ηλίανθου που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στο νομό Έβρου αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπου καλλιεργείται ο ηλίανθος, προέρχονται από την εταιρία Syngenta και αναγράφονται στον παρακάτω σύνδεσμο.
Ποικιλίες ηλίανθου[2], [3], [4], [5], [6], [7], [8]
Ασθένειες
Ο ηλίανθος προσβάλλεται από πολλές ασθένειες, που σαν αποτέλεσμα έχουν την ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση της καλλιέργειας. Κυριότερες και σοβαρότερες ασθένειες του ηλίανθου στη χώρα μας είναι η σκωρίαση, η αλτενάρια η και ο περονόσπορος. Όλες συνολικά οι ασθένειες και οι τρόποι καταπολέμησής τους αναγράφονται λεπτομερώς στον παρακάτω σύνδεσμο:
Ασθένειες ηλίανθου[9], [10], [11], [12], [13], [14], [15], [16]
Εχθροί
Ο ηλίανθος προσβάλλεται από εχθρούς όπως ο σκόρος, η τίπουλα, η μελίγκρα και οι κάμπιες. Αναλυτικά οι εχθροί του ηλίανθου καθώς και οι τρόποι καταπολέμησής τους αναγράφονται στον παρακάτω σύνδεσμο:
Εχθροί ηλίανθου[17], [18], [19], [20], [21]
Πληροφοριακά στοιχεία
Ευδοκιμεί στις περιοχές
|
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.
- ↑ Sanay MR.
- ↑ NK Neoma.
- ↑ Colombi.
- ↑ NK Adagio.
- ↑ NK Alego.
- ↑ NK Kondi.
- ↑ Tristan.
- ↑ Σκληρωτίνια.
- ↑ Καρκίνος μίσχου.
- ↑ Σήψη κεφαλής.
- ↑ Βοτρύτης.
- ↑ Περονόσπορος.
- ↑ Αλτενάρια.
- ↑ Σκωρίαση.
- ↑ Φυτοφθόρα.
- ↑ Σκόρος.
- ↑ Τιπούλα.
- ↑ Μελίγκρα.
- ↑ Κάμπιες.
- ↑ Lygus.
